Στην εκδήλωση της Βουλής για την επέτειο από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου μίλησε η Αφροδίτη Κτενά εκ μέρους του ΚΚΕ, που μεταξύ άλλων επισήμανε:

«52 χρόνια μετά από εκείνο τον ζεστό Νοέμβρη του 1973, τιμάμε και εμπνεόμαστε από τον ηρωικό, φοιτητικό και εργατικό - λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Τα συνθήματά του συντονίζουν τις καρδιές μας, τις ελπίδες μας, τα βήματά μας κάθε χρόνο στην πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία. (...)

Η δικτατορία δεν ήταν έργο κάποιων αφρόνων αξιωματικών, ούτε εκτροπή από την καπιταλιστική νομιμότητα. Επιβλήθηκε στο όνομα του κομμουνιστικού κινδύνου, με επίσημη ιδεολογία της τον αντικομμουνισμό. Οι πραξικοπηματίες ήταν γέννημα - θρέμμα των μηχανισμών του μεταπολεμικού κράτους, του αστικού στρατού, του ΝΑΤΟ.

Η χούντα λειτούργησε ως εναλλακτική μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας, μαστιγίου αντί καρότου. Εξαπέλυσε λυσσαλέα επίθεση ενάντια στους κομμουνιστές και στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, για να επιβάλει σιγή νεκροταφείου απέναντι στην ένταση της εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς και στη θωράκιση της κερδοφορίας ντόπιων και ξένων μονοπωλίων φορτώνοντας και τα σπασμένα της κρίσης, της καπιταλιστικής κρίσης του 1973 στον λαό. Η δικτατορία υπηρέτησε πιστά τις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή, όπως μαρτυρά μέχρι σήμερα το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου. (...)

Τα συνθήματα του Νοέμβρη "Εξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ" προειδοποιούν και σήμερα ότι η μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό, μεταφορικό και στρατιωτικό κόμβο, όπως πανηγυρίζει η κυβέρνηση αγκαζέ με τη νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ, κρύβει τεράστια κέρδη για τα μονοπώλια μεταφορών και Ενέργειας και τεράστιους κινδύνους για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τον φυσικό πλούτο της χώρας και των λαών μας. Κόμβος ενεργειακός ήταν και η Ουκρανία, κόμβος και η Συρία. Οπως και τότε, έτσι και σήμερα, οι όποιες συμφωνίες στα πλαίσια ευρύτερων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών όχι μόνο δεν προστατεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά αποτελούν παράγοντα υπονόμευσής τους.

52 χρόνια μετά...

Ο Νοέμβρης δείχνει πεισματικά τον δρόμο της σύγκρουσης με τον πραγματικό αντίπαλο, το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης. Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από το να γίνει ο λαός μας πραγματικά κυρίαρχος και νοικοκύρης στον τόπο του.

52 χρόνια μετά...

Σε λίγες ώρες θα συντονίσουμε πάλι όλες οι γενιές τα βήματα και τις καρδιές μας στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση και πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία, διατρανώνοντας πως σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».