Το περασμένο Σάββατο συμπληρώθηκαν 42 χρόνια από τη μέρα που (15/11/1983) στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου η κατοχική δύναμη και η κατοχική ηγεσία υπό τον Ραούφ Ντενκτάς ανακήρυξαν αποσχιστικά το ψευδοκράτος.

Σε ανακοίνωσή της η Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Κύπρου (ΚΠΚ) σημειώνει ότι «η ανακήρυξη του 1983 ήρθε να σφραγίσει το δίδυμο έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, που οδήγησαν στη βίαιη διαίρεση του τόπου και του λαού μας», οδηγώντας στη δημιουργία του κατοχικού μορφώματος στο βόρειο νησί «που, πέρα από την προώθηση της διχοτόμησης, κρατά και τους ίδιους τους Τουρκοκύπριους αιχμάλωτους στις επιδιώξεις της Αγκυρας και στον εποικισμό». Τονίζει δε ότι «η μαύρη επέτειος της ανακήρυξης του ψευδοκράτους έρχεται στον απόηχο της συνάντησης Ερχιουρμάν - Ερντογάν στην Αγκυρα», κατά την οποία διαψεύστηκαν ξανά και όσοι καλλιεργούσαν αυταπάτες μετά την εκλογή Ερχιουρμάν, ο οποίος και στη συνάντηση απέφυγε «την οποιαδήποτε αναφορά σε ομοσπονδία», ενώ επανέλαβε «τη θέση του για δύο λαούς και δύο ιδρυτικούς συνεταίρους», τονίζοντας τα «κυριαρχικά δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων σε ολόκληρη την Κύπρο», με τοποθετήσεις που «έρχονται να προστεθούν στις προεκλογικές και μετεκλογικές δηλώσεις του ότι η εξωτερική πολιτική θα χαράσσεται σε στενή διαβούλευση με την Τουρκία, επιβεβαιώνοντας ότι κινείται πλήρως εντός των ορίων που θέτει η τουρκική αστική τάξη».

Η ΚΠΚ επισημαίνει ότι «το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο νησί. Εμείς έχουμε αναδείξει την ανάγκη έντασης της πάλης για δίκαιη λύση του Κυπριακού, απελευθέρωση και επανένωση του συνόλου του λαού μας, με τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής και εξάλειψη των συνεπειών της». Ανάμεσα σε άλλα προσθέτει ότι παρακολουθεί και παρεμβαίνει στις εξελίξεις «υποστηρίζοντας την αρχή του ενός κράτους, απορρίπτοντας τη διχοτόμηση και τη λύση δύο κρατών. Η αναγκαιότητα για μια Πατρίδα, μια κυριαρχία, μια οικονομία, έναν λαό, ένα εκλογικό σύστημα με μη χωριστές εκλογικές λίστες στη βάση κριτηρίων εθνοτικής καταγωγής, είναι αδιαπραγμάτευτα», ενώ μεταξύ άλλων καταλήγει: «Η ενότητα της εργατικής τάξης, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, είναι η μόνη πραγματική δύναμη ενάντια στη διχοτόμηση. Παλεύουμε για να δημιουργηθεί με τον λαϊκό αγώνα το έδαφος για απελευθέρωση της σκλαβωμένης πατρίδας και επανένωση του λαού μας. Η πάλη για το Κυπριακό πρόβλημα είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, συνολικά του μαζικού λαϊκού κινήματος, για να ανοίξει ο δρόμος για την κατάργηση της ταξικής σκλαβιάς, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αυτής που συνεχώς θα γεννά νέες κρίσεις, πολέμους, εθνικούς διαχωρισμούς, μοιρασμένες πατρίδες, αδικία».