«Η κυβέρνηση Τραμπ βλέπει την Κίνα κυρίως ως έναν μεγάλο ανταγωνιστή στον έλεγχο των υποδομών σε χώρες ζωτικής σημασίας. Από την αδιαφορία του παρελθόντος πήγαμε σε μια επιθετική πολιτική, που σύντομα θα αισθανθούμε και στη χώρα μας (...) Το μπρα ντε φερ θα είναι σκληρό και δεν προβλέπεται πολύ σαβουάρ βιβρ». Αυτά τα ...καθησυχαστικά έγραφε η «Καθημερινή» για τους ανταγωνισμούς γύρω από τον έλεγχο στρατηγικών υποδομών στη χώρα μας. Δυο μέρες πριν, το «Βήμα» περιέγραφε ως εξής το παρασκήνιο των επαφών με την κυβέρνηση Τραμπ για την Ενέργεια: Ενώ στην πρώτη επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Ενέργειας στις ΗΠΑ τον ενημέρωσαν ότι υπάρχουν δύο ομάδες που πιέζουν τον Τραμπ είτε να μοιράσει με τη Ρωσία την προμήθεια του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, είτε να τη μονοπωλήσει με αμερικανικό LNG, στο ενδιάμεσο «επικράτησε η ομάδα που πίεζε εναντίον της συνεργασίας με τη Ρωσία και η Ελλάδα αίφνης μετατράπηκε σε προνομιακό ενεργειακό εταίρο». Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η πλάστιγγα των ανταγωνισμών έχει γείρει ανεπίστρεπτα προς τη μεριά της όξυνσης και ότι η εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια - για την οποία η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα καμαρώνουν - βαθαίνει διαρκώς, ακολουθώντας τις προσδοκίες του κεφαλαίου να αναβαθμίσει τον ρόλο του στην περιοχή. Για τον λαό, όμως, επιβεβαιώνεται πως δεν υπάρχει χρόνος αναμονής, ούτε χώρος για άλλες αυταπάτες: Για να βγει από αυτό το επικίνδυνο κουβάρι πρέπει να συγκρουστεί με τα ευρωατλαντικά σχέδια, να κόψει με την πάλη του τον «κόμπο» της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής.