Η... ιερά ασπίδα
Το καινούριο μας χόμπι ημών των κομμουνιστών/στριών, είναι η κλοπή των αντικειμένων από τα όργανα της τάξης. Εχουμε, που να μας πάρει, και ευφάνταστες προτιμήσεις στα ογκώδη αντικείμενα, που μπορούμε μάλιστα να τα εξαφανίσουμε με μαγικό τρόπο. Ο σύντροφος Μεταξάς για παράδειγμα, φέρεται να κατάφερε πριν από μερικούς μήνες, μπαίνοντας ανάμεσα σε διαδηλωτές και εξαγριωμένους αστυνομικούς, να πάρει ολόκληρη ασπίδα ματατζή. Τι τρόπαιο! Οι 181 νεοδημοκράτες και άλλοι δεξιοί και ακροδεξιοί που πιστεύουν στην ιερή χρήση των οργάνων της αγίας αστυνομίας και ψήφισαν υπέρ της άρσης ασυλίας του σ. Βασίλη, είναι πεπεισμένοι ότι την έκλεψε για να τη μετατρέψει σε τραπεζάκι του καφέ, το οποίο θα πατάει μάλιστα σε τρία τουλάχιστον κράνη ματατζήδων, αποσπασμένα από τις μάχες των Στάλιγκραντ - Πατήσια, Στάλινγκραντ - Ομόνοια, Στάλινγκραντ - Παγκράτι!
Ο αντικομμουνισμός στις μέρες μας, σύντροφοι, και αγριεύει και ξεφτιλίζεται. Εχει πάρει τόσο γκροτέσκα μορφή, ώστε δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες και τοπικοί κομματάρχες έχουν αναδείξει σε ιερό δισκοπότηρο την ψηφιακή κάρτα εργασίας που την παρουσιάζουν ισάξια του κομμουνιστικού μανιφέστου. Γιατί αν δεν σε προστατεύσει αυτή, αν δεν σε εμπνεύσει εργάτη να επαναστατήσεις και να κατατροπώσεις τον εργοδότη σου, τότε ποιος θα το κάνει; Τι Μαρξ, τι Κεραμέως! Σε λίγο οι βιομήχανοι και οι ΣΕΒίτες θα ανακηρύξουν τον Ενγκελς σε προστάτη τους και θα τον υδατογραφήσουν στις ψηφιακές κάρτες...
Στην ύπουλη αντικομμουνιστική μπουρδολογία έχω πεισθεί ότι συμβάλλει τα μάλα η Τεχνητή Νοημοσύνη, την οποία εμφανώς χρησιμοποιούν πλέον αντικομμουνιστές ρήτορες, εντός - εκτός Κοινοβουλίου. Κι ως γνωστόν η Τεχνητή Νοημοσύνη παίζει πολλά πράγματα στα δάκτυλα, εκτός από τον Κομμουνισμό, από την ώρα που της έχει δοθεί εντολή να τον αγνοήσει, να τον εξαφανίσει, να τον απωθήσει με κάθε τρόπο ως ιδεολογία. Δεν μπορεί παρά να φταίει αυτή που κοτζάμ υπουργοί και βουλευτές καταλήγουν στο μαθηματικό αστήρικτο συμπέρασμα, ότι ένας άνθρωπος μπορεί σ' ένα εικοσιτετράωρο να διασχίζει από άκρη σ' άκρη το Λεκανοπέδιο, πρωί και βράδυ, τρεις - τέσσερις ώρες, να δουλεύει δεκατρείς, να ξοδεύει μια ώρα για μπάνιο, σεξ, φαΐ κι αγκαλιά παιδιών και μετά να ξεραίνεται ένα λειψό εξάωρο και να ...κερδάει το πρωί τη μάχη της αποδοτικότητας, της αποτελεσματικότητας, της ανταγωνιστικότητας. Οι πιο ηρωικοί δε εργαζόμενοι κλέβουν και μια ώρα ύπνο, για να συμβάλουν εθελοντικώς στο σμίλεμα ανδριάντα για τον Μεγάλο Εργοδότη, αντάξιο του Μεγαλέξανδρου με σφαγμένη τη γοργόνα.
Η δεξιά του εικοστού πρώτου αιώνα, τραμπική ή περίπου, αυτή που βάδισε στα μουλωχτά τον τρίτο δρόμο του Μπλερ, είναι η πιο ύπουλη και συνάμα γκροτέσκα, προπαγανδιστικά αντικομμουνιστική. Της έδωσαν και πατήματα, της έγραψαν και μικρά σενάρια, μπολιγουντιανής εκδοχής κάτι αριστεροί του γλυκού αναθεωρητικού νερού, που μπέρδεψαν τη Χάρλεϊ με το Χάρλεμ, κι έστησαν παραμύθια με δράκους κατοικίδια στο όνομα διαβολικά καλών προθέσεων.
Θέλει προσοχή η ασπίδα του ματατζή, και κάθε αστείο, και κάθε πλάκα, επιτρέψτε μου και κάθε μαλακία αντικομμουνιστική. Εχει δηλητήριο και δηλητηριώδες σχέδιο από κάτω. Κάνει καλοπροαίρετους ανθρώπους, που δεν πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξουν καινούρια μακρονήσια, να τα βλέπουν σαν βίντατζ μόδα, που όμως μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναστηθεί και να φέρει κέρδη. Αυτό που τους φοβίζει, κάθε φορά που οι κουκουέδες οργανωμένα προασπίζονται τις εργατικές μάζες από τις νέες μορφές δουλείας που πλασάρεται ως δουλειά, είναι ότι η ιδεολογία τους φαίνεται πια καθαρά πως είναι πιο επίκαιρη από ποτέ και οι προτάσεις τους σωτήριες! Ποιος θα πει, ακόμα και πίσω από την ασπίδα τη διαφανή του ματατζή, πως δεν θέλει να ακούει εκείνο το παμπάλαιο οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ύπνο, οχτώ ώρες ψυχαγωγία κάθε λογής απ' τη φαμίλια ως το θέατρο, το γήπεδο, τη βόλτα. Κι άμα λες πως γίνεται και με εφτάωρη δουλειά, πενθήμερο σταθερό και μόνιμο, τότε δεν είσαι απλώς κομμουνιστής. Είσαι επικίνδυνος και... ιερόσυλος του Ναού των Κερδών.
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ