Συγκεκριμένα:

Ο υπουργός Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης σε μία από τις τοποθετήσεις του έκανε λόγο για «ανάγκη σταθερότητας και συναίνεσης», με τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ Πάρι Κουκουλόπουλο όχι μόνο να συμφωνεί, αλλά να κατηγορεί την κυβέρνηση για ...παροχολογία και δήλωσε ότι το κόμμα του δεν ενδιαφέρεται να πλειοδοτήσει υπερβαίνοντας τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας! Ο Κουκουλόπουλος δήλωσε ξεκάθαρα ότι το ΠΑΣΟΚ θέλει «δημοσιονομική σταθερότητα», επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά τη στρατηγική σύμπλευση με τη ΝΔ, ενώ συντάχθηκε με τις αξιώσεις του ΣΕΒ για φτηνή Ενέργεια, καλώντας την κυβέρνηση να βρει ένα μοντέλο που θα την εξασφαλίσει στο εγχώριο κεφάλαιο. Τέλος, συνέστησε στην κυβέρνηση να βάλει «φρένο στα περί παροχών που θα δοθούν» και διαμαρτυρήθηκε ότι δεν παρέχεται επαρκής ενημέρωση στην αντιπολίτευση για τον δημοσιονομικό χώρο που έχει η χώρα, ώστε να γνωρίζουν κι αυτοί τι θα υποσχεθούν και τι όχι...

Στο ίδιο πλαίσιο με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά την τήρηση του «δημοσιονομικού πλαισίου» κινήθηκε και ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Παππάς, ο οποίος έκανε λόγο για «το κοστολογημένο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ» και πρότεινε μάλιστα την υλοποίηση ενός άλλου τρόπου υπολογισμού του δημοσιονομικού χώρου, με μαθηματικό τύπο που υπολογίζει τον κόφτη... Στη συνέχεια, προκλητικότατα είπε πως «αν είχατε φορολογήσει τα μερίσματα, θα είχατε δημοσιονομική δυνατότητα». Αυτά ενώ ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ «μείωσε τον φόρο για τα μερίσματα από το 15% στο 10%, μείωσε τον συντελεστή φορολόγησης των Νομικών Προσώπων και έφτασε τον ΦΠΑ που πληρώνει ο λαός στο 24%», όπως επεσήμανε ο Ν. Καραθανασόπουλος. Ο Ν. Παππάς δεν θα μπορούσε να παραλείψει το πάγιο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για άλλη μοιρασιά στα «πακέτα» της ΕΕ, λέγοντας ότι «η Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη στροφή στον τρόπο που ιεραρχεί τη διάθεση των κονδυλίων της ΕΕ»...

Η δε Ελ. Καραγεωργοπούλου από την Πλεύση Ελευθερίας έκανε λόγο για «έναν προϋπολογισμό μακροοικονομικά ευαίσθητο, πολιτικά ευάλωτο, που βασίζεται περισσότερο σε αισιόδοξες προβλέψεις και σταθερά επιτόκια παρά σε παραγωγική δύναμη». Ενώ δείχνοντας πως και η Πλεύση έχει τον καημό της για τη δημοσιονομική σταθερότητα, πρόσθεσε ότι «ο δημοσιονομικός χώρος του 2026 δεν αποδεικνύει ανθεκτικότητα, αναδεικνύει συγκυριακή φύση δημοσιονομικής ισορροπίας, που, βεβαίως, δεν λαμβάνει υπόψη πρόστιμα και επιδράσεις από σκάνδαλα οικονομικά». Και τέλος είπε πως το προσχέδιο της κυβέρνησης στηρίζεται σε «πήλινα πόδια»... Ο δε Αλ. Καζαμίας και πάλι της Πλεύσης μίλησε για τόνωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης - ενίσχυσης δηλαδή του κεφαλαίου, καθώς «μόνο μέσω αυτής μπορεί να επιτευχθεί βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών», όπως ισχυρίστηκε, αναπαράγοντας αυταπάτες που θέλουν τον λαό να ταυτίζει τα συμφέροντά του με αυτά των εκμεταλλευτών του - είναι χαρακτηριστικές του τι πρεσβεύει το συγκεκριμένο κόμμα.

Σε πνεύμα ...διαχείρισης ήταν οι παρεμβάσεις των άλλων αστικών κομμάτων, από τη σκοπιά της ενίσχυσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της πλειοδοσίας στα ψίχουλα που επιστρέφονται στον λαό, ο οποίος υφίσταται φοροαφαίμαξη, με προτάσεις όπως αυτή του Ευ. Τσακαλώτου της Νέας Αριστεράς για επιβολή φόρου 2% σε περιουσίες άνω των 2 εκατ. ευρώ, του Β. Βιλλιάρδου της Ελληνικής Λύσης για σύσταση υπουργείου Βιομηχανίας με στόχο τη στήριξη των επιχειρήσεων, και του Α. Βορύλλα της Νίκης για «ηθική διάσταση στην οικονομία».