Τι ήταν τελικά το νομοσχέδιο - έκτρωμα; Σύμφωνα με τα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης και κυρίως τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, μια «παραβίαση της ευρωπαϊκής κανονικότητας».

Αυτή ήταν η κριτική τους προς την κυβέρνηση για το νομοσχέδιο, με το ΠΑΣΟΚ βέβαια να ψηφίζει τα μισά σχεδόν άρθρα του νομοσχεδίου, προσφέροντας άλλοθι στην υπουργό Εργασίας.

Ετσι, μέσω και των λεγόμενων «βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών» η σοσιαλδημοκρατία ξέπλυνε για άλλη μια φορά τη στρατηγική του κεφαλαίου για την ένταση της εκμετάλλευσης, που γίνεται πράξη με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Αποκαλυπτικές για το τι υπερασπίζονται οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας ήταν οι αναφορές βουλευτών των παραπάνω κομμάτων στην «11ωρη ανάπαυση» που προβλέπεται από την Οδηγία 88/2003 της ΕΕ, την οποία όλοι μαζί έχουν ψηφίσει. Πρόκειται για την Οδηγία που δίνει στις κυβερνήσεις και στην εργοδοσία όλα τα εργαλεία για να κάνουν καθεστώς τη 13ωρη δουλειά, αφού το μόνο που «κατοχυρώνει» είναι οι 11 ώρες «μη εργασίας» τη μέρα. Η κριτική λοιπόν του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων που παριστάνουν την «προοδευτική αντιπολίτευση» ήταν ότι η κυβέρνηση παραβιάζει αυτήν την Οδηγία, επειδή το 13ωρο μαζί με τα διαλείμματα και τον χρόνο προσέλευσης δεν αφήνει ένα «καθαρό 11ωρο» τη μέρα. Δηλαδή υπερασπίζονται το αίσχος του χρόνου εργασίας από νύχτα σε νύχτα, ενώ η ίδια Οδηγία που είναι το «Ευαγγέλιό» τους προβλέπει και τις εξαιρέσεις για μια σειρά κλάδους, που φτάνουν τη δουλειά μέχρι και 78 ώρες τη βδομάδα.

Αυτό που φέρνει η κυβέρνηση κάνει την Ελλάδα «εξαίρεση» στην ΕΕ, έλεγαν ξανά και ξανά οι ίδιες δυνάμεις, αφού όπως ισχυρίζονται, σε όλη την Ευρώπη ο χρόνος εργασίας μειώνεται αλλά «η ιδεοληψία της ΝΔ στην Ελλάδα τον αυξάνει». Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το 13ωρο έχει νομοθετηθεί σε πάνω από 10 κράτη - μέλη της ΕΕ, ενώ η «μείωση του χρόνου εργασίας» που τάχα εφαρμόζεται σε άλλες χώρες είναι απλά η εφαρμογή της «διευθέτησης», που με 10 νόμους των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει και στην Ελλάδα, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι το περιβόητο 4ήμερο με 10 ώρες δουλειάς τη μέρα, με απλήρωτες υπερωρίες, που με τον τελευταίο νόμο μάλιστα μπορεί να απλώνεται και σε όλη τη διάρκεια του έτους. Ετσι φτιάχνονται τα παραμύθια περί «μείωσης του χρόνου εργασίας» στην ΕΕ, αφού στην καρδιά της στρατηγικής της είναι η αύξησή του, για τη θωράκιση των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των ομίλων.

Μόλις πριν λίγο καιρό, άλλωστε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεσήμανε την ανάγκη για πιο αποφασιστική εφαρμογή των «παρεκκλίσεων» της Οδηγίας 88/2003, ώστε να πιάσει και περισσότερους κλάδους μπροστά στη στροφή στην πολεμική οικονομία. Χαρακτηριστικά είναι και τα εύσημα που έδωσε ο καγκελάριος της Γερμανίας στον Κυρ. Μητσοτάκη για τη θεσμοθέτηση της 6ήμερης εργασίας, χαρακτηρίζοντας την αντιδραστική αυτή μεταρρύθμιση «παράδειγμα προς μίμηση» για όλη την Ευρώπη.

Επομένως, «κούφια λόγια» ήταν τα αιτήματα για απόσυρση του νομοσχεδίου, από κόμματα που έχουν στηρίξει κάθε «άρθρο» και «παράγραφο» των ευρωενωσιακών διατάξεων για τη 13ωρη δουλειά, ενώ την ίδια ώρα στο συνδικαλιστικό κίνημα τα στελέχη τους την εφαρμόζουν πριν ακόμα ψηφιστεί! Τέτοιες βρωμοδουλειές κάνουν οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ με τις ΣΣΕ που υπογράφουν π.χ. στον Τουρισμό και στα ξενοδοχεία, προβλέποντας δουλειά 7 μέρες τη βδομάδα και μέχρι και 16 ώρες τη μέρα! Γι' αυτές τις ΣΣΕ πανηγύριζαν πριν λίγους μήνες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ από νησιά όπως η Ρόδος, αφού διευκολύνουν τις μπίζνες και τα κέρδη των τουριστικών ομίλων. Οι ίδιοι βουλευτές προχθές ζητούσαν την ...απόσυρση του νομοσχεδίου, αποκαλύπτοντας την υποκρισία της σοσιαλδημοκρατίας σε όλο της το «μεγαλείο».