Μια «μαγική εικόνα» επιχείρησε να πουλήσει η κυβέρνηση και σε ό,τι αφορά τα εργατικά «ατυχήματα», και ειδικά τα θανατηφόρα. Ετσι, την ίδια στιγμή που με την «ευελιξία» και τη 13ωρη δουλειά πολλαπλασιάζονται οι κίνδυνοι για τους εργαζόμενους, η υπουργός Εργασίας επικαλούνταν κάτι πινακάκια της Eurostat που τάχα έδειχναν ότι η Ελλάδα είναι πολύ χαμηλά στα θανατηφόρα «ατυχήματα».

Δεν άργησε βέβαια να αποκαλυφθεί από τους βουλευτές του ΚΚΕ η λαθροχειρία, αφού οι στατιστικές που επικαλείται η κυβέρνηση δεν περιλαμβάνουν όσα θανατηφόρα «ατυχήματα» αποδίδονται σε παθολογικά αίτια.

Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία από τις εκθέσεις απολογισμού της ίδιας της Επιθεώρησης Εργασίας, η οποία μάλιστα για πρώτη φορά το 2024 εξαφάνισε - κατ' εντολή της κυβέρνησης - τα μισά και πλέον θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», με τη δικαιολογία ότι οφείλονται στην «παθολογία» του θύματος. Με ίδιο μάλιστα κριτήριο στην ίδια έκθεση αναθεωρήθηκε αναδρομικά και παρουσιάστηκε μειωμένος ο αριθμός των θανατηφόρων «ατυχημάτων» προηγούμενων ετών!

Ετσι, η κυβέρνηση αποκρύπτει πάνω από τα μισά καταγεγραμμένα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα». Λέμε «καταγεγραμμένα» γιατί ακόμα κι αυτά δεν αποτυπώνουν το σύνολο των εργοδοτικών εγκλημάτων, καθώς η Επιθεώρηση Εργασίας βάσει νόμου δεν καταγράφει τα «ατυχήματα» στους ναυτεργάτες και στους εργάτες ορυχείων, λατομείων, μεταλλείων. Επιπλέον, από το 2006 δεν δημοσιοποιούνται ούτε οι θάνατοι με τροχαία αίτια!

Με αυτά ως δεδομένα, στις εκθέσεις της Επιθεώρησης Εργασίας καταγράφηκαν και δημοσιοποιήθηκαν 400 θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» κατά την περίοδο 2020-2023, αλλά η κυβέρνηση εμφανίζει μόνο τα 178, δηλαδή το 44,5%...

Το υπουργείο το «απογείωσε» μάλιστα όταν επικαλέστηκε κάποιον «διαχωρισμό» που γίνεται μετά από «συγκεκριμένη διαδικασία πιστοποίησης των δικαστικών και ιατροδικαστικών αρχών».

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε εγκύκλιο της Επιθεώρησης Εργασίας σημειώνεται:«Στην περίπτωση των σοβαρών και θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων παθολογικής φύσεως ο επιθεωρητής διερευνά ως ανωτέρω το ατύχημα και εφόσον δεν προκύπτει συσχέτιση με την εργασία, εισηγείται στον προϊστάμενο του αρμόδιου Τμήματος, ο οποίος το αρχειοθετεί, σημειώνοντας στις παρατηρήσεις πως πρόκειται για "ατύχημα που οφείλεται σε παθολογικά αίτια"».

Ομως, από το 2023 και μετά η κυβέρνηση ξεκίνησε να μεθοδεύει τη μη διερεύνηση των «ατυχημάτων» αυτών. Ετσι, έφτασε στις εκθέσεις απολογισμού της Επιθεώρησης Εργασίας να σημειώνεται: «Από τα εργατικά ατυχήματα που αναγγέλλονται στην Επιθεώρηση Εργασίας, καταχωρίζονται μεν αλλά δεν διερευνώνται ως προς τα αίτιά τους όσα έχουν παθολογική ή τροχαία αιτιολογία».

Αρα, ποια «διαδικασία πιστοποίησης» επικαλείται το υπουργείο;

Για την κατάληξη αυτή ευθύνες έχουν όλες οι κυβερνήσεις.

Το 2017 η διορισμένη από την τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ηγεσία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας στην έκθεση πεπραγμένων διαχώριζε τα θανατηφόρα σε παθολογικά και μη, για να πει ότι η αύξηση συνολικά των εργατικών «ατυχημάτων» της περιόδου 2015 - 2017 «δεν αντανακλάται στην αντίστοιχη πορεία των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων». Ετσι, ο αριθμός των θανατηφόρων «ατυχημάτων» «μη παθολογικής αιτιολογίας» έμεινε περίπου ο ίδιος και αυξήθηκαν μόνο τα θανατηφόρα «παθολογικής αιτιολογίας».

Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο θάβονται ως στοιχεία οι θάνατοι από παθολογικά αίτια ή τροχαία, αλλά δεν διερευνάται καν αν συνδέονται με τις συνθήκες εργασίας. Εξάλλου, είναι γελοίος ο ισχυρισμός ότι ένας εργαζόμενος ύστερα από 12 ώρες δουλειάς έχει τις ίδιες πιθανότητες να εμπλακεί σε τροχαίο, γυρνώντας στο σπίτι του, με έναν εργαζόμενο που δουλεύει 7 ή 8 ώρες, 5 μέρες τη βδομάδα, με σταθερό ωράριο και κατοχυρωμένο ελεύθερο χρόνο. Ακόμα, κρύβεται επιμελώς και η ανάγκη καταγραφής των επαγγελματικών ασθενειών, και κατ' επέκταση των υπεύθυνων - δηλαδή των εργοδοτών - για την έκθεση των εργαζομένων στον επαγγελματικό κίνδυνο.