Είναι πρόκληση να παρουσιάζετε αυτό το τερατούργημα ως στήριξη των εργαζόμενων γονιών και μάλιστα να θέλετε και να σας χειροκροτήσουμε, τόνισε η Βιβή Δάγκα.

Αναφερόμενη στο επίμαχο νομοσχέδιο, επισήμανε ότι κομματιάζεται η κοινωνική ζωή της γυναίκας, φέρνοντας σε αντιπαράθεση το δικαίωμά της στην εργασία με την κοινωνική προστασία της μητρότητας. «Ρεαλιστικό δεν είναι η 13ωρη δουλειά, ούτε το να μην ξέρεις πότε και πόσο θα εργαστείς, αλλά το καθολικό δικαίωμα στην εργασία με σταθερό ωράριο, αυξημένους μισθούς και πλήρη προστασία της μητρότητας», σημείωσε χαρακτηριστικά, ενώ τόνισε πως «η λεγόμενη "ευελιξία" δεν είναι ελεύθερη επιλογή, αλλά εξαναγκασμός».

Ανέφερε ακόμη παραδείγματα, όπως «εργαζόμενες που απολύονται επειδή ζητούν άδεια για να παρακολουθήσουν την πρόοδο του παιδιού τους ή επειδή φεύγουν νωρίτερα για να το πάρουν από το σχολείο», καταγγέλλοντας πως «το κράτος δεν εξασφαλίζει ούτε δημόσια και δωρεάν Προσχολική Αγωγή, ούτε ολοήμερα σχολεία», ενώ αναφερόμενη στις πολυδιαφημισμένες από την κυβέρνηση διατάξεις που αφορούν τη μητρότητα, τόνισε: «Με 200 ένσημα τα τελευταία δύο χρόνια - διάταξη του 1951 που δεν καταργείτε - πώς θα τα συγκεντρώσει μια εργαζόμενη με συμβάσεις 48 ωρών;».

Και πρόσθεσε πως απέναντι στο ρεύμα της παραίτησης, της απογοήτευσης, του συμβιβασμού με αυτή την άθλια κανονικότητα της εργασιακής ζούγκλας, θα διαμορφώνονται καθημερινά μέσα στους αγώνες εκείνοι οι μαχητές και οι μαχήτριες που με τη δική τους θέληση και δράση αυτό το τερατούργημα θα το πετάξουν στα σκουπίδια.

Καταλήγοντας σημείωσε ότι ανάσα στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι γονείς, αποτελεί το να δυναμώσουν το ρεύμα της σύγκρουσης με αυτή την άθλια πολιτική, τονίζοντας πως «μόνο μια κοινωνία με κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής μπορεί να εξασφαλίσει δίκαιες συνθήκες εργασίας και πραγματική προστασία των εργαζομένων». Σε αυτόν τον δρόμο μπορούν πραγματικά να πάρουν ανάσες ελπίδας, αισιοδοξίας, αυτοπεποίθησης και αντοχής, να αναμετρηθούν αποφασιστικά μαζί σας, κατέληξε η Β. Δάγκα.