Σε «μόνιμο» καθεστώς εργασιακής ομηρίας και ανασφάλειας, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, παραμένουν οι περίπου 15 χιλιάδες εργαζόμενες/οι στη σχολική καθαριότητα.

Οι συμβάσεις έργου, οι μετέπειτα συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η μερική απασχόληση του 50% περίπου των εργαζομένων, οι χαμηλοί μισθοί, που ύστερα από χρόνια δουλειάς μόλις ξεπερνούν τον κατώτατο, τα ζητήματα υγείας που αντιμετωπίζουν, πολλές φορές οξυμένα, το βγες - μπες στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ), περιγράφουν σε αδρές γραμμές τα βάσανα ενός κλάδου που έργο του είναι να κρατάει καθαρά τα σχολεία των παιδιών μας.

Σε αυτές τις συνθήκες τα σωματεία σχολικών καθαριστών/ιών δίνουν τη μάχη για τη βελτίωση των όρων εργασίας, με αιχμή το αίτημα για μόνιμη και πλήρη απασχόληση όλων των εργαζομένων, και, βέβαια, όπως σημειώνουν, αναγκαία προϋπόθεση για να έχει αποτελέσματα ο αγώνας τους είναι η κοινή τους δράση.

Εμπόδια στον αγώνα τους προσπαθούν να βάλουν οι εργατοπατέρες, με την ΠΑΣΚΕ να έχει ρόλο ...πρωταγωνιστή στην υπονόμευση. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην πρόσφατη συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ ο πρόεδρός της έφερε προς έγκριση ομοσπονδία με την επωνυμία «Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Καθαριότητα», και την πέρασε με τις ψήφους των παρατάξεων που πρόσκεινται σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Από την άλλη, ο πρώην εκπρόσωπος Τύπου της ΓΣΕΕ, επίσης στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, ανακοίνωσε την ίδρυση άλλης ομοσπονδίας, με την επωνυμία «Ομοσπονδία Εργαζομένων Καθαριότητας». Ο συγκεκριμένος έχει στήσει βέβαια κι άλλο παραμάγαζο - «ομοσπονδία», με την επωνυμία «Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων στις Υπηρεσίες και στο Εμπόριο», με διάφορα «σωματεία» - φαντάσματα, αλλά και με υπαρκτά σωματεία καθαριστών/ιών, τα οποία τώρα παρουσιάζει ως μέλη στη νέα Ομοσπονδία του!

Κόντρα σε αυτήν την άθλια πρακτική, στην προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων και στην υπονόμευση των αγώνων τους, στέκεται σταθερά η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ), η οποία καλεί όλα τα σωματεία του κλάδου σε συντονισμό της δράσης με άλλα εργατικά σωματεία, συλλόγους γονέων, φοιτητών, εκπαιδευτικών και άλλους μαζικούς φορείς. Μπαίνει μπροστά έτσι ώστε η συσσωρευμένη αγανάκτηση για την απώλεια δικαιωμάτων, για τις συμβάσεις ομηρίας που λήγουν κάθε 10μηνο στη σχολική καθαριότητα, την εντατικοποίηση, το ξεχείλωμα του ωραρίου και των καθηκόντων, να γίνει μαζικός διεκδικητικός αγώνας για σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, επιδόματα, άδειες, μέσα ατομικής προστασίας.

Στο φόντο αυτό, ο «Ριζοσπάστης» συνομίλησε με συνδικαλίστριες του κλάδου, μεταφέροντας την αθλιότητα της ομηρίας που βιώνουν εδώ και δεκαετίες, αλλά και τη διεκδικητική φωνή των σωματείων, την πείρα από τη δράση τους, την αγωνία για τα αναγκαία βήματα που πρέπει να γίνουν.

Συγκεκριμένα, μας μιλούν οι Ευγενία Κατακάλου, Δήμητρα Ηλία και Αγνή Μανώλη, πρόεδροι των Σωματείων Σχολικών Καθαριστριών Αθήνας, Ιωαννίνων και Ημαθίας αντίστοιχα.