«Πρέπει επιτέλους οι συμβάσεις μας να γίνουν αορίστου χρόνου», τονίζει η Αγνή Μανώλη, αναδεικνύοντας ως βασικό πρόβλημα των εργαζομένων στη σχολική καθαριότητα την προσωρινή απασχόληση. «Κάθε χρόνο» - σημειώνει - «ζεις με την αγωνία αν θα σου ανανεώσουν τη σύμβαση ή όχι, δεν μπορείς να προγραμματίσεις τη ζωή σου».

Ως προς τους επικίνδυνους παράγοντες στους οποίους εκτίθενται οι εργαζόμενοι, αναφέρει ότι πλήθος καθαρίστριες και καθαριστές αντιμετωπίζουν προβλήματα τενοντίτιδας στα χέρια και αλλού. Επιπλέον, δεν μπορεί να θεωρούνται ασύνδετα οι αναθυμιάσεις από τα χημικά καθαριστικά με τις πολλές περιπτώσεις καρκινοπαθών εργαζομένων στον κλάδο.

Παρ' όλα αυτά, σε συνθήκες κρίσης το 2012 οι σχολικές καθαρίστριες «πετάχτηκαν» τεχνηέντως από τα ΒΑΕ. Ομως με τους αγώνες που έδωσαν κατάφεραν αρχικά να αποσπάσουν την καταβολή του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας το 2017, και στη συνέχεια να επανενταχθούν στα ΒΑΕ με νόμο του 2019.

«Το ζήτημα με τη μετατροπή των συμβάσεών μας είναι άρρηκτα δεμένο με τα δικαιώματά μας», υπογραμμίζει. «Εχει να κάνει με τις άδειες που παίρνουμε, τους μισθούς, τα επιδόματα, τις συντάξεις».

Υπάρχουν εργαζόμενες - αναφέρει - που δεν παίρνουν αναρρωτική άδεια, ακόμα και για σοβαρές ασθένειες, γιατί τα χρήματα της άδειας είναι ακόμα λιγότερα από τον μισθό που παίρνουν. Σε ό,τι αφορά δε τις εργαζόμενες με τρίωρη μερική απασχόληση, τα χρήματα που παίρνουν είναι περίπου 360 ευρώ τον μήνα και αναγκάζονται να κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα.

Γι' αυτό είναι ανάγκη η μόνιμη και σταθερή εργασία, η κατάργηση της μερικής απασχόλησης.

Σε ό,τι αφορά την αποτελεσματικότερη οργάνωση του αγώνα τους για τη διεκδίκηση των αιτημάτων τους, επισημαίνει την ανάγκη κοινής δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων: «Κανέναν εργαζόμενο δεν βολεύουν οι διασπάσεις. Ο κλάδος πρέπει να είναι ενωμένος». Αναδεικνύει δε την ανάγκη στήριξης του αγώνα τους για μόνιμη και σταθερή εργασία και από άλλα σωματεία, καταρχάς από τους συλλόγους των εκπαιδευτικών.