«Πριν από έξι χρόνια, όταν αναλάβαμε τη διακυβέρνηση, η Ελλάδα ήταν μια μικρή αχνή κουκκίδα στην ενεργειακή αγορά της Ευρώπης. Εισάγαμε αρκετό φυσικό αέριο για να καλύψουμε τις δικές μας ανάγκες, περίπου 6 δισ. κυβικά μέτρα. Σήμερα, 17 δισ. κυβικά μέτρα διέρχονται από την Ελλάδα, καθώς είμαστε πάροχος ενεργειακής ασφάλειας για τα Βαλκάνια. Και το αέριο που εισέρχεται στο σύστημα μέσω της Αλεξανδρούπολης μεταφέρεται έως την Ουκρανία. Καταλαβαίνετε την τεράστια δυναμική της Ελλάδας στο να διαδραματίσει έναν ρόλο που εκτείνεται πολύ πέρα από τα σύνορά μας». Αυτά έλεγε ο πρωθυπουργός σε ομογενείς στη Νέα Υόρκη, περιγράφοντας τον διακαή πόθο της αστικής τάξης και όλων των κομμάτων της να γίνει η χώρα «κόμβος» για τα αμερικανικά ενεργειακά και άλλα σχέδια στην περιοχή. Ξέχασε όμως μερικές «λεπτομέρειες»... Οπως ότι η «τεράστια δυναμική» της χώρας έχει για προαπαιτούμενο τη βαθύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, η οποία βάζει σε κίνδυνο τον λαό και είναι μόνιμη απειλή για τα κυριαρχικά δικαιώματα. Προαπαιτούμενο είναι επίσης η συμμετοχή σε κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, που εκτινάσσουν το ενεργειακό κόστος για τον λαό. Ολα αυτά δεν «έτυχαν». Για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του μπορεί να είναι «λεπτομέρειες» μπροστά στα κέρδη, αλλά για τον λαό είναι «εικόνα από το μέλλον», που κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να σφραγίσει αυτός με την πάλη του τις εξελίξεις.