Κοινό χαρακτηριστικό στα δύο αναπτυξιακά νομοσχέδια που έχει φέρει μέχρι στιγμής η κυβέρνηση της ΝΔ, επεσήμανε, είναι τα κίνητρα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους για κερδοφόρες επενδύσεις σε συγκεκριμένους κλάδους μέσω επιδοτήσεων, φοροαπαλλαγών και φτηνού δανεισμού.

Πρόσθεσε ότι οι αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο, δηλαδή στην ιεράρχηση κλάδων με βάση τις επιδιώξεις της αστικής τάξης και των κομμάτων της για την τόνωση της καπιταλιστικής οικονομίας και της κερδοφορίας συγκεκριμένων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, έχουν «χαμένους» και «κερδισμένους», με τους εργαζόμενους όμως σε οποιαδήποτε περίπτωση να βρίσκονται «στον άσο», είτε απασχολούνται σε κλάδους που ευνοούνται είτε σε κλάδους που κρίνεται ότι πρέπει να καταστραφούν, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της απολιγνιτοποίησης και της ΛΑΡΚΟ.

Μάλιστα - επεσήμανε η Αφρ. Κτενά - αποτελούν «ουτοπία» οι αναφορές της κυβέρνησης για ανάπτυξη που και θα μπορεί να ικανοποιήσει την ανάγκη των επιχειρηματικών ομίλων για κέρδη αλλά και δήθεν θα βελτιώνει τις συνθήκες ζωής και εργασίας του λαού, πόσο μάλλον στις σημερινές συνθήκες, όξυνσης των σφοδρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και μετατροπής της ευρωπαϊκής οικονομίας σε πολεμική.

Τόνισε ακόμα ότι αν και ο προηγούμενος αναπτυξιακός νόμος επικεντρωνόταν στο «ξεκοκάλισμα του Ταμείου Ανάκαμψης» και το σημερινό νομοσχέδιο εστιάζει στο «μεγάλο φαγοπότι» που «κερνά» το πρόγραμμα δισεκατομμυρίων - αντλούμενων από τις τσέπες των λαών της Ευρώπης - «ReArm Europe», εξακολουθούν να ενισχύονται οι όμιλοι σε ΑΠΕ και Τουρισμό.

Συνεχίζοντας υπογράμμισε ότι με το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο προβλέπεται «προσαρμογή επενδυτικών καθεστώτων» προς όφελος των μονοπωλίων, με εισαγωγή νέων, σύγχρονων και πιο ευέλικτων τεχνολογιών, αλλά και με εκμετάλλευση εργαζομένων και περιβάλλοντος σε περιοχές που είχαν συρρικνωθεί δημογραφικά και γεωγραφικά, και σχολίασε ότι έχει ήδη αρχίσει να αλλάζει χέρια η χρήση γης, ιδιαίτερα στο βόρειο κομμάτι της χώρας. Αποκαλύπτοντας δε την επιλεκτική ανικανότητα που χαρακτηρίζει το αστικό κράτος, επεσήμανε ότι ενώ δίνεται περισσότερη ευελιξία και παρακάμπτεται η γραφειοκρατία του Δημοσίου για τις μεγάλες επιχειρήσεις, την ίδια στιγμή «σέρνονται» οι διαδικασίες για την απόδοση συντάξεων ή για την πραγματοποίηση αντισεισμικών ελέγχων.

Ειδική αναφορά έκανε στο θράσος που επέδειξαν αχόρταγοι επενδυτές κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης του νομοσχεδίου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ζητώντας ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία, με λιγότερους ελέγχους, περισσότερη ασυδοσία και περισσότερο «ζεστό» κρατικό χρήμα από την τσέπη των φορολογούμενων, κυρίως όμως τζάμπα εργασία, καλώντας να μην αποτελεί κριτήριο για επενδύσεις το πλήθος των θέσεων εργασίας αλλά η παραγωγικότητα, δηλαδή η περαιτέρω ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων! Εφτασαν στο σημείο να ζητήσουν «η όποια αποτυχία απρόβλεπτων εξελίξεων να μη χρεώνεται στην επιχείρηση», επιδιώκοντας έτσι να ανοίξουν παράθυρο για τη μετακύλιση του όποιου βάρους για ακόμα μια φορά στην πλάτη των εργαζομένων!

Κλείνοντας η βουλευτής του ΚΚΕ τόνισε ότι δίκαιη ανάπτυξη για τον λαό δεν μπορεί να επιτευχθεί στο έδαφος του καπιταλισμού, αλλά στο πλαίσιο μιας κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας, με τον λαό αφέντη στον τόπο του και με κριτήριο την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, βάσει και των δυνατοτήτων που υπάρχουν από την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. «Για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι, οι πολλοί, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο!», είπε χαρακτηριστικά και κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει σε μια σειρά μέτρα που μπορούν πραγματικά να ανακουφίσουν τους εργαζόμενους, τον λαό και τη νεολαία σε κάθε πτυχή της ζωής τους.