Ακόμα κι έτσι πάντως, η εργοδοσία διαμαρτύρεται και ζητάει να εξαιρεθεί κι από τις ...εξαιρέσεις! Είναι χαρακτηριστική η μουρμούρα των εργοδοτών στον κλάδο του Επισιτισμού για την 11ωρη υποχρεωτική ανάπαυση ανάμεσα στο σχόλασμα και την επόμενη εργάσιμη μέρα. Ακόμα κι αυτό το αρρωστημένο μέτρο της ΕΕ, που στην πράξη μεταφράζεται σε δουλειά μέχρι και 13 ώρες τη μέρα, θεωρείται «εμπόδιο» για την περαιτέρω ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου. Είναι χαρακτηριστικό το «μαύρο χιούμορ» στα σποτάκια εργοδοτικού φορέα του Επισιτισμού στη Β. Ελλάδα, με τα οποία τα αφεντικά παρουσιάζουν ως «παράλογο» το να εργάζεται το προσωπικό σε διαφορετικούς εργοδότες μέχρι και 13 ώρες τη μέρα, και ζητάνε να εφαρμόζεται το 13ωρο στον ίδιο εργοδότη. Την ίδια στιγμή βέβαια που η δουλειά χτυπάει «κόκκινο» και καταγράφεται τεράστια αύξηση των υπερωριών σε όλο τον ιδιωτικό τομέα, οι μέσοι μισθοί παραμένουν στα τάρταρα, αφού π.χ. από το 2021 μέχρι το 2024 εμφανίζονται μειωμένοι, παρά την «ψηφιακή κάρτα» και την αύξηση της καταγραφής των υπερωριών. Αρα και περισσότερη δουλειά και μικρότεροι μισθοί... Αυτό είναι το πραγματικό «success story» για κυβερνήσεις και επιχειρηματικούς ομίλους, που συμπυκνώνει την απογείωση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.