Μετά το πέρας των εργασιών της Συνάντησης εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

«Στις 9 Μαΐου 1945 συμπληρώνονται 80 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των λαών, όταν η ναζιστική Γερμανία παραδόθηκε και οι λαοί του κόσμου με τον καθοριστικό ρόλο του Κόκκινου Στρατού, και της ΕΣΣΔ, υπό την ηγεσία του ΠΚΚ(μπ) ως οργανωτή και εμπνευστή αυτής της πάλης, γονάτισαν τον φασισμό σε όλη την Ευρώπη. Δεν ήταν απλώς μια στρατιωτική νίκη. Ηταν ένας θρίαμβος της εργατικής τάξης, των κομμουνιστών και των ανταρτών, των απλών ανθρώπων που, μέσω της οργανωμένης πάλης, αντιστάθηκαν στην πιο βίαιη έκφραση του καπιταλισμού.

Η Σοβιετική Ενωση διαδραμάτισε κεντρικό και αποφασιστικό ρόλο στην ήττα του φασισμού. Με τις τεράστιες θυσίες των εργατών, των αγροτών και των στρατιωτών, ο Κόκκινος Στρατός συνέτριψε τη φασιστική πολεμική μηχανή. Πάνω από 27 εκατομμύρια Σοβιετικοί έχασαν τη ζωή τους, εκατομμύρια από αυτούς πέφτοντας στη μάχη. Δεν ήταν εκστρατεία κατακτητική αλλά απελευθερωτική μέσω της ταξικής πάλης, που διεξήχθη ενάντια σε ένα σύστημα οργανωμένου τρόμου που υποστηριζόταν από το μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Ο φασισμός δεν εμφανίστηκε τυχαία. Προέκυψε από μια βαθιά αντίφαση: Την ανάγκη του καπιταλισμού να διατηρήσει την εξουσία εν μέσω της αυξανόμενης εξέγερσης της εργατικής τάξης. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, οι καπιταλιστές σε όλη την Ευρώπη φοβήθηκαν την εξάπλωση του σοσιαλισμού. Ως απάντηση, χρηματοδότησαν και ενδυνάμωσαν τις φασιστικές δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο για να συντρίψουν τα συνδικάτα, να θέσουν εκτός νόμου τους κομμουνιστές και να καταστείλουν κάθε μορφή αντίστασης της εργατικής τάξης. Ο φασισμός δεν ήταν ένα διάλειμμα από τον καπιταλισμό, ήταν ο καπιταλισμός χωρίς τη φιλελεύθερη μάσκα του, που υπερασπιζόταν τον εαυτό του με ωμή βία.

Σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη και σε άλλες περιοχές υπό τον έλεγχο του Αξονα, η εργατική τάξη οργάνωσε υπόγεια δίκτυα αντίστασης, ένοπλο αγώνα, εξεγέρσεις και μαζικές κινητοποιήσεις. Η πάλη τους ήταν διεθνιστική και αντιιμπεριαλιστική. Ωστόσο, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, πολλές από τις οποίες αρχικά ήταν κατευναστικές ή συνεργάστηκαν με τον φασισμό, προσπάθησαν έκτοτε να σβήσουν αυτή την κληρονομιά. Τα ιστορικά στοιχεία είναι σαφή: Χωρίς τη Σοβιετική Ενωση και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ο φασισμός δεν θα είχε ηττηθεί.

Το τέλος του πολέμου έφερε μόνο μια ψευδαίσθηση ειρήνης και δικαιοσύνης, καλύπτοντας τη συνεχιζόμενη βία, την εκμετάλλευση και την ανισότητα. Ενώ οι φασιστικοί στρατοί ηττήθηκαν, η κυρίαρχη καπιταλιστική τάξη ανασυντάχθηκε γρήγορα. Μεταπήδησαν από τον ανοιχτό φασισμό σε ανανεωμένες μορφές ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. (...)

Αυτή η μεταπολεμική ιμπεριαλιστική επίθεση δεν ήταν ιστορικό ατύχημα. Αποκάλυψε τα διαρκή ταξικά συμφέροντα του κεφαλαίου: Να αποκαταστήσει τον έλεγχο, να καταστείλει την επανάσταση και να διατηρήσει την παγκόσμια κυριαρχία, τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Και σήμερα, οι ίδιες ταξικές δυνάμεις συνεχίζουν την επίθεσή τους, όχι μόνο μέσω του πολέμου και της εκμετάλλευσης, αλλά και μέσω της παραποίησης της Ιστορίας.

Η 9η Μαΐου έχει κυνικά μετονομαστεί σε "Ημέρα της Ευρώπης" από την ΕΕ, σε μια προσπάθεια να αποσυνδέσει το γεγονός από τις επαναστατικές, εργατικές ρίζες του. Είναι σε εξέλιξη μια συντονισμένη εκστρατεία ιστορικού ρεβιζιονισμού, που ανιστόρητα εξισώνει τον φασισμό με τον κομμουνισμό, διαγράφει τον Κόκκινο Στρατό και παρουσιάζει το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ως κληρονόμους των αντιφασιστικών αξιών. Αυτή δεν είναι ημέρα μνήμης, είναι ιδεολογικός πόλεμος με στόχο τον αφοπλισμό των μελλοντικών γενεών.

Ταυτόχρονα, βλέπουμε τις αντιδραστικές δυνάμεις με φασιστικές ρίζες να κερδίζουν δύναμη σε όλη την Ευρώπη. Δεν πρόκειται για μια αυθόρμητη απειλή, αλλά για ένα εργαλείο της κυρίαρχης τάξης. Σε περιόδους κρίσης, η αστική τάξη καλλιεργεί αντιδραστικές δυνάμεις ως μέσο ελέγχου της λαϊκής αντίστασης. Οι μετανάστες γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ψηφίζονται αντικομμουνιστικοί νόμοι. Η αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη ποινικοποιείται. Οι ίδιες δυνάμεις που κάποτε ενδυνάμωσαν τον φασισμό, τώρα ασκούν καταστολή και αντικομμουνιστική βία με νέες μορφές.

Ογδόντα χρόνια μετά, τα διδάγματα της 9ης Μαΐου δεν περιορίζονται στο παρελθόν. Οι αντιφάσεις που οδήγησαν στον φασισμό, τον καπιταλισμό σε κρίση, την καταστολή της επανάστασης, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα. Η πάλη ενάντια στον φασισμό πρέπει επομένως να βασίζεται στην πάλη ενάντια στο σύστημα που τον γεννά. Ο αντιφασισμός που δεν αμφισβητεί τον καπιταλισμό αφομοιώνεται από το σύστημα. Ο αληθινός αντιφασισμός είναι ταξικός, διεθνιστικός και αγωνίζεται ενάντια στον καπιταλισμό, για την εξουσία της εργατικής τάξης, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Πουθενά δεν είναι αυτό πιο ξεκάθαρο από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ ιμπεριαλιστικών μπλοκ που ανταγωνίζονται για την κυριαρχία, τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες οπλίζουν ένα καπιταλιστικό καθεστώς στην Ουκρανία, ενώ εξυμνούν νεοναζιστικές ομάδες όπως το Τάγμα Αζόφ. Στο μεταξύ, το καπιταλιστικό κράτος της Ρωσίας οικειοποιείται και χρησιμοποιεί επιλεκτικά τα σύμβολα της Σοβιετικής Ενωσης για να καλύψει τις δικές του ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες, ενώ καταστέλλει τα αντιπολεμικά αιτήματα και καπηλεύεται τα φιλοσοβιετικά αισθήματα, που είναι ακόμα δημοφιλή στη συνείδηση των μαζών στη Ρωσία κι άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.

Και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν την Ιστορία για να δικαιολογήσουν την επιθετικότητα. Και οι δύο εκπροσωπούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η εργατική τάξη δεν κερδίζει τίποτα από αυτόν τον πόλεμο. Η μόνη θέση αρχής είναι να αντιταχθούμε σε όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και να οικοδομήσουμε την ανεξάρτητη δύναμη των εργαζομένων, την αυτοτελή πολιτική πάλη, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Για να κατανοήσουμε πραγματικά την 9η Μαΐου, πρέπει να εξετάσουμε την ταξική πάλη και τις υλικές συνθήκες που την διαμόρφωσαν. (...) Η Αντιφασιστική Νίκη του 1945 δεν επετεύχθη με ουδετερότητα ή κοινοβουλευτικά καλέσματα, αλλά με επαναστατική πάλη, που σφυρηλατήθηκε στα χαρακώματα, στα εργοστάσια και τα μέτωπα των ανταρτών. Σήμερα (...) πρέπει να χτιστεί ένα πραγματικό αντιιμπεριαλιστικό - αντιπολεμικό κίνημα, όχι βασισμένο σε ηθικολογικές εκκλήσεις, αλλά στηριγμένο στην υλική πραγματικότητα. Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη υπό τον ιμπεριαλισμό. Ο αφοπλισμός δεν μπορεί να προέλθει από το εσωτερικό του ΝΑΤΟ. Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να προκύψει από ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση. Μόνο ένα κίνημα ριζωμένο στις ανάγκες και τη δύναμη της εργατικής τάξης, ριζωμένο στις κομμουνιστικές αρχές και την οργάνωση της εργατικής τάξης, μπορεί να αντιμετωπίσει την αλήθεια και να αγωνιστεί για την πραγματική απελευθέρωση.

Ο φασισμός δεν είναι μια ιστορική εξαίρεση, είναι ο καπιταλισμός σε σήψη, που στρέφεται στον τρόμο για να διατηρηθεί. Για να τον νικήσουμε ξανά, πρέπει να νικήσουμε το σύστημα που τον τροφοδοτεί. Αυτό σημαίνει την οικοδόμηση της ταξικής δύναμης μέσω της συλλογικής οργάνωσης των εργαζομένων, της νεολαίας, των μεταναστών και όλων των καταπιεσμένων λαών σε ένα ενωμένο μέτωπο ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και την εκμετάλλευση. Σημαίνει την ενίσχυση των Κομμουνιστικών Κομμάτων που εκπροσωπούν πραγματικά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και ηγούνται της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εκμετάλλευση. (...)

Καθώς οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προετοιμάζονται για νέους πολέμους και το κεφάλαιο ενισχύει την κυριαρχία του σε κάθε πτυχή της ζωής, το καθήκον μας είναι επείγον. (...). Ας αποτίσουμε φόρο τιμής μέσω της δράσης. Ας θυμηθούμε μέσω της οργάνωσης. Ας μην είναι η 9η Μαΐου μόνο μια μέρα μνήμης, αλλά ένα κάλεσμα για πάλη, αντίσταση και νίκη!».

• Ολόκληρη η Ανακοίνωση στο «902.gr», στη διεύθυνση https://www.902.gr/eidisi/politiki/392539/i-9i-mai-ena-kalesma-gia-pali-antistasi-kai-niki-ton-laon