ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ Οι συνεχείς αιμοπτύσεις του Γιάννη Ρίτσου, χωρίς να προσπορίζουν στο αισθητικό αποτέλεσμα του «Επιτάφιου» το βάρος του αχρείαστου ανεκδοτολογικού υλικού, ωστόσο δεν παύουν να τονίζουν το σθένος του 27χρονου κομμουνιστή ποιητή. Ο νέος άνθρωπος, ο ευσυγκίνητος με την τραγωδία του ελληνικού λαού, ανοίγει το φύλλο του εξασέλιδου «Ριζοσπάστη» της 10ης Μάη 1936. Τα μάτια του υγραίνονται, μ' εκείνη την υγρασία που ο θρήνος και ο κοπετός μετατρέπονται σε οργή, στη θέα της μαυροφορεμένης μάνας, με τα χέρια ανοιχτά, πάνω από το πτώμα του δολοφονημένου απεργού αυτοκινητιστή, σημάδι ότι το πένθος είναι ανείπωτο. Είναι η επόμενη μέρα της δολοφονίας του Τάσου Τούση κι ακόμη δεν έχει...