«Δε σταμάτησαν ούτε λεπτό να χτυπούν, ακόμα και όταν είδαν το πόδι μου ματωμένο». Αυτά τα οργισμένα λόγια βγήκαν από το στόμα του Κώστα Κοκόγια, ενός από τους απεργούς που προχτές μαζί με τους άλλους απεργούς της Αθήνας έδωσε το «παρών» στο λιμάνι του Πειραιά για να ενώσει τη φωνή του με τους απεργούς ναυτεργάτες. Οι ειδικές δυνάμεις καταστολής, υλοποιώντας την κυβερνητική - εφοπλιστική εντολή, τον «σακάτεψαν» στο ξύλο, όπως και δεκάδες άλλους απεργούς και διαδηλωτές. Ο 28χρονος συνδικαλιστής, μέλος της διοίκησης των Λιθογράφων, από προχτές το βράδυ, νοσηλεύεται στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, όπου και χειρουργήθηκε, καθώς υπέστη σοβαρό ανοιχτό κάταγμα κνήμης.

Εμείς επισκεφτήκαμε και συνομιλήσαμε με τον Κ. Κοκόγια. Μας περιέγραψε τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι ειδικές δυνάμεις στους απεργούς που περιφρουρούσαν την απεργία τους. Το σώμα του και τα χέρια του είναι γεμάτα μώλωπες και πρηξίματα.

Περιγράφοντας την επίθεση, ο Κώστας είπε: «Ο κύριος στόχος τους δεν ήταν να βάλουν μέσα τους επιβάτες και να φύγουν τα καράβια. Οι εντολές που είχαν ήταν ξεκάθαρες, "χτυπήστε όσο παίρνει". Αυτό φάνηκε με τις επιθέσεις που έκαναν σε κάθε πλοίο. Δεν έδειξαν έλεος. Εδιωχναν τα πλοία άδεια. Ηθελαν να στείλουν μήνυμα ότι δε θα περάσει η απόφαση των απεργών.

Εγώ ήμουν στο "Κρήτη ΙΙ", όπου έγινε επίθεση των ειδικών δυνάμεων και των λιμενικών. Στη συνέχεια, πήγα στο "Λισσός" μαζί με άλλους απεργούς. Εκαναν νέα επίθεση. Δε χτυπούσαν μόνο στον καταπέλτη. Χτυπούσαν και μετά. Φεύγαμε, μας κυνηγούσαν και δε σταματούσαν να χτυπούν.

Επεσα, όταν έπεσαν κάποιοι απεργοί μπροστά μου. Με πρόλαβαν οι ειδικές δυνάμεις και άρχισαν να με χτυπούν χωρίς να σταματούν. Ηταν δεκάδες άτομα, όλοι πάνω μου και με χτυπούσαν παντού. Στα χέρια, στο κεφάλι, με κλοτσούσαν, με πατούσαν. Παρόλο που διαπίστωσαν ότι το πόδι μου είχε σπάσει, μου έβαλαν ακόμα και χειροπέδες. Με έσυραν πιο πίσω από εκεί που έπεσα και συνέχισαν να με χτυπούν, γιατί πίστευαν ότι έλεγα ψέματα για το πόδι μου. Με ρωτούσαν "πού σε πονάει το πόδι;" και όταν τους έδειχνα το σημείο με πατούσαν εκεί! Σε κάποια στιγμή, σκύβει κάποιος στο αυτί μου και μου λέει: "Κοίταξε να δεις, όταν θα έρθει το δικό μας όχημα, όταν σου πω να τρέξεις θα τρέξεις". Δε σταματούσαν με τίποτα. Ευτυχώς, υπήρχε κάποιος γιατρός εκεί και κάποια στιγμή σταμάτησαν να με χτυπούν. Ασθενοφόρο δεν ερχόταν. Μετά την πίεση του γιατρού, με έβαλαν σε δικό τους ασθενοφόρο».

Το πρόσωπό του σκοτεινιάζει και συνεχίζει να περιγράφει την πρωτοφανή αγριότητα των ανδρών των ειδικών δυνάμεων: «Στο ασθενοφόρο δε με πείραξαν. Παρακάτω έπιασαν απεργούς και τους έβαλαν μέσα. Τους χτυπούσαν. Ο ένας από τις ειδικές δυνάμεις είχε κάποια γρατσουνιά στο κεφάλι και έλεγε σε έναν που έπιασαν "είδες τι μου κάνατε;". Του έπιανε το κεφάλι και το χτυπούσε μέσα στο ασθενοφόρο. Καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής, το ασθενοφόρο πήγαινε σαν τραμπάλα από το ξύλο. Καμάρωναν γι' αυτό που έκαναν. Εδειχναν μεταξύ τους τις γρατσουνιές, λες και ήταν παράσημο».

Για την επιτυχία της προχτεσινής απεργίας και τη συσπείρωση των εργατών, ο Κώστας είπε: «Μετά τη συγκέντρωση στην Αθήνα, το ΔΣ της Ενωσής μας κάλεσε τα μέλη της να συμπαρασταθούν στον αγώνα των ναυτεργατών στον Πειραιά, ιδιαίτερα που από το πρωί ασκήθηκε τρομερή βία. Επειδή ο καλύτερος αγώνας των εργαζομένων είναι η συσπείρωσή τους, συμμετείχαμε στην περιφρούρηση. Ενοχλήθηκαν πολύ από αυτήν τη συσπείρωση. Κατάλαβαν ότι οι εργαζόμενοι δεν κάνουν πίσω και δεν έχουν την πρόθεση να αφήσουν να περάσουν αυτές οι ανατροπές. Τους ενοχλεί ακόμα ότι, όχι μόνο δε φοβηθήκαμε, αλλά, αντίθετα, συνεχίζουμε τον αγώνα μας ακόμα πιο αποφασισμένοι και πιο συσπειρωμένοι».