Ενας διαδηλωτής αναίσθητος στο έδαφος με τους συντρόφους του να προσπαθούν να τον συνεφέρουν. Σε λίγα μέτρα απόσταση, ένστολοι «μπράβοι» των εφοπλιστών - ή, επισήμως, όργανα των ειδικών δυνάμεων του Λιμενικού με στολές παραλλαγής, κράνη και κλομπ - ανασυντάσσονται για έναν ακόμη «γύρο» άγριου ξύλου. Απέναντί τους, εργάτες της θάλασσας και της στεριάς, προασπίζουν την αξιοπρέπεια της τάξης τους από καταβολής καπιταλισμού, δίνοντας τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας τους. Στο «φόντο», άδεια πλοία μανουβράρουν με μισάνοιχτους καταπέλτες και με τους κάβους ακόμη δεμένους, δημιουργώντας τις πιο κατάλληλες συνθήκες για κάθε πιθανό ατύχημα.

Ενας λιμενικός - όχι των ειδικών δυνάμεων, αλλά με τη γνωστή λευκή στολή - πλησιάζει σε μια ομάδα ανθρώπων που υποθέτει ότι είναι υποψήφιοι επιβάτες και τους λέει να βγουν έξω από το λιμάνι, διότι... κινδυνεύουν από τις πέτρες! Ο κόσμος προσπαθεί να καταλάβει για ποιες πέτρες γίνεται λόγος αφού δε βλέπει να πέφτει τίποτα από πουθενά. «Ποιος πετά πέτρες;» γίνεται η ερώτηση. «Ξέρετε ποιοι...» (!) είναι η... «σαφέστατη» απάντηση του λιμενικού. Σχεδόν αμέσως, ένας συνάδελφός του έρχεται πιο... «ενημερωμένος» και καλεί τον κόσμο να φύγει από το λιμάνι διότι «δεν μπορούμε να εγγυηθούμε την ασφάλειά σας..». Από μια άποψη έχει δίκιο, αφού οι κρανοφόροι του Σώματος που υπηρετεί είναι, εσκεμμένως, ανεξέλεγκτοι. «Από ποιον κινδυνεύει η ασφάλειά μας;» γίνεται και πάλι η ερώτηση. «Από τους αναρχικούς» έρχεται η απάντηση! Και για να μην υπάρξουν αμφιβολίες για το ποιοι είναι οι «αναρχικοί», το «όργανο» έδειξε προς τη μεριά του κύριου όγκου της διαδήλωσης. Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως μείναμε «έκπληκτοι». Οχι τόσο για την ποιότητα των «θεωρητικών» γνώσεων του «οργάνου». Οσο για τη «νέα αντίληψη» του «εκσυγχρονισμού» στον τομέα της καταστολής: δεν αρκεί να δέρνεις. Αλλά να το κάνεις έχοντας και «άποψη»...