Γενική θυμηδία και κύματα ασυγκράτητου γέλιου προκάλεσε η κοκορομαχία Σημίτη - Καραμανλή προχτές το βράδυ στη Βουλή. Η αλήθεια είναι ότι τα εκατομμύρια των «υπηκόων» δεν έχουν πολλές φορές την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα θεατρικό έργο με «αληθινούς» πρωταγωνιστές. Οσοι παρακολούθησαν προχτές το βράδυ τη μονομαχία των δύο μεγάλων αρχηγών, ασφαλώς το φχαριστήθηκαν.

«

Το ΠΑΣΟΚ εγκαθίδρυσε τη λαϊκή δημοκρατία», δήλωνε στα σοβαρά ο Κ. Σημίτης. «Ο Κ. Καραμανλής εγκαθίδρυσε την καλύτερη δημοκρατία που γνώρισε ο τόπος», απαντούσε, επίσης στα σοβαρά, ο Κ. Καραμανλής (ανιψιός). Ο Κ. Σημίτης, καταφέρνοντας να μην ξεσπάσει σε γέλια, μίλησε για «σοσιαλιστική πολιτική» της κυβέρνησής του και ακόμα πως «με την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ η χώρα θωρακίζεται». Η απάντηση ήρθε στο ίδιο επίπεδο. «Παιδεία και Υγεία λειτουργούν τριτοκοσμικά, μία στις τέσσερις οικογένειες είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και οι άνεργοι ξεπερνούν τις 500 χιλιάδες», ήταν τα «φιλολαϊκά» στατιστικά, που πάντα έχει πρόχειρα ο πρόεδρος της ΝΔ.

Η παράσταση, όμως, είχε στηθεί καλά και δεν μπορούσε παρά να έχει και εκπλήξεις. Ανασύρθηκαν «λαγοί από καπέλα» και «άσοι από το μανίκι». Ο Κ. Σημίτης φανέρωσε στοιχεία από το φάκελό του στην Ασφάλεια «επί Δεξιάς», τα οποία με ευλάβεια φύλαγε τόσα χρόνια. Ο Κ. Καραμανλής «δεν τα 'χασε», αλλά διάβασε αποσπάσματα από βιβλίο περί λαϊκισμού, που είχε εκδώσει ο Κ. Σημίτης το 1989 και από τότε το κουβαλάει πάντα μαζί του!

Οσοι, αφελείς, περίμεναν μια σοβαρή αντιπαράθεση «στοιχείων και επιχειρημάτων» για την οικονομική πολιτική, όπως όριζε η ημερήσια διάταξη, ασφαλώς θα απογοητεύτηκαν. Ομως, τι θα μπορούσαν να πουν για την οικονομική πολιτική Σημίτης και Καραμανλής και να μην προκαλέσουν αφόρητη πλήξη, συνάμα και οργή; Τι θα μπορούσαν να πουν και δε θα έπειθαν και τον τελευταίο εργαζόμενο, που τυχόν τους έδινε προσοχή, ότι αντιγράφει ο ένας τον άλλον; Το κυριότερο, όμως, είναι ότι οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν παρουσιάσει τις πραγματικές θέσεις τους για την οικονομία μια μέρα πριν, στη ΓΣ του ΣΕΒ, μπροστά σε ακροατήριο που ζητούσε «συγκεκριμένα» πράγματα και δε «σήκωνε αστεία». Εκεί φάνηκε η πλήρης ομοφωνία κυβέρνησης και ΝΔ με τη «στρατηγική» των βιομηχάνων.

Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει μεταξύ τους καμία διαφορά για την εφαρμοζόμενη και ακολουθητέα οικονομική πολιτική, στη Βουλή δεν τους απέμενε παρά να στήσουν μια κοκορομαχία για να δείξουν ότι, τάχα, διαφωνούν και δεν είναι ίδιοι. Ακριβώς γι' αυτό επιστρατεύτηκε η κόντρα για το «παρελθόν». Οι ομιλίες των Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή θύμισαν σε όλους προεκλογικό μπαλκόνι, ακριβώς γιατί χαρακτηριστικό γνώρισμα εκείνης της περιόδου είναι η παραπλάνηση, η εξαπάτηση και η πλειοδοσία λαϊκισμού. Φαίνεται, όμως, ότι εξαναγκάζονται να το κάνουν πιο συχνά, γιατί το δικομματικό σύστημα τρίζει επικίνδυνα. Γι' αυτό, το «σόου» πρέπει να είναι ολοένα και «πιο δυνατό».