Σημείωμα με τις θέσεις του ΚΚΕ για τον Ευρωστρατό, το Κυπριακό και την απόφαση του Λάακεν για το «Μέλλον της Ευρώπης», κατέθεσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, στον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, κατά τη συνάντηση που είχαν την Παρασκευή.

Στο εν λόγω σημείωμα επισημαίνονται οι λόγοι για τους οποίους το ΚΚΕ διαφωνεί ριζικά με την κυβερνητική πολιτική. «Δεν μπορούμε, τονίζεται, να δεχτούμε την πρόταση -πρόσκληση για συμβολή μας στην "εθνική ομοψυχία", αφού έχουν ήδη διαμορφωθεί αρνητικές και επικίνδυνες καταστάσεις και με τη συμβολή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά και εξαιτίας της στάσης των άλλων κομμάτων της Βουλής».

Αρχικά τονίζεται: «Πέρα από τη γενική διαφωνία μας με τον ευρωστρατό, εκτιμάμε ότι η δημιουργία του, πέραν των άλλων σοβαρών συνεπειών, νομιμοποιεί τις διεκδικήσεις της κυβέρνησης της Τουρκίας σε βάρος της χώρας στο χώρο του Αιγαίου». Ωστόσο, όπως σημειώνεται, «παρά τις δρομολογημένες εξελίξεις υπάρχουν και σήμερα δυνατότητες, αν το θελήσει και επιλέξει η κυβέρνηση και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, να γίνουν ορισμένες κινήσεις με στόχο την παρεμπόδιση και ακύρωση τόσο των συνεπειών από τη συγκρότηση και δράση του ευρωστρατού, όσο και στο μεγάλο θέμα του Κυπριακού».

Ως τέτοιες αναφέρονται: Να παραδεχτεί η κυβέρνηση ότι υπάρχει πραγματικό πρόβλημα, αντί να καθησυχάζει. Ενεργοποίηση του βέτο. Αποδέσμευση από τις συμφωνίες της Μαδρίτης, που έμμεσα αλλά με σαφήνεια οδηγούν στο Διεθνές Δικαστήριο όλες τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Προβολή του Κυπριακού ως προβλήματος διεθνούς, που καλύπτεται από σωστές αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να φέρει ενώπιον της Βουλής όλα τα παραπάνω ζητήματα.

Ειδικά για τον ευρωστρατό αναφέρεται ανάμεσα στα άλλα: «Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα διατυπώσει τη συνολική του αντίθεση με την πολιτική ένταξης και ενσωμάτωσης της χώρας στην ΕΕ. Η τοποθέτησή μας αυτή όχι μόνο δε μας εμποδίζει, αντίθετα μας δίνει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να έχουμε γνώμη, αντιπροτάσεις και εναλλακτικές λύσεις για όλα τα θέματα που προκύπτουν από τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Κυρίως να παρεμβαίνουμε με βασικό στόχο τη διαμόρφωση όρων αντίστασης και αποτελεσματικής αντεπίθεσης των λαών, με αφετηρία το εθνικό επίπεδο και ταυτόχρονα με στόχο τον πανευρωπαϊκό συντονισμό».

Τα συγκεκριμένα προβλήματα, αναφέρεται στο σημείωμα του ΚΚΕ, «έχουν στενή και άμεση σχέση με τη συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον το 1999 για την επίσημη και ανοιχτή δράση του ΝΑΤΟ εκτός συνόρων, τη νέα δομή του, ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχει καμία δέσμευση ή εξασφάλιση για υποστήριξη της Ελλάδας από τις απειλές της ηγεσίας της Τουρκίας, οι οποίες, αν πραγματοποιηθούν, θα φέρουν δεινά και στους δύο λαούς».

Οσον αφορά τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό, συμπεριλαμβανομένης και της επίσκεψης του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο «αποδεικνύουν ότι διανύουμε μια περίοδο όχι προσπαθειών για τη δίκαιη επίλυσή του, αλλά πώς θα καμουφλαριστεί η προαποφασισμένη διχοτόμηση με τη μορφή της δημιουργίας δύο ισότιμων κρατών και δύο κυρίαρχων οντοτήτων που θα εμφανίζονται τάχα στο διεθνές πεδίο με μια ενιαία πολιτική. Δεν πρόκειται απλά για λύση επώδυνου συμβιβασμού, αλλά για μια τορπίλη στην περιοχή που φλέγεται από πολέμους και επεμβάσεις εν μέσω σκληρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών».

Σε σχέση με τις εξελίξεις στην ΕΕ που κυοφορούνται με την απόφαση του Λάακεν για το «Μέλλον της Ευρώπης», υπογραμμίζεται: «Τα θέματα του ευρωστρατού και το Κυπριακό, όπως γενικότερα το ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, υποχρεωτικά πρέπει να ιδωθούν και από την οπτική των εξελίξεων στην ΕΕ που διαγράφονται στη δήλωση του Λάακεν». Και σημειώνεται: «Το Μέλλον της Ευρώπης που θέλουν όλες οι κρατικές ηγεσίες της ΕΕ και τα αντίστοιχα διακυβερνητικά όργανα θα είναι πιο αντιδραστικό, πιο κατασταλτικό, πιο σκοτεινό και συνεπώς πιο επικίνδυνο για τους λαούς. Ολα τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα και άπτονται των κυριαρχικών δικαιωμάτων, των συνόρων, θα οξυνθούν, είναι δε βέβαιο ότι θα δημιουργηθούν και νέα. Επομένως οι νέες εκχωρήσεις που γίνονται σήμερα θα οξύνουν τους κινδύνους ακόμα περισσότερο αύριο». Η κοινή ΚΕΠΠΑΑ (Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας), τονίζεται, «είναι φαρισαϊκή και υποκριτική, επομένως βαθύτατα ταξική και αντιδραστική».