Η πυραυλική επίθεση του Ισραήλ στη Δαμασκό την 1η Απρίλη, με αποτέλεσμα την ανατίναξη του ιρανικού προξενείου και τον θάνατο 11 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων 2 υψηλόβαθμοι Ιρανοί στρατιωτικοί, η απάντηση του Ιράν, 13 - 14 Απρίλη, με συντονισμένη επίθεση 300 και πλέον drones, πυραύλων Κρουζ και βαλλιστικών πυραύλων, η αμφιλεγόμενη ανταπάντηση του Ισραήλ με τη χρησιμοποίηση drones και ενδεχομένως πυραύλων, στην περιοχή του Ισφαχάν και της Ταυρίδας, τροφοδοτούν την κλιμάκωση στην περιοχή και εγκυμονούν μεγάλους κινδύνους για γενίκευση του πολέμου.

Πολύ περισσότερο που η αναμέτρηση αυτή τροφοδοτείται από τη σφαγή των Παλαιστινίων στη Γάζα από το κράτος του Ισραήλ, τον πόλεμο στην Ερυθρά Θάλασσα ανάμεσα σε στρατιωτικές δυνάμεις του ευρωατλαντικού μπλοκ και τους Χούθι της Υεμένης και εξελίσσεται ταυτόχρονα με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και την καπιταλιστική Ρωσία.

Συνεπώς δεν χωράει κανείς εφησυχασμός. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί χτυπούν «κόκκινο». Το καπιταλιστικό σύστημα διανύει περίοδο μεγάλης αναταραχής, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί με τη μια ή την άλλη διπλωματική παρέμβαση.

Η κούρσα των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών για το μοίρασμα του κόσμου, τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ενεργειακών και εμπορικών δρόμων στρατηγικής σημασίας, επιταχύνεται και τη σφραγίδα της βάζει η αναμέτρηση ΗΠΑ - Κίνας, του ευρωατλαντικού με το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό μπλοκ, παρά τις αντιθέσεις στο εσωτερικό τους.

Συμβιβασμοί επιχειρούνται και μπορεί να επιτευχθούν προσωρινά, αλλά η τάση της σύγκρουσης των μονοπωλιακών συμφερόντων και των γεωπολιτικών επιδιώξεων είναι πολύ ισχυρή και δεν μπορεί να μεταβληθεί.

Οι ιμπεριαλιστικές αναμετρήσεις τροφοδοτούνται διαρκώς από νέα, πολύ επικίνδυνα στοιχεία, ρίχνονται νέα οπλικά συστήματα, ξοδεύονται δισ. δολάρια για σύγχρονους εξοπλισμούς, η πυρηνική απειλή έχει γίνει μέρος της αντιπαράθεσης.

Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, ισραηλινά λόμπι, από κοινού με την κυβέρνηση της ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα στην Ελλάδα, προσπαθούν να χειραγωγήσουν τη λαϊκή σκέψη, επιχειρώντας να αθωώσουν το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ για την κρίσιμη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Μέση Ανατολή και στην ευρύτερη περιοχή και να υψώσουν ασπίδα προστασίας για να συνεχίσει την εγκληματική του δράση.

Ομως, τα γεγονότα τούς διαψεύδουν. Οι λαοί αντιστέκονται, εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον Παλαιστινιακό λαό και τους άλλους λαούς, στόχους της ισραηλινής επιθετικότητας που εκδηλώνεται με τις πλάτες των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και της ΕΕ, της ένωσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Η άθλια προσπάθεια να ταυτιστεί η καταδίκη του κράτους και της ηγεσίας του Ισραήλ με τη στήριξη της Χαμάς ή με τον μύθο περί αντισημιτισμού δεν πέρασε και δεν θα περάσει. Οι αγωνιστές που στηρίζουν τον ηρωικό αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, στέκονται στο πλευρό των αγώνων του ισραηλινού λαού, Εβραίων και Αράβων, που βιώνουν την καταστολή και τις διώξεις της κυβέρνησης Νετανιάχου.

Το κράτος του Ισραήλ έχει επιβάλει για δεκαετίες καθεστώς κατοχής, εποικισμών, αποκλεισμού - απαρτχάιντ επί των παλαιστινιακών εδαφών, στη Λωρίδα της Γάζας, στη Δυτική Οχθη και την Ιερουσαλήμ, με πάνω από 100.000 νεκρούς, ανυπολόγιστο αριθμό προσφύγων και χιλιάδες φυλακισμένους.

Τώρα, για έξι και πάνω μήνες, είναι σε εξέλιξη η γενοκτονία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού στη Λωρίδα της Γάζας, που έχει μετατραπεί σε ερείπια, με 35.000 νεκρούς, αμέτρητους τραυματίες, αγνοούμενους, εκτοπισμένους, κι αυτή η τραγωδία αποτελεί βασικό παράγοντα κλιμάκωσης της έντασης στην περιοχή.

Η τραγική αυτή πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από το «άλλοθι» της επίθεσης της Χαμάς. Η ιστορία δεν άρχισε στις 7 Οκτώβρη. Το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα για δεκαετίες και οι δυνάμεις που το προστατεύουν και το δικαιολογούν, με σαθρές δικαιολογίες, είναι συνένοχοι σ' αυτά τα εγκλήματα.

Οι λαοί επιβάλλεται να βγάλουν συμπεράσματα. Τα περί ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για την τύχη των Παλαιστινίων και τα καλέσματα προς το Ισραήλ για «αυτοσυγκράτηση», στην αντιπαράθεση με το Ιράν, είναι ψεύτικα, υποκριτικά και καταρρέουν από την ίδια την πραγματικότητα.

Με τις πλάτες των ΗΠΑ ετοιμάζεται το νέο δολοφονικό χτύπημα του Ισραήλ στη Ράφα, στη νότια Λωρίδα της Γάζας, που έχει διωχθεί μεγάλο μέρος του παλαιστινιακού πληθυσμού. Ενώ το νέο οικονομικό πακέτο 95 δισ. δολαρίων που ενέκρινε η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων προβλέπει χορήγηση βοήθειας 61 δισ. στην Ουκρανία, 8 δισ. στην Ταϊβάν και 26 δισ. για τη στήριξη του κράτους του Ισραήλ, το οποίο χρηματοδοτούν συστηματικά οι Αμερικανοί και του παρέχουν σύγχρονα οπλικά συστήματα.

Επιπλέον, πρόσφατα, οι ΗΠΑ, για άλλη μια φορά, άσκησαν «βέτο» σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο αφορούσε την πλήρη ένταξη του παλαιστινιακού κράτους στα Ηνωμένα Εθνη.

Το ισραηλινό κράτος δεν περιορίζεται στις θηριωδίες στη γη της Παλαιστίνης. Καταπατά την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα γειτονικών κρατών, διατηρεί κατοχικά εδάφη στον Λίβανο και τη Συρία, βομβαρδίζει τις χώρες αυτές, πλήττει επιλεγμένους στόχους και σκοτώνει αμάχους.

Η ισραηλινή πυραυλική επίθεση της 1ης Απρίλη στο προξενείο του Ιράν στη Δαμασκό της Συρίας αποτελεί συνέχεια σε δολοφονίες Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων και στρατιωτικών, χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα με τα οποία οι Αμερικανοί δολοφόνησαν τον επικεφαλής της επίλεκτης δύναμης Κουντς των ιρανικών «Φρουρών της Επανάστασης», Κασέμ Σολεϊμανί, τον Γενάρη του 2020, στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, στο Ιράκ.

Πολλές αναλύσεις προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία της ιρανικής επίθεσης στο Ισραήλ, την αποκαλούν «αποτυχημένη», «αναποτελεσματική», κάνοντας αφαίρεση από τους πραγματικούς στόχους της επίθεσης, υποτιμώντας τα στρατιωτικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, τον συντονισμένο χαρακτήρα της ενέργειας και το ίδιο το αποτέλεσμα.

Ομως, οι πληροφορίες που έχουν συγκεντρωθεί μαρτυρούν ότι το ιρανικό κράτος υλοποίησε μια σχεδιασμένη προειδοποιητική επιχείρηση, τόσο από το ιρανικό έδαφος, όσο και από την Υεμένη, τον Λίβανο, το Ιράκ, αξιοποιώντας τους Χούθι, την Χεζμπολάχ, τις ιρακινές πολιτοφυλακές.

Η επίθεση είχε γίνει ήδη γνωστή από πριν και αποσκοπούσε να μην πληγούν κατοικημένες περιοχές, να δοκιμαστούν οι αντοχές του αντιπυραυλικού συστήματος του Ισραήλ και να φτάσουν πύραυλοι Κρουζ και βαλλιστικοί πύραυλοι σε ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις. Πρόκειται δηλαδή για ελεγχόμενη επίθεση που δείχνει τις στρατιωτικές δυνατότητες του Ιράν, αλλά και τις εφεδρείες που διαθέτει για να εξαπολύσει 10πλάσιας ισχύος επιχείρηση, όπως ανέφερε η ιρανική ηγεσία.

Η επίθεση σε μεγάλο βαθμό αναχαιτίστηκε από τα αντιπυραυλικά συστήματα του Ισραήλ, με τη συνδρομή των συστημάτων που διαθέτουν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και τα πλοία συνοδείας που κινούνται στην περιοχή, τη χρησιμοποίηση βρετανικών μαχητικών που απογειώθηκαν από τη βάση του Ακρωτηρίου στην Κύπρο, μαχητικά της Γαλλίας από τη στρατιωτική βάση της στην Ιορδανία και ιορδανικά πολεμικά αεροσκάφη.

Πληροφορίες από αραβικές πηγές μαρτυρούν ότι αριθμός πυραύλων έφτασαν στον στόχο τους, ανεξάρτητα από το μέγεθος των ζημιών που προκάλεσαν. Το «άτρωτο» της ισραηλινής πολεμικής μηχανής έχει τεθεί προς συζήτηση.

Ιρανικοί πύραυλοι έπληξαν τις εξής βάσεις:

- Την αεροναυτική βάση «Nevatim», που βρίσκεται 15 χλμ. βορειοανατολικά της πόλης Μπερ Σεβά και είναι ο βασικός σταθμός των αεροσκαφών F-35.

- Την αεροναυτική βάση «Ramon», στην οποία σταθμεύουν 3 σμήνη μαχητικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων. Η βάση είναι επίσης και έδρα της Μεραρχίας 96, που αποτελείται από ταξιαρχίες αλεξιπτωτιστών και Ειδικών Δυνάμεων που επιχειρούν στη Λωρίδα της Γάζας.

- Τη στρατιωτική - κατασκοπευτική βάση στο όρος Hermon στα συριακά Υψίπεδα του Γκολάν, για την οποία το Ιράν εκτιμά ότι εκπλήρωσε ουσιαστικό ρόλο στο πλήγμα κατά του προξενείου του στη Δαμασκό.

Παρά τις αντιφατικές πληροφορίες για την επίθεση του Ισραήλ στο έδαφος του Ιράν στις 18 Απρίλη, με τη χρησιμοποίηση drones και ενδεχομένως πυραύλων, την προσοχή συγκεντρώνει η ισραηλινή επιλογή της περιοχής του Ισφαχάν, στην οποία υπάρχουν σημαντικές στρατιωτικές υποδομές του Ιράν και πυρηνικές εγκαταστάσεις, ενώ προβληματισμός αναπτύσσεται για ενδεχόμενη ισραηλινή επίθεση στην Ταυρίδα, που γειτνιάζει με το Αζερμπαϊτζάν, με το οποίο έχει αναπτύξει συμμαχικές σχέσεις το Ισραήλ.

Κάθε υποβάθμιση της κατάστασης που διαμορφώθηκε με τις επιθέσεις και τις απειλές των δύο κρατών λειτουργεί παραπλανητικά. Το κρίσιμο ζήτημα είναι ότι «άνοιξε ο δρόμος» άμεσων «απαντήσεων» και «ανταπαντήσεων» μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, που κινούνται με βάση τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων και διαθέτουν ισχυρά οπλοστάσια, ικανά να τινάξουν την περιοχή στον αέρα.

Το Ισραήλ είναι πυρηνική δύναμη και στο Ιράν είναι σε εξέλιξη πυρηνικό πρόγραμμα, για ειρηνικούς σκοπούς, σύμφωνα με την επίσημη ιρανική θέση, αλλά είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο αλλαγής του δόγματος, στην πορεία των εξελίξεων.

Σύμφωνα με στοιχεία που δίνει το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη, στη Στοκχόλμη (SIPRI), τα οποία δημοσιεύτηκαν και στον ελληνικό Τύπο, παρά την υπεροχή του Ισραήλ στο ύψος των στρατιωτικών δαπανών, 23,41 δισ. δολάρια έναντι 6,85 δισ. δολαρίων που διαθέτει το Ιράν, διαμορφώνεται ο συσχετισμός που αποτυπώνεται στον πίνακα.

Παρά το γεγονός ότι κάθε εκτίμηση απαιτεί μεγάλη προσοχή και σφαιρικό συνυπολογισμό όλων των παραγόντων, οι εξελίξεις που ζούμε περιέχουν το σπέρμα γενίκευσης του πολέμου, σημειώνοντας ότι μια στρατιωτική σύγκρουση Ισραήλ - Ιράν στην εξέλιξή της μπορεί να προκαλέσει τη συμμετοχή και άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών.

Ηδη, στη μέχρι τώρα αναμέτρηση έχουν εμπλακεί οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία, στο πλευρό του Ισραήλ, για την αναχαίτιση της ιρανικής επίθεσης. Η εμπλοκή καθορίζεται από τις στρατηγικές σχέσεις που έχουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ με το Ισραήλ, κι αυτό μπορεί να εκφραστεί με νέα δυναμική σε περίπτωση κλιμάκωσης της σύγκρουσης, παρά τις διαβεβαιώσεις και τα καλέσματα για αυτοσυγκράτηση.

Βεβαίως, οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοί τους μετράνε τις δυσκολίες μιας άμεσης εμπλοκής, υπολογίζουν τις απαιτήσεις διεξαγωγής ταυτόχρονων πολέμων, τη φάση που βρίσκεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, ή ακόμα και τις βαριές συνέπειες στην καπιταλιστική οικονομία, σε περίπτωση που το Ιράν κλείσει τα Στενά του Ορμούζ, μια κρίσιμη ενεργειακή αρτηρία, από τα οποία διέρχεται τουλάχιστον το 20% της πετρελαϊκής παραγωγής.

Ασφαλώς, με τα σημερινά δεδομένα, πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση της Κίνας και της Ρωσίας, που μπορεί να ταχθούν στρατιωτικά στο πλευρό του Ιράν, δίνοντας συνέχεια στην πολιτική που διαμορφώνει σχέσεις στρατηγικής συμμαχίας με το ιρανικό κράτος, παίρνοντας υπόψη τον ανταγωνισμό του ευρωατλαντικού με το ευρασιατικό μπλοκ και τον κοινό στόχο Κίνας - Ρωσίας - Ιράν στην αντιμετώπιση της επιρροής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή, για τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων και τις γεωπολιτικές τους στοχεύσεις.

Ενδεικτικά, να αναφέρουμε ότι η Κίνα αποτελεί τον μεγαλύτερο εμπορικό συνεργάτη του Ιράν, αγοράζει περίπου το 90% του πετρελαίου του και μέσω αυτής της σχέσης αντιμετωπίστηκαν συνέπειες των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν.

Κίνα και Ιράν υπέγραψαν το 2021 συμφωνία 25ετούς στρατηγικής συνεργασίας για κινεζικές επενδύσεις 400 δισ. δολαρίων σε ένα ευρύ πεδίο οικονομικών δραστηριοτήτων, λιμενικές και άλλες υποδομές, τηλεπικοινωνίες, πληροφορική, χρηματοπιστωτικό σύστημα κ.ά. Το Ιράν κατέχει σημαντική θέση στον κινεζικό «Νέο Δρόμο του Μεταξιού» (One Belt, One Road). Εξελίσσεται η ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δρόμου για τη σύνδεση της επαρχίας Xinjian της Κίνας με κράτη της Κεντρικής Ασίας μέσω του Ιράν, ενώ είναι σε εξέλιξη και άλλος δρόμος που θα συνδέει την Κίνα με την Τουρκία μέσω του Ιράν που μετατρέπεται σε διαμετακομιστικό κέντρο. Κινεζικές επιχειρήσεις προμηθεύουν το Ιράν με στρατιωτικό εξοπλισμό.

Το Ιράν έχει διαθέσει στη Ρωσία drones αλλά και πυραύλους, τα οποία χρησιμοποιούνται στον πόλεμο στην Ουκρανία, ιρανικά πλοία αξιοποιήθηκαν για τη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου για το ξεπέρασμα των σχετικών απαγορεύσεων, τα δύο κράτη συνεργάζονται στη Συρία. Υπάρχει επίσης συνεργασία στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας, είναι σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις για την προμήθεια του Ιράν με σύγχρονα ρωσικά αντιαεροπορικά - αντιπυραυλικά συστήματα και μαχητικά Su.

Σε πρόσφατο άρθρο της «Washington Post» αναφέρεται ότι «η αυξανόμενη συνεργασία της Τεχεράνης με τη Μόσχα ενισχύει τις δυνατότητες και των δύο χωρών, με τα ρωσικά όπλα ενδεχομένως να βοηθήσουν το Ιράν να σκληρύνει την άμυνά του έναντι των ισραηλινών αεροπορικών επιθέσεων».

Η βαθύτερη, κατά το δυνατόν, μελέτη κάθε εστίας έντασης και πολεμικής σύγκρουσης έχει μεγάλη αξία αλλά εξίσου αναγκαία είναι και η γενικότερη μελέτη των διεθνών εξελίξεων, αντιθέσεων και ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή και σε διεθνή κλίμακα. Το γεγονός ότι η Μέση Ανατολή και ο Περσικός Κόλπος βρίσκονται για δεκαετίες στο κέντρο σκληρών ανταγωνισμών και πολέμων, με ισχυρή παρουσία των ΗΠΑ, αφορά τη στρατηγική σημασία της περιοχής, που διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα υδρογονανθράκων, τα 2/3 των παγκόσμιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, κέντρο προμήθειας καυσίμων σε μεγάλες περιοχές του πλανήτη, με ειδικό ρόλο στη διαμόρφωση των συσχετισμών δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο. Στο πλαίσιο αυτού του επιβεβαιωμένου κανόνα προστίθενται διάφοροι παράγοντες που αναβαθμίζουν τον ρόλο της περιοχής και τροφοδοτούν τις εντάσεις, τη μια ή την άλλη περίοδο.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, προφανώς σήμερα στις εξελίξεις και αναμετρήσεις στην ευρύτερη αυτή περιοχή καθοριστικό ρόλο εκπληρώνουν οι ανταγωνισμοί που σχετίζονται με τη σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στον νέο κινεζικό «Δρόμο του μεταξιού», που αγκαλιάζει ήδη δεκάδες κράτη, και τον νέο ινδικό εμπορικό - οικονομικό δρόμο, που έχει την ευρωατλαντική στήριξη, ξεκινάει από τα ινδικά εδάφη, διαπερνά χώρες της Μέσης Ανατολής, το Ισραήλ, διέρχεται από την Ελλάδα και κατευθύνεται (και) σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Ενώ δεν λείπουν και «εφεδρικοί διάδρομοι», όπως αυτοί μέσω Ιράκ και Τουρκίας - «Δρόμος της Ανάπτυξης» - ή οι ανταγωνιστικοί διάδρομοι για την ενσωμάτωση της Ινδίας στον ευρασιατικό άξονα με τον δρόμο «Βορρά - Νότου», μέσω Ιράν, προς τη Ρωσία και την Ευρώπη.

Το καθοριστικό στοιχείο που σημαδεύει αυτούς τους δρόμους είναι τα συμφέροντα των αστικών τάξεων, για την επέκτασή τους σε ευρύτερα επενδυτικά, οικονομικά πεδία, με σοβαρές γεωπολιτικές σκοπιμότητες.

Στο πλαίσιο του ινδικού εμπορικού δρόμου και για την αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων που αναζητούν τα καπιταλιστικά κράτη τα οποία συμμετέχουν σ' αυτόν, η αστική τάξη και το κράτος του Ισραήλ, με τη στήριξη των ΗΠΑ, κατάφεραν προσέγγιση με αραβικά κράτη που αποτυπώθηκε στις λεγόμενες συμφωνίες του Αβραάμ, ανάμεσα σε Ισραήλ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν, Μαρόκο και Σουδάν, ενώ είχε ανοίξει ο δρόμος για την προώθηση σχετικής συμφωνίας με τη Σαουδική Αραβία.

Αυτές οι συμφωνίες, που αποτελούν τη βάση δημιουργίας μιας μεγάλης ανταγωνιστικής καπιταλιστικής αγοράς, οδηγούσαν στον ενταφιασμό του παλαιστινιακού προβλήματος και σήμερα, λόγω της ισραηλινής θηριωδίας στη Γάζα και των αντιδράσεων των αραβικών λαών, έχουν παγώσει, παρά τις προσπάθειες για επανεκκίνηση που καταβάλλονται με πρωτοβουλία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Αριστεράς, της Ελληνικής Λύσης και των άλλων κομμάτων, συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχει εμπλέξει πολύ βαθιά τη χώρα στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και συνεπώς στη στήριξη του Ισραήλ στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, στην Ερυθρά Θάλασσα, όσο και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας.

Τα κόμματα του ΝΑΤΟικού τόξου είναι συνένοχα. Η πολιτική τους έχει μετατρέψει τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο και βάζει τον λαό σε μεγάλους κινδύνους, ακόμα και στον κίνδυνο αντιποίνων, για τα οποία έχουν προειδοποιήσει τόσο η ρωσική όσο και η ιρανική πλευρά, «σημαδεύοντας» τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα, σε Σούδα, Λάρισα, Στεφανοβίκειο και Αλεξανδρούπολη.

Στο πλαίσιο της πολιτικής της εμπλοκής, η κυβέρνηση στέλνει οπλισμό και πυρομαχικά στην Ουκρανία, φτάνοντας μέχρι του σημείου να εφοδιάζει τον ουκρανικό στρατό με απαγορευμένες βόμβες λευκού φωσφόρου που κατακαίνε τις ανθρώπινες σάρκες, δίνοντας εξετάσεις στα ευρωΝΑΤΟικά επιτελεία.

Κρίσιμο ζήτημα είναι η άμεση συμμετοχή της φρεγάτας «Υδρα» στο πολεμικό πεδίο στην Ερυθρά Θάλασσα, συστατικό μέρος της επιχείρησης «ΑΣΠΙΔΕΣ» της ΕΕ, παίζοντας με την ασφάλεια και τη ζωή του πληρώματος για τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των μονοπωλίων στον εφοδιαστικό τομέα.

Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα προσπαθούν να παραπλανήσουν τον λαό και κρύβουν ότι ο πόλεμος στην Ερυθρά Θάλασσα δεν ξεκίνησε τώρα, αλλά από το 2016, με την επίθεση της Σαουδικής Αραβίας στους Χούθι της Υεμένης, στο πλαίσιο του σφοδρού ανταγωνισμού στην περιοχή λόγω της στρατηγικής σημασίας του Κόλπου του Αντεν, των Στενών Μπαμπ ελ Μαντέμπ και της Διώρυγας του Σουέζ.

Η παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ, της Βρετανίας και άλλων κρατών στο πλαίσιο της επιχείρησης «Φρουρός της Ευημερίας» και η επιχείρηση «ΑΣΠΙΔΕΣ» της ΕΕ ρίχνουν λάδι στη φωτιά, είναι παράγοντας που τροφοδοτεί την κλιμάκωση στην περιοχή.

Μέρος της πολιτικής της εμπλοκής είναι η συμφωνία της Ελλάδας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (που περιέχει και ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής) και η συμφωνία Ελλάδας - Σαουδικής Αραβίας, στο πλαίσιο της οποίας η κυβέρνηση της ΝΔ απέστειλε συστοιχία πυραύλων «Patriot» και το αντίστοιχο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Μέσα σ' αυτό το εκρηκτικό περιβάλλον, προκαλεί ανατριχίλα η θέση του Προέδρου της Γαλλίας, Μακρόν, για αποστολή ΝΑΤΟικών - ευρωατλαντικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία, που αλλάζει την τροπή των εξελίξεων γύρω από τη μοιρασιά των εδαφών, του πλούτου, των εργοστασίων, των λιμανιών, των αγωγών κ.ο.κ. της Ουκρανίας. Κάτι τέτοιο όμως θέτει προ των πυλών την άμεση σύγκρουση ΝΑΤΟ, ΕΕ με την αστική τάξη της Ρωσίας, ενεργοποιώντας τα πιο εφιαλτικά σενάρια, για γενίκευση του πολέμου, με τη χρήση ακόμα και πυρηνικών όπλων.

Πολύ περισσότερο που τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην ΕΕ έχει ανοίξει η συζήτηση για την ικανοποίηση του αιτήματος του αντιδραστικού καθεστώτος Ζελένσκι για αποστολή συστοιχιών «Patriot» ή S-300 στην Ουκρανία, από την Ελλάδα και την Ισπανία, όπως αναφέρεται σε πρόσφατο δημοσίευμα των «Financial Times».

Τα περί «εθνικού συμφέροντος» που επικαλούνται η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, αποτελούν μια χρεοκοπημένη γραμμή που δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Οι επιλογές των αστικών κυβερνήσεων υπαγορεύονται από τον ταξικό τους χαρακτήρα και υπόκεινται στους κανόνες υπηρέτησης του στόχου της αναβάθμισης των ελληνικών μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών στις οποίες συμμετέχει η χώρα μας.

Το ίδιο ισχύει για την εντελώς παράλογη προσέγγιση που παρουσιάζει την Ελλάδα ως δύναμη ασφάλειας και ειρήνης, την ώρα που είναι βυθισμένη μέχρι τον λαιμό στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, οι οποίοι εκτός των άλλων επιδρούν αρνητικά και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ενισχύουν τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης και προτρέπουν για παζάρεμα ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ενίσχυση της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Ανεξάρτητα από τη φτηνή συνθηματολογία και την προσπάθεια φραστικής διαφοροποίησης από την επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, στην πράξη συμπλέουν μαζί της προκλητικά, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ 1 και 2 και το ΠΑΣΟΚ, όσο και ο Βελόπουλος και τα άλλα εθνικιστικά - ακροδεξιά κόμματα, με κοινή αφετηρία τη στήριξη των σχεδίων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Αυτό εκφράστηκε στη στάση τους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και στη στήριξη του Ζελένσκι, στη στήριξη του κράτους του Ισραήλ στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, στη συμμετοχή στην επιχείρηση «ΑΣΠΙΔΕΣ» της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα, σε κάθε πτυχή της πολιτικής της εμπλοκής.

Η τοποθέτηση που προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Κασσελάκη, που αποκάλεσε το ΝΑΤΟ «Ιερή Αμυντική Συμμαχία» και τάχθηκε ανοιχτά υπέρ των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, έδειξε ότι αυτός και το κόμμα του είναι «ψυχή και σώμα» στην υπηρεσία των δολοφόνων των λαών. Το συμπέρασμα αυτό δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, διαπερνά όλα τα κόμματα του κεφαλαίου και είναι μεγάλης σημασίας κριτήριο για τη στάση του λαού απέναντί τους. Κριτήριο καταδίκης και καταψήφισης του συνόλου των κομμάτων που στηρίζουν τα επιθετικά σχέδια της ελληνικής αστικής τάξης, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και ενίσχυσης του ΚΚΕ στους καθημερινούς αγώνες και στις ευρωεκλογές.

Το ΚΚΕ διαρκώς, καθημερινά ενημερώνει τον λαό για τις διεθνείς εξελίξεις, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που διαπερνούν την υδρόγειο και την περιοχή μας, προέβλεψε ότι η σύγκρουση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ με την καπιταλιστική Ρωσία θα οδηγήσει στον πόλεμο στην Ουκρανία, αποκάλυψε τις αντιθέσεις που διαπερνούν τη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο, την Ερυθρά Θάλασσα, μίλησε αμέτρητες φορές για τον επικίνδυνο ρόλο του κράτους του Ισραήλ.

Με δυο λόγια, το ΚΚΕ, στηριγμένο στην επιστημονική του ανάλυση, φωτίζει τις εξελίξεις που προσπαθούν να ρίξουν στο σκοτάδι οι μηχανισμοί του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος, τα αστικά κόμματα και οι συμμαχίες τους.

Η προσφορά του ΚΚΕ είναι πολύτιμη, πρωταγωνιστεί στην πάλη του λαού μας για όλα τα προβλήματα και δίνει τη μάχη για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σχεδιασμούς, για την αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες, με τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας και της διακυβέρνησης του τόπου.

Και ο πιο διστακτικός κατανοεί σήμερα ότι η ΕΕ δεν είναι ένωση της ειρήνης και της φιλίας των λαών, όπως ισχυρίζονται οι απολογητές της, αλλά αντίπαλος, ένωση του κεφαλαίου και του πολέμου που εκπληρώνει ιδιαίτερο ρόλο αυτόνομα ή σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και συμμετέχει σε δεκάδες ιμπεριαλιστικές αποστολές σε όλη την υδρόγειο, καταπατά τις λαϊκές ανάγκες και έχει διαθέσει 100 δισ. ευρώ για τη χρηματοδότηση του καθεστώτος Ζελένσκι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, στηρίζοντας, επίσης, οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά το Ισραήλ.

Ολα αυτά είναι κριτήρια για την τοποθέτηση των εργατών, των αγροτών, των επαγγελματιών, των επιστημόνων και των καλλιτεχνών, της νεολαίας στις ευρωεκλογές στις 9 Ιούνη, στηρίζοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ που θα συνεχίσει τον αγώνα με περισσότερες δυνάμεις στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων με φάρο τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία, χωρίς εκμεταλλευτές, πολέμους και φτώχεια.