Σε πολλές περιπτώσεις, οι μισθοί στο εξωτερικό είναι καλύτεροι απ' ό,τι στην Ελλάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι διασφαλίζουν και καλύτερη ζωή. Η εκτίναξη του κόστους ζωής και των «ελαστικών» μορφών απασχόλησης, η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, η λεγόμενη «στεγαστική κρίση» ροκανίζουν σε κάθε χώρα της ΕΕ το λαϊκό εισόδημα.

Αλλωστε, το πόσο ευχαριστημένοι είναι οι εργαζόμενοι με τους μισθούς και τους όρους ζωής τους το αποδεικνύουν και οι πρωτόγνωρες εργατικές κινητοποιήσεις που είδαμε την τελευταία 5ετία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Πορτογαλία, στο Βέλγιο και αλλού, όπως και στην Ελλάδα. Αυτές οι κινητοποιήσεις δείχνουν και τον ενιαίο αντεργατικό χαρακτήρα της πολιτικής της ΕΕ σε κάθε χώρα, αλλά και τον δρόμο της πανευρωπαϊκής αντεπίθεσης, για την Ευρώπη των λαών, των εργατών. Σε αυτήν την υπόθεση θα αποτελεί συμβολή η ψήφος στο ΚΚΕ.

Ειδικότερα, ο «Ευρωπαϊκός Πυλώνας» είναι ένας μηχανισμός εδραίωσης και εμβάθυνσης της αντεργατικής βαρβαρότητας σε όλη την ΕΕ, ελέγχου, καταγραφής και διαμόρφωσης κοινών αντεργατικών πολιτικών, που συμβάλλουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Αποσκοπεί στη στήριξη των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης, που «επιτρέπουν στους εργοδότες να ανταποκρίνονται σε μεταβολές στη ζήτηση», και στην ενίσχυση ή δημιουργία μηχανισμών διαχείρισης της ακραίας φτώχειας.

Το σημείο που αναφέρεται στις αποδοχές των εργαζομένων, θέτει ως στόχο να «διασφαλίζονται επαρκείς ελάχιστοι μισθοί» και να «αποτρέπεται η φτώχεια των εργαζομένων». Τι εννοούν όμως με τον όρο «επαρκής μισθός»; Είναι αποκαλυπτικό το σκεπτικό της Εκθεσης των 5 Προέδρων των θεσμών της ΕΕ, το 2015, που σημειώνει ότι «η εξέλιξη των μισθών (σ.σ. θα πρέπει να) συμβαδίζει με την παραγωγικότητα, μέσω της σύγκρισης με τις εξελίξεις στις άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ και στους κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους». Είναι σαφές ότι κριτήριο για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Ενας πιθανός τρόπος αύξησης των κατώτατων μισθών που υποδεικνύει έμμεσα η Κομισιόν, είναι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Προτείνει δηλαδή μια πλασματική αύξηση για τον εργαζόμενο, αφού τα όποια επιπλέον χρήματα δει στον καθαρό μισθό, θα προέρχονται από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών του (με αρνητική επίδραση στις παροχές και τη σύνταξη), αλλά μια πραγματική μείωση του λεγόμενου «μισθολογικού κόστους» για τον εργοδότη.

Οταν η Κομισιόν διατύπωνε αυτές τις προτάσεις η κυβέρνηση της ΝΔ είχε ήδη δρομολογήσει τη μείωση κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες των ασφαλιστικών εισφορών, με σαφή πριμοδότηση της εργοδοσίας, που την παρουσιάζει ως αύξηση εισοδήματος για τους εργαζόμενους!

Με αυτά ακριβώς τα κριτήρια αποφασίζουν τα κράτη και οι κυβερνήσεις τους κατώτατους μισθούς (στη χώρα μας με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου), που αποτελούν δείκτη συνολικά για τα εργατικά εισοδήματα, οδηγώντας τους μισθούς σε σύγκλιση, αλλά προς τα κάτω...