Δύο πράγματα έχουν οι επιστήμονες σίγουρα για την Ιώ, τον κοντινότερο στον Δία δορυφόρο του, με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από της Σελήνης. Το πρώτο είναι πως πρόκειται για το ουράνιο σώμα του ηλιακού συστήματος με τη μεγαλύτερη ηφαιστειακή δραστηριότητα. Η επιφάνειά της έχει τόσους κρατήρες από τους οποίους εκλύεται λάβα, που μοιάζει με υπερβολικά ψημένη πίτσα, ενώ ποτάμια λιωμένων βράχων ρέουν απ' άκρη σ' άκρη και νέφη υλικών εκτοξεύονται προς το διαστημικό κενό. Το δεύτερο είναι ότι κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς γίνεται στο εσωτερικό της. Αραγε τα ηφαίστειά της τροφοδοτούνται από δεξαμενές μάγματος λίγο κάτω από τον στερεό φλοιό της, ή από πηγές θερμότητας πολύ βαθύτερα, κοντά στον πυρήνα της;

Η απάντηση για την πηγή της λάβας θα μπορούσε να δώσει στοιχεία για το πώς η Ευρώπη και τα άλλα παγωμένα φεγγάρια του Δία μπορεί να διαθέτουν υπόγειους, ενδεχομένως φιλικούς προς τη ζωή ωκεανούς, παρά την εξαιρετικά ψυχρή επιφάνειά τους.

Η εσωτερική θερμότητα της Ιούς σχετίζεται με την παρουσία της Ευρώπης και του Γανυμήδη, του μεγαλύτερου δορυφόρου του Δία, που επηρεάζουν την τροχιά της, δίνοντάς της έντονα ελλειπτικό σχήμα. Ως αποτέλεσμα η Ιώ άλλοτε πλησιάζει και άλλοτε απομακρύνεται από τον αεριώδη γίγαντα πλανήτη και το ισχυρό βαρυτικό του πεδίο. Αυτή η κίνηση προκαλεί παλιρροϊκές επιδράσεις στο εσωτερικό της που συμπιέζουν τα γεωλογικά της στρώματα, παράγοντας λόγω τριβής μεγάλες ποσότητες θερμότητας και σχηματίζοντας διαρκώς λιωμένο μάγμα. Το ερώτημα είναι πού ακριβώς εστιάζεται αυτή η θέρμανση της Ιούς και κατ' επέκταση και των άλλων φεγγαριών που διαθέτουν υπόγειους ωκεανούς.

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα σε επιστημονικό περιοδικό εκτιμά ότι η πηγή του ηφαιστειακού μάγματος βρίσκεται λίγο κάτω από τη στερεή επιφάνεια. Η μελέτη βασίστηκε σε φωτογραφίες της επιφάνειας του Ιούς που πρόσφερε η διαστημοσυσκευή «Juno» (Ηρα) της NASA και δείχνουν ότι υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ηφαιστειακή δραστηριότητα σε χαμηλά γεωγραφικά πλάτη και ιδιαίτερα στον ισημερινό, συγκριτικά με τους πόλους που είναι απλώς χλιαροί. Αυτό σημαίνει ότι η παλιρροϊκή θέρμανση συγκεντρώνεται σε μικρά βάθη μέσα στο έδαφος. Παρότι τα συμπεράσματα της έρευνας αυτής δεν θεωρούνται αδιαμφισβήτητα ούτε από τους ίδιους τους ερευνητές που την πραγματοποίησαν, μπορούν να βοηθήσουν στον καλύτερο προσανατολισμό των μοντέλων για το πώς και το πού εμφανίζεται η θέρμανση σε άλλους παγωμένους δορυφόρους του Δία και όχι μόνο.