«Επενδυτική βαθμίδα» συν «μεταρρυθμιστική έκρηξη» ίσον «ανάπτυξη για όλους». Αυτή είναι η εξίσωση που πλασάρει η κυβέρνηση, μετά την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από έναν ακόμα «οίκο αξιολόγησης». Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της ρίχνει άδεια και νομίζει ότι θα πιάσει γεμάτα... Κούνια που τους κούναγε όμως.

Αν και χωρίς επενδυτική βαθμίδα, το 2022 καταγράφηκε ιστορικό υψηλό στις Αμεσες Ξένες Επενδύσεις στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια, η αξία τους διαμορφώθηκε στα 7,6 δισ. δολάρια, αυξημένες κατά περισσότερο από 20% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.

Τι «είδε» όμως ο λαός από αυτόν τον επενδυτικό οργασμό; Την ακρίβεια να κατατρώει το εισόδημά του. Τον νόμο Γεωργιάδη να κάνει ακόμα φτηνότερη την εργασία του και να ορθώνει νέα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και στην απεργία. Και τώρα, τον νόμο Χατζηδάκη να αυξάνει τη φορολογία στους ΕΒΕ.

Είδε ακόμα την επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να τον προστατέψει από φωτιές και πλημμύρες. Την άθλια κατάσταση στην Υγεία, με ασθενείς να πεθαίνουν σε καρότσες φορτηγών, αντί να μεταφέρονται με ασθενοφόρα σε σύγχρονες μονάδες Υγείας.

Είδε όμως και κάτι άλλο: Τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις να καταγράφουν ρεκόρ κερδοφορίας, 90% πάνω από την προηγούμενη χρονιά! Είδε τους μετόχους να μοιράζονται μερίσματα πάνω από 2,5 δισ. ευρώ και τις τράπεζες να καταγράφουν, μόνο το πρώτο εννιάμηνο του 2023 και μόνο από την αύξηση των επιτοκίων, κέρδη πάνω από 3 δισ. ευρώ.

Το 2021 η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας «έτρεχε» με 8,4% και με 5,6% το 2022, από τους μεγαλύτερους ρυθμούς στην Ευρώπη. Την ίδια διετία ψηφίστηκαν πάνω από 200 αντιλαϊκοί νόμοι από την κυβέρνηση της ΝΔ, οι μισοί από αυτούς με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και οι 8 στους 10 με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ.

Αυτήν τη ...«μεταρρυθμιστική έκρηξη», που έχει τη σφραγίδα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, ο λαός την πλήρωσε με νέες απώλειες στο εισόδημα, στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα, στον ελεύθερο χρόνο, στην προστασία του περιβάλλοντος, της περιουσίας, της ίδιας του της ζωής.

«Τώρα με την επενδυτική βαθμίδα, η ανάπτυξη θωρακίζεται», λέει η κυβέρνηση και ζητάει από τον λαό να γίνει συμμέτοχος στα πανηγύρια της. Πόσο θωρακισμένη είναι όμως η ανάπτυξη στις ευρωπαϊκές οικονομίες που δεν έπεσαν ποτέ από την κατηγορία της επενδυτικής βαθμίδας;

Μια ματιά στη Γερμανία, τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, που φλερτάρει με την κρίση, δίνει την απάντηση. Αλλωστε, οι ίδιοι ομολογούν ότι όλα τα μεγέθη του προϋπολογισμού για το 2024 είναι στον ...αέρα, αφού οι επιδόσεις του εξαρτιούνται άμεσα από τη συνολικότερη πορεία της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας.

«Ο λαός θα δει διαφορά στην τσέπη του από τον φθηνότερο δανεισμό», είναι το άλλο ...ατράνταχτο επιχείρημα της κυβέρνησης. Βάζει ξεδιάντροπα στο ίδιο τσουβάλι τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος, που αποκτούν πρόσβαση σε φθηνότερα δάνεια, με τα λαϊκά στρώματα που θα κληθούν να τα αποπληρώσουν, ενώ στενάζουν ήδη από τα χρέη στις τράπεζες!

Κανέναν δεν μπορούν να πείσουν ότι η «νέα εποχή» που φέρνει μαζί της η επενδυτική βαθμίδα έχει κάτι καλύτερο για τον λαό. Αντίθετα, δεν μπορούν να κρύψουν ότι ο λογαριασμός είναι πολύ μεγαλύτερος, αφού το «στοίχημα» για το κεφάλαιο και το κράτος του είναι να ανέβει η οικονομία στα πιο ψηλά και πιο «σίγουρα» σκαλοπάτια της «επενδυτικής βαθμίδας», με μεταρρυθμίσεις που «τρέχει» η κυβέρνηση.

Δηλαδή, με επίθεση διαρκείας στον λαό, όπως είναι τα εκατοντάδες προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης που περιμένουν στην ουρά. Αλλά και με ενεργότερη εμπλοκή στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που σέρνουν τον λαό σε επικίνδυνο ναρκοπέδιο.

Δεν υπάρχει λοιπόν ούτε «ανάπτυξη για όλους», που λέει η κυβέρνηση, ούτε «δίκαιη ανάπτυξη» που μηρυκάζει η σοσιαλδημοκρατία και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ανάπτυξη για τα κέρδη και οι λαϊκές ανάγκες δεν συναντιούνται πουθενά. Γι' αυτό η επενδυτική βαθμίδα δεν περιέχει μόνο τις μεγάλες θυσίες που επέβαλαν στα λαϊκά στρώματα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και όσα ακόμα πιο επώδυνα σχεδιάζουν τώρα στις πλάτες τους.

Στο χέρι του λαού είναι να τους χαλάσει τα σχέδια! Ενισχύοντας το ρεύμα αμφισβήτησης της πολιτικής που απαξιώνει τις ανάγκες του, δυναμώνοντας τη σύγκρουση για την ικανοποίησή τους!