Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία συνέπεσε μάλιστα με τις καταγγελίες δύο εργαζόμενων γυναικών για κακοποιητική συμπεριφορά και παρενόχληση από τον διευθυντή σε μεγάλο ξενοδοχείο της Αθήνας. Η εξέλιξη αυτή έγινε αφορμή για να οργανωθεί κινητοποίηση, ενώ η σχετική διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη στην Επιθεώρηση Εργασίας. Τέλος, οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους πληγέντες από τις πλημμύρες στη Θεσσαλία, την οργή τους για την εγκληματική πολιτική που θεωρεί κόστος την προστασία της ανθρώπινης ζωής, ενώ κατήγγειλαν τη νέα επίθεση της κυβέρνησης με το αντεργατικό νομοσχέδιο.

Τις πολλές και διαφορετικές εκφράσεις βίας, εργοδοτικής και κρατικής, συνόψισε η Αντιγόνη Μαυρομάτη, μέλος της κεντρικής διοίκησης του Συνδικάτου. Η εντατικοποίηση, η δουλειά χωρίς ανάσα, η εργασιακή ανασφάλεια, οι βραδινές βάρδιες από τις οποίες δεν εξαιρούνται ούτε οι μητέρες μικρών παιδιών, αλλά και οι διαρκείς παρατηρήσεις προϊσταμένων και διευθυντών, είναι πλευρές της καθημερινότητας των γυναικών που δουλεύουν στα ξενοδοχεία, στις επισιτιστικές και άλλες τουριστικές επιχειρήσεις. «Το έδαφος για την ανάπτυξη κακοποιητικών συμπεριφορών αλλά και για την ανοχή τους, λιπαίνεται από τον φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, από την ανασφάλεια των συμβάσεων και της εργολαβικής απασχόλησης», υπογράμμισε. Εκβιασμοί, πιέσεις, προσβολές είναι, όπως εξήγησε, η καθημερινότητα στους χώρους δουλειάς. «Δίνουμε κουράγιο η μία στην άλλη και παίρνουμε όλες δύναμη από κάθε εστία αντίστασης και αγώνα. Μία είναι η προϋπόθεση για να σηκώσει κάθε γυναίκα κεφάλι: Να καταγγείλει, να αντιπαλέψει κάθε μορφή βίας. Να αποφασίσει με θάρρος να αλλάξει τη ζωή της μαχόμενη», τόνισε και κατέληξε: «Είμαστε το πιο φθηνό καύσιμο στην κερδοφορία τους. Ας τους δείξουμε ότι αυτό το καύσιμο μπορεί να αναφλεγεί πρώτο!».

Την πρωτοβουλία του Συνδικάτου χαιρέτισε η Χριστίνα Σκαλούμπακα, πρόεδρος της ΟΓΕ, επισημαίνοντας ότι μπορεί να συμβάλει «στην ευαισθητοποίηση των εργαζόμενων γυναικών και ανδρών», αλλά και να δώσει ώθηση στην κοινή δράση με τους Συλλόγους και τις Ομάδες της Ομοσπονδίας. Μεταξύ άλλων, στάθηκε στη διεθνή Σύμβαση για την προστασία και την πρόληψη της σεξουαλικής βίας στους χώρους δουλειάς (190 ILO), που έχει κυρωθεί από την ελληνική νομοθεσία μέσα από τον νόμο Χατζηδάκη. Ανέδειξε ότι σύμφωνα με τον νόμο αυτό, «υπεύθυνος για τα αναγκαία μέτρα πρόληψης και προστασίας των γυναικών είναι ο ίδιος ο εργοδότης, δηλαδή αυτός που ασκεί την εργοδοτική βία και τους εκβιασμούς, φθάνοντας μέχρι τη σεξουαλική παρενόχληση», κατήγγειλε. «Το θάρρος, η τόλμη, η χειραφέτηση και η αντοχή απέναντι στις πιέσεις μπορούν να αναπτυχθούν στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης», επισήμανε. Ετσι, ένας εργοδότης «θα το σκεφτεί σοβαρά να εκβιάσει, να απειλήσει, να κακοποιήσει μια εργαζόμενη αν ξέρει ότι είναι μέλος ενός ισχυρού σωματείου με ταξικό προσανατολισμό, αν ξέρει ότι στο πλευρό της έχει όλους τους συναδέλφους της», σχολίασε και πρόσθεσε ότι η συλλογική δράση «είναι η μόνη διέξοδος για να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει, απαλλαγμένες από κάθε είδους κακοποιητικές συμπεριφορές».

Τις δυσκολίες και τα εμπόδια που υψώνονται μπροστά στις εργαζόμενες που καταγγέλλουν περιστατικά παρενόχλησης και κακοποίησης ανέδειξε η Χαρά Μαρούλη, δικηγόρος. Το κόστος πρόσβασης στη Δικαιοσύνη είναι για την εργαζόμενη απαγορευτικό και το νομοθετικό πλαίσιο εχθρικό. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει για τον εργοδότη που βρίσκεται σε θέση ισχύος όχι μόνο μέσα στον χώρο δουλειάς αλλά και στην αίθουσα του δικαστηρίου. Ψευδείς κατηγορίες και μηνύσεις σε βάρος των θυμάτων, απειλές και εκφοβισμός στους πιθανούς μάρτυρες είναι μερικά από τα όπλα που εύκολα επιστρατεύουν οι εργοδότες. «Η έκβαση των καταγγελιών είναι αβέβαιη κι εξαιρετικά δύσκολη η δικαίωση του εργαζόμενου που έχει υποστεί παρενοχλητικές συμπεριφορές. Είναι πράγματι έτσι, εκτός αν ο εργαζόμενος αξιοποιήσει εξαρχής το μοναδικό όπλο απέναντι στην εργοδοτική επιθετικότητα, όπως αυτή εκφράζεται κάθε φορά, που δεν είναι άλλο από το ταξικά προσανατολισμένο σωματείο», επισήμανε. «Η όποια διεκδίκηση και δικαστική αξίωση με το σωματείο στο πλάι του καταγγέλλοντος ή της καταγγέλλουσας γίνεται πιο δυνατή και σαφώς πιο απειλητική για την εργοδοτική πλευρά και εντέλει πιο αποτελεσματική στην έκβαση του δικαστικού αγώνα», ξεκαθάρισε.