Ενας άνθρωπος με φοβισμένο βλέμμα, μάτια ορθάνοιχτα από την αγωνία και τον τρόμο στη θέα ανθρωπόμορφων φασιστικών τεράτων. Μια ανατριχιαστική φωτογραφία από την Αλεξανδρούπολη, που αποτυπώνει τη φρίκη των ξεριζωμένων, κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Ενα φασιστικό πογκρόμ είχε «συλλάβει» παράνομα 13 μετανάστες, τους οποίους είχε σε τρέιλερ αυτοκινήτου, παστωμένους και κλειδωμένους, κατηγορώντας τους ως υπεύθυνους για τις πυρκαγιές που μαίνονται εδώ και μέρες στην περιοχή.

Ο φασιστικός οχετός καταγράφει τα «κατορθώματά» του σε βίντεο. Ανοίγει την κλειδωμένη πόρτα και περηφανεύεται για την «πραμάτεια» του. Και τότε προβάλλει ο φόβος. Ενα παγωμένο βλέμμα, δύο μαύρα μάτια που ομολογούν όλα όσα έχουν ζήσει.

Ενας μετανάστης βλέπει μπροστά του άλλη μια κόλαση, από τις πολλές που έχει γνωρίσει στη ζωή του...

Το μόνο που έχει γνωρίσει στη ζωή του είναι η κόλαση. Κάθε φορά διαφορετική, αλλά το ίδιο εφιαλτική. Η κόλαση του πολέμου, της φτώχειας, της πείνας, του ξεριζωμού, του ταξιδιού στο άγνωστο, των διακινητών, της καταστολής. Και τώρα ανακαλύπτει ότι υπάρχει ακόμα μία, αυτή του φασισμού, και πρέπει να την αντιμετωπίσει κατάματα.

Ο φασισμός στον γνωστό του ρόλο. Στο κυνήγι των πλέον αδύναμων. Την ώρα μάλιστα που το επιτελικό κράτος και οι ευθύνες του αποκαλύπτονται και φανερώνουν πόσο εχθρικό είναι για τον λαό, πόσο απροστάτευτος και μόνος είναι απέναντι σε κάθε είδους καταστροφή. Την ώρα που οι κάτοικοι, εθελοντές, ομάδες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ δίνουν τη μάχη στα πύρινα μέτωπα, βρήκαν την ευκαιρία να χύσουν το φασιστικό τους δηλητήριο. Ετσι λειτουργούσαν πάντα. Στο μαύρο, στη στάχτη, εκεί που δεν υπάρχει ζωή.

Ο φόβος του γεννάει την οργή μας. Για τους μακελάρηδες των λαών, που δημιουργούν καραβιές προσφύγων, για την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, που γεμίζει νεκροταφεία, που απανθρακώνει πρόσφυγες, για το κράτος και τις προτεραιότητές του, που αφήνει τον λαό έκθετο, για τα φασιστικά τσιράκια του συστήματος, που βγαίνουν από τις τρύπες τους κυνηγώντας ξεριζωμένους. Για το απάνθρωπο σύστημά τους και τα σκοτάδια που απλώνει καθημερινά στις ζωές μας. Αυτή η οργή έχει γίνει υπόσχεση. Δεν θα συμβιβαστούμε τη φρίκη του.

Φίλε, απλώνουμε το χέρι μας, σήκω, στάσου στα πόδια σου, μη φοβάσαι. Θα τους τσακίσουμε!

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το odigitis.gr