Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε χτες βράδυ η εκδήλωση με τίτλο «Ως εδώ. Τώρα ισχυρό ΚΚΕ για νερό - κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα», που οργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης.

Ο χώρος αποδείχθηκε μικρός για να φιλοξενήσει το πλήθος κόσμου που παρακολούθησε την εκδήλωση. Σχεδόν άλλοι τόσοι στάθηκαν και άκουσαν τις ομιλίες έξω από την αίθουσα.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας. Παρεμβάσεις έκαναν ο Κώστας Ζαμπέτογλου, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΕΥΑΘ και υποψήφιος στην Α' Θεσσαλονίκης με το ΚΚΕ, ο Μάριος Παλάντζας, πολιτικός μηχανικός, υποψήφιος δήμαρχος Παύλου Μελά με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», και η Φιλιώ Σαραντίδου, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΔΕΥΑ Σερρών.

Παραβρέθηκαν η Ασημίνα Ξηροτύρη - Αικατερινάρη, υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ, και οι υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ στις Περιφέρειες Θεσσαλονίκης Α' και Β'.

Ο Μάκης Παπαδόπουλος, μεταξύ άλλων, σημείωσε (εκτενή αποσπάσματα θα δημοσιευτούν στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου») ότι «δεν είναι λίγοι αυτοί που κρύβουν την αλήθεια, όταν ισχυρίζονται ότι στις εκλογές του Μάη πρέπει να ψηφίσουμε για να παραμείνει το νερό "δημόσιο αγαθό" και ότι ο μόνος που το απειλεί είναι η σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι σήμερα το νερό είναι εμπόρευμα και όλοι εμείς είμαστε πελάτες των Ανώνυμων Εταιρειών που το εμπορεύονται.

Το ξέρουμε όλοι πολύ καλά όταν ανοίγουμε τον λογαριασμό της ΕΥΑΘ, της ΕΥΔΑΠ, των δημοτικών επιχειρήσεων, των ΔΕΥΑ, και όταν αγοράζουμε εμφιαλωμένο νερό.

Και αυτό συμβαίνει σήμερα που υπάρχει κρατικός, δημόσιος έλεγχος και οι επιχειρήσεις ύδρευσης είναι κρατικές και δημοτικές. Και αυτό συμβαίνει γιατί το σημερινό κράτος και όλες οι κυβερνήσεις του υπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων ομίλων, του κεφαλαίου και όχι της κοινωνίας. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε απέναντί μας το εχθρικό κράτος του κεφαλαίου, που όχι μόνο δεν αποτελεί το αντίβαρο των μεγάλων ομίλων αλλά προωθεί ενεργά τα στρατηγικά συμφέροντά τους».

Αναφέρθηκε αναλυτικά στις συνέπειες της εμπορευματοποίησης την τελευταία εικοσαετία, απ' την εποχή που η ΕΥΑΘ και η ΕΥΔΑΠ αναδιαρθρώθηκαν και στη συνέχεια έγινε η εισαγωγή τους στο Χρηματιστήριο ως Ανώνυμων Εταιρειών.

Ξεκαθάρισε ότι μπορεί ν' αλλάξει ριζικά η απαράδεκτη κατάσταση που ζούμε σήμερα, φωτίζοντας την ανατρεπτική διέξοδο, τον σοσιαλισμό.

Ανέδειξε στη συνέχεια ότι «απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου δεν δίνουμε τη μάχη κάτω απ' την απατηλή σημαία του "δημόσιου ελέγχου" απ' το κράτος του κεφαλαίου. Υψώνουμε τη σημαία της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών ενάντια στους ομίλους, στο κεφάλαιο, στο κράτος του και στις κυβερνήσεις του.

Είμαστε καθημερινά μπροστά στον αγώνα για να σταματήσει το νερό να αποτελεί εμπόρευμα και να κατοχυρωθεί πραγματικά ως κοινωνικό αγαθό, ως κοινωνικό δικαίωμα».

Ο Κώστας Ζαμπέτογλου αναφέρθηκε στη σταδιακή ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, που ξεκίνησε ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, οπότε ΟΑΘ και ΟΥΘ μετατρέπονται σε ΑΕ, συνενώνονται και το 2001 η ΕΥΑΘ ΑΕ μπαίνει στο Χρηματιστήριο, αλλά και στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους.

«Αξιοσημείωτα επεισόδια στο σίριαλ της ιδιωτικοποίησης είχαμε το 2007 - 2008 που η διορισμένη διοίκηση καταδίωκε τη συνδικαλιστική δράση και άνοιγε διάπλατα τις πόρτες στις πολυεθνικές του χώρου. Το 2009 "έτρεξε" διαγωνισμός πώλησης και θυμόμαστε αντιπροσωπείες από στελέχη της "Suez", της "Veolia" και της "Aqualia" να επισκέπτονται εκ περιτροπής τις εγκαταστάσεις της εταιρείας και να κάνουν "σκληρές" επιθεωρήσεις στα στελέχη της ΕΥΑΘ, με απαιτητικά ερωτήματα για να δουν τι αγοράζουν (...) Ο λαός αντιστάθηκε σθεναρά», σημείωσε.

Ενώ αναφερόμενος στο πώς οι διαδοχικές κυβερνήσεις προχωρούσαν βήμα βήμα την πολιτική της «απελευθέρωσης», ενώ προεκλογικά έλεγαν άλλα, θύμισε ότι «υπήρξε η εικόνα με τον υποψήφιο πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και το περίφημο μπλουζάκι "το νερό δεν πωλείται". Ο διαγωνισμός έφτασε ένα βήμα πριν από την ολοκλήρωση. Αλλαξε κυβέρνηση, ήρθε το ΠΑΣΟΚ, πάγωσε ο διαγωνισμός (...) Ομως, πριν από το κλείσιμο ενός χρόνου διακυβέρνησης, η ιδιωτικοποίηση των ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ ήταν πρώτη στη λίστα των προτεραιοτήτων των κυβερνώντων!

Την περίοδο 2010 - '12, με τα μνημόνια, βιώσαμε μισθολογικό χαράτσωμα 35% κάτω (...) Συνεχώς και μεγαλύτερα κομμάτια δίνονταν σε εργολάβους. Συστήνεται το ΤΑΙΠΕΔ και σε αυτό μεταβιβάζονται για "αξιοποίηση" όλες οι μετοχές του Δημοσίου (74%). Ξανά διαγωνισμός για την πώληση του 74% των μετοχών.

Εχουμε πλέον φτάσει σε τέτοιο βαθμό εργολαβοποίησης, έλλειψης προσωπικού και εντατικοποίησης, όπου: Εργάτες εργολάβων στις βλάβες μπορεί να δουλέψουν και 24 ώρες συνεχόμενα και εργαζόμενοι στην ΕΥΑΘ ΑΕ να δουλεύουν 15, και βάλε, μέρες συνεχόμενα, χωρίς ρεπό.

Φτάνουμε στο 2014, κινητοποιήσεις, δημοψήφισμα, πρώτη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Πάγωμα ξανά της διαδικασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει.

Εναν χρόνο περίπου μετά, ως κυβέρνηση, θα συστήσει για 99 χρόνια το Υπερταμείο, θα μεταφέρει την πλειοψηφία των μετοχών στον έλεγχο των δανειστών, με το 24% να παραμένει στο ΤΑΙΠΕΔ για ρευστοποίηση.

Το 2018, νέες προσφυγές, ακολουθούν νέες αποφάσεις του ΣτΕ κατά της μεταφοράς των μετοχών στο Υπερταμείο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι θετικές αποφάσεις του ΣτΕ το 2022 αναγκάζουν την κυβέρνηση της ΝΔ να διαχειριστεί την προσπέραση των σκοπέλων των δικαστικών αποφάσεων και να κάνει το επόμενο αποφασιστικό βήμα με τη σύσταση της ΡΑΑΕΥ. Πάρα πολύ αρνητική εξέλιξη. Υπάρχει εμπειρία από την έως τώρα λειτουργία της ως ΡΑΕ. Ακολουθούν δυναμικές κινητοποιήσεις κατά του νομοσχεδίου σύστασης της ρυθμιστικής αρχής, με αποκορύφωμα την πρόσφατη, ιστορική συναυλία στην Αριστοτέλους».

Στάθηκε στις ευρωπαϊκές Οδηγίες, όπου βρίσκεται και η ρίζα της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού. Ενώ αναφέρθηκε στο «θολό μήνυμα» που επιχειρούν να περάσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις, ότι δήθεν για να αποτελέσει το νερό κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα, αρκεί να εφαρμοστεί μια απόφαση του ΣτΕ και η πλειοψηφία των μετοχών να γυρίσουν στο Δημόσιο. Και προσδιόρισε το πραγματικό πρόβλημα που είναι η λειτουργία της ΕΥΑΘ με βάση το κριτήριο του κέρδους.

Η διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική στο ζήτημα του νερού από τα αστικά κόμματα και τις αστικές κυβερνήσεις πρέπει να γίνει κριτήριο ψήφου για τις εκλογές που είναι μπροστά μας, σημείωσε ο Μάριος Παλάντζας.

Στάθηκε ιδιαίτερα στο ζήτημα της αντιπλημμυρικής θωράκισης της πόλης, που συνεχίζει να είναι απελπιστική. «Τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας συνεχίζουν να βρίσκονται χαμηλά στην ιεράρχηση των έργων που χρηματοδοτούνται και υλοποιούνται (...) Μοναδική εξαίρεση χρηματοδότησης από το Ταμείο Ανάκαμψης είναι η διευθέτηση των ρεμάτων της περιοχής Ωραιοκάστρου, ενώ εκκρεμεί ακόμα η ολοκλήρωση βασικών αντιπλημμυρικών που προέβλεπε το προηγούμενο masterplan του πολεοδομικού της Θεσσαλονίκης, που εκπονήθηκε το 2003 και έπρεπε να ολοκληρωθεί το 2015.

(...) Την ίδια στιγμή, στη Δυτική Θεσσαλονίκη οι δρόμοι συνεχίζουν να μετατρέπονται σε ποτάμια, να παρασέρνονται άνθρωποι, να εγκλωβίζονται οδηγοί και επιβάτες σε οχήματα, να καταστρέφεται η λαϊκή περιουσία».

Πρόσθεσε ότι μέρος αυτής της πραγματικότητας είναι το 5% των λυμάτων της πόλης που συνεχίζουν να απορρίπτονται ανεπεξέργαστα στον Δενδροπόταμο και από εκεί στον Θερμαϊκό. «Αιτία είναι το εν έτει 2023 ανολοκλήρωτο αποχετευτικό σύστημα των χαμηλών περιοχών της Δυτικής Θεσσαλονίκης, ο δυτικός κλάδος του ΚΑΑ (Κεντρικού Αποχετευτικού Αγωγού). Η κατασκευή του είναι ευθύνη του κράτους, ξεκίνησε το 2014 και διακόπηκε χωρίς να επανεκκινήσει, ενώ σχετικές υποδομές στην περιοχή με τις οποίες πρέπει να συνδεθεί είχαν καταστραφεί μερικά κατά την κατασκευή του οδικού κόμβου Κ16. Μέρος της ίδιας εικόνας είναι η έλλειψη αποχετευτικού συστήματος σε αρκετούς οικισμούς της υπαίθρου, αλλά και το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός έλεγχος από το κράτος, την Περιφέρεια ή τους δήμους για τη σωστή λειτουργία των Εγκαταστάσεων Επεξεργασίας Λυμάτων (ΕΕΛ) της περιοχής.

Την εικόνα συμπληρώνει η συνεχιζόμενα κακή κατάσταση της Λίμνης Κορώνειας, που αναμένεται να επιβαρυνθεί από τη λειτουργία της ΜΕΑ Δυτικού Τομέα, που πρόκειται να κατασκευαστεί δίπλα στο ΧΥΤΑ Μαυροράχης, μέσα στην Προστατευόμενη Περιοχή Βόλβης - Κορώνειας».

Επίσης, σημείωσε ότι χρειάζεται να αναπτυχθούν αγώνες που μεταξύ άλλων θα στοχεύουν σε: Αμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού χωρίς ΣΔΙΤ. Συμβάσεις παραχώρησης και ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία δασών και δασικών εκτάσεων αποκλειστικά από το κράτος. Αμεση απορρύπανση των περιβαλλοντικά ευαίσθητων και υποβαθμισμένων περιοχών με κρατική ευθύνη. Αμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης. Αποκλειστικά κρατικό ολοκληρωμένο αντιπλημμυρικό σχεδιασμό με χρήση επικαιροποιημένων στοιχείων και των πιο εξελιγμένων επιστημονικών μεθόδων και τεχνολογικών εφαρμογών.

Η Φιλιώ Σαραντίδου αναφέρθηκε στον διαχρονικό σχεδιασμό της ιδιωτικοποίησης του νερού μέσα από τη λειτουργία των Δημοτικών Επιχειρήσεων Υδρευσης - Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ).

Είπε ότι «η Κοινοτική Οδηγία 2000/60 αποτελεί το εχέγγυο για τη δημιουργία γενικευμένης κοινής πολιτικής ενώ η εναρμόνισή της στην ελληνική νομοθεσία βασίζεται στο βασικό της σύνθημα "ο ρυπαίνων πληρώνει", που τώρα και με τη δημιουργία της Ρυθμιστικής Αρχής συμβάλλει στη μεθοδολογία τιμολόγησης του πόσιμου νερού ειδικότερα, και των υδατικών πόρων και λεκανών απορροής γενικότερα, για τα λαϊκά νοικοκυριά και την αγροτική και βιοτεχνική - βιομηχανική παραγωγή αντίστοιχα. Με μηδέν χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό οι επιχειρήσεις αυτές έχουν πόρους μόνο από τα ανταποδοτικά τέλη, τα οποία ανεβάζουν την τιμή του νερού στα ύψη, ενώ τα λαϊκά νοικοκυριά επιβαρύνονται με μεγάλες χρεώσεις για κάθε υπηρεσία που τους προσφέρεται, αρχικές συνδέσεις, μετατοπίσεις αγωγών, συντήρηση υδρομέτρων, αποχέτευση κ.ά.

Σε πολλές ΔΕΥΑ η τιμολόγηση του νερού υπολογίζεται κλιμακωτά, όσο πιο πολύ νερό χρειάζεσαι τόσο πιο ακριβό το πληρώνεις. Υπάρχουν περιοχές στις οποίες οι μετρήσεις γίνονται ετήσια, που σημαίνει ότι τα κυβικά που καλύπτουν τις ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών κοστολογούνται στην ανώτερη κλίμακα, δηλαδή πληρώνουν πολύ πιο ακριβό νερό».

Ανέφερε ακόμα ότι τα πολυδιαφημιζόμενα από τους δημάρχους κοινωνικά τιμολόγια που υπάρχουν σε κάποιες ΔΕΥΑ καλύπτουν μόνο μια μερίδα εξαθλιωμένων νοικοκυριών. Ενώ με τα πιλοτικά προγράμματα για εγκατάσταση ηλεκτρονικών υδρομέτρων, το νερό θα κόβεται με το πάτημα ενός κουμπιού.

«Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και σε πλήρη εναρμόνιση με τις ευρωπαϊκές Οδηγίες, οι ανταποδοτικού χαρακτήρα ΔΕΥΑ της χώρας διεύρυναν το αντικείμενό τους, στο οποίο αναφέρονται και τα δίκτυα τηλεθέρμανσης, φυσικού αερίου, διαχείριση - αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών, η εμφιάλωση και εμπορία νερού, η άρδευση, μελλοντικά σχέδια επί χάρτου», είπε.

Σημείωσε επίσης ότι «πουθενά στους επενδυτικούς σχεδιασμούς τους δεν αναφέρεται η συντήρηση του δικτύου και των υποδομών, τομέας που εντάσσεται στους κοστοβόρους των Δημοτικών Επιχειρήσεων, πρόβλημα που οξύνεται και από την έλλειψη προσωπικού. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και περιοχές που σήμερα δεν έχουν πρόβλημα επάρκειας πόσιμου νερού στο μέλλον θα αποκτήσουν». Ανέφερε δε παραδείγματα περιοχών που ακόμη και σήμερα υδροδοτούνται με νερό που δεν είναι πόσιμο ή είναι χαμηλής ποιότητας.