Στην ομιλία του ο Μανώλης Μαστοράκης σημείωσε πως ο πόλεμος του νερού έχει ήδη αρχίσει, καθώς το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που αντιμετωπίζουν τρομερά προβλήματα υδροδότησης, πάνω από 1 δισ. άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, ανάγοντας τη διαχείριση του νερού σε μια από τις πλέον προσοδοφόρες μπίζνες.

Επισήμανε ότι «το θέμα είναι ιδιαίτερα σύνθετο τόσο περιβαλλοντικά, όσο κοινωνικά και, τέλος, οικονομικά. Είμαστε αντιμέτωποι καταρχάς με την περιβαλλοντική κρίση, την κρίση νερού που δημιουργείται από τις πιέσεις που ασκούνται στους υδατικούς πόρους, τη μείωση των αποθεμάτων νερού, την εκτεταμένη ρύπανση των υπόγειων νερών και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον υδρολογικό κύκλο.

Είμαστε αντιμέτωποι με την επεκτατική ιδεολογία των αγορών, μέσα από την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, οι οποίες, αντί να λειτουργούν ως δημόσια υπηρεσία, μετατρέπουν το νερό σε εμπόρευμα και σε κερδοσκοπικό μηχανισμό.

Είμαστε, τέλος, αντιμέτωποι με τον διεθνή χαρακτήρα του αγώνα για το νερό ως κοινωνικό αγαθό, καθώς ληστρικές πολυεθνικές ιδιοποιούνται το νερό είτε μέσα από τη βιομηχανία εμφιαλωμένου νερού είτε μέσα από τον μονοπωλιακό έλεγχο των υπηρεσιών ύδρευσης (π.χ. οι μεταλλευτικές εταιρείες της Χιλής), συμβάλλοντας έτσι στην παγκόσμια ανισοκατανομή νερού και την έλλειψη πρόσβασης ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού σε καθαρό νερό.

Και επειδή το νερό δεν είναι εμπόρευμα, όπου εφαρμόστηκαν οι πολιτικές ιδιωτικοποίησης οι τιμές εκτοξεύθηκαν στα ύψη, η ποιότητα του νερού χειροτέρεψε, ενώ δεν πραγματοποιήθηκαν οι επενδύσεις που περιλάμβαναν τα συμβόλαια».

Κατήγγειλε ότι η ΕΕ έχει ηγετικό ρόλο παγκοσμίως στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης καθώς προωθεί ενεργά το λεγόμενο «γαλλικό μοντέλο», με βάση τη σύμπραξη εταιρικής σχέσης μεταξύ δημόσιου - ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ). Οι οδηγίες της ΕΕ είναι να επενδύσουν οι ιδιώτες στο νερό αφού εκτιμούν ότι θα εξελιχθεί σε βασικό χώρο άντλησης υπερκερδών. «Πρόσφατο δημοσίευμα κάνει λόγο για "Δίψα της Γουόλ Στριτ για νερό". Οι πέντε μεγάλοι παίχτες που δραστηριοποιούνται στον χώρο ("Veolia", "Suez", "Agbar", RWE, "Saur") κατέχουν σήμερα το 34% της αγοράς».

Στη συνέχεια μετέφερε διεθνή πείρα από την ιδιωτικοποίηση του νερού σε μια σειρά από χώρες τονίζοντας ότι «το ζήτημα δεν ξεκινά από την ιδιωτικοποίηση του νερού αλλά από την εμπορευματοποίησή του, όταν το κράτος μετοχοποιεί τις δημόσιες υπηρεσίες ύδρευσης, που διαχειρίζονται το νερό ως εμπόρευμα και το μετατρέπουν σε κερδοσκοπικό μηχανισμό».

Καταλήγοντας τόνισε: «Εκσυγχρονισμός είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη. Το ΚΚΕ επιμένει ότι το νερό είναι κοινωνικό δικαίωμα, δεν μπορεί να αποτελεί εμπόρευμα. Ο ενιαίος κρατικός φορέας νερού που θα διαχειρίζεται το σύνολο των υδατικών πόρων, που θα προχωρά στο σύνολο των αναγκαίων έργων υποδομής και θα συνεργάζεται με την κρατική βιομηχανία παραγωγής αναγκαίου υλικού, με αποκλειστικό κριτήριο την ικανοποίηση των αναγκών του λαού για επαρκές, φθηνό, ασφαλές και ποιοτικό νερό. Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο του εκσυγχρονισμού.

Για να μην πούμε "το νερό νεράκι", λοιπόν, χρειάζεται συνεχής αγώνας, ενωτικός, όλων - εργατών, υπαλλήλων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, επιστημόνων, νέων, συνταξιούχων και γυναικών - στους δρόμους όλης της Ελλάδας και κυρίως ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό».