Το άμεσης προτεραιότητας ζήτημα που σχετίζεται με την αντισεισμική προστασία και θωράκιση στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) αναδεικνύει η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση» (ΔΗΠΑΚ) ΑΠΘ και θέτει το ερώτημα «πόσο ασφαλείς είναι οι υποδομές και επομένως οι ζωές μας στο ΑΠΘ;».

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάζει σε ανακοίνωσή της και στηρίζονται στα πορίσματα και τις προτάσεις προσεισμικών ελέγχων Α' και Β' φάσης, που πραγματοποιήθηκαν το 2003 - 2004, το κτιριακό απόθεμα του ΑΠΘ ήταν σε άσχημη κατάσταση και σήμερα, περίπου 20 χρόνια μετά, έχει επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο.

Αλλωστε, η εικόνα που έρχεται κάθε λίγο στο φως, επιβεβαιώνει και σε αυτήν την περίπτωση ότι η ζωή, η ασφάλεια των υποδομών αντιμετωπίζονται με την εγκληματική λογική του «κόστους - οφέλους». Γι' αυτό επί δεκαετίες παραμένουν ανεπαρκή, ασυντήρητα και χωρίς τις αναγκαίες επεμβάσεις, σε αντίθεση με την πολιτική πρόληψης για την ασφαλή λειτουργία τους.

Φοιτητές που πέφτουν και κινδυνεύουν να πέσουν από τα παράθυρα γιατί δεν επαρκούν οι αίθουσες (βλ. Νομική ΑΠΘ), πλάκες και ταβάνια που καταρρέουν σε αίθουσες διδασκαλίας και κυλικεία (βλ. Κτηνιατρική και Πολυτεχνική ΑΠΘ, ΤΕΦΑΑ ΕΚΠΑ, κ.α.), επικίνδυνες φοιτητικές εστίες σε όλη την επικράτεια.

Οπως αναφέρει η ΔΗΠΑΚ, από τα σχετικά πορίσματα προκύπτει ότι «ο σχεδιασμός χωρίς αντισεισμικό κανονισμό αφορούσε στο 26% των κτιρίων, ενώ η από άποψη συντήρησης κακή γενική κατάσταση - προ 20ετίας - στο 25% των κτιρίων. Τα ποσοστά των κτιρίων στα οποία είχαν εντοπιστεί δυσμενή μορφολογικά χαρακτηριστικά, όπως είναι ο κίνδυνος κρούσης με διπλανά σε επαφή κτίρια ήταν 36%, και η μη κανονικότητα οριζόντια και καθ' ύψος στο 20%. Κατά μέσο όρο σε κάθε κτίριο είχαν εντοπιστεί περισσότερες από μία "μη κανονικότητες", εκ των οποίων οι περισσότερες ήταν μορφολογικές».

Επίσης, «το 2003, το 39% των κτιριακών μονάδων, που αντιστοιχεί στο 50% του εμβαδού των κτιρίων, είχε ιδιαίτερα χαμηλή (κακή) βαθμολογία, ενώ το 56% των κτιριακών μονάδων, που αντιστοιχεί στο 73% του εμβαδού των κτιρίων, είχε βαθμολογία χαμηλή έως μέτρια. Με βάση αυτά τα δεδομένα το 2003 - 2004, για τη Β' φάση επιλέχθηκαν 59 κτίρια και από αυτά 30 με βάση κριτήρια σπουδαιότητας και ομοιότητας. Από τα 30 κτίρια βρέθηκαν τα σχέδια για μόλις 18. Από τα 30, τελικά, επιλεγέντα κτίρια βρέθηκε ότι το 1/3 έχρηζε την ένταξή του στη Γ' φάση, με άμεσης - πρώτης προτεραιότητας μελέτη επεμβάσεων σε επισφαλή έναντι σεισμού κτίρια».

Από τότε έχει προστεθεί η μέχρι σήμερα γήρανσή τους με τα επιπλέον 20 χρόνια!

Επίσης σημαντική επιβαρυντική παράμετρος για την επαύξηση της τρωτότητας του κτιριακού αποθέματος είναι το γεγονός ότι, διαχρονικά, δεν υπήρξε καμιά στοιχειώδης συντήρηση.

Αντίθετα, η κτιριακή υποδομή υποβάλλεται συνεχώς σε επιπλέον επιβαρυντικές επιδράσεις από διάβρωση, μετακινήσεις, διαφορικές καθιζήσεις, εξαιτίας και των πλημμυρικών φαινομένων. Πλημμυρισμένες θεμελιώσεις και πλημμυρισμένα υπόγεια (βλ. Πολυτεχνική, Νέα Φιλοσοφική κ.ά.) εξαιτίας της ανεπάρκειας καθώς και της αβελτηρίας καθαρισμού αγωγών όμβριων και αποχετεύσεων, όπως επίσης και της επακόλουθης ανόδου του υδροφόρου ορίζοντα, καθώς η φυσική ροή του διακόπτεται και περιορίζεται στο campus, εξαιτίας της σήραγγας της λεγόμενης «τρύπας του Κούβελα».

Στο πλαίσιο αυτό, η ΔΗΠΑΚ διεκδικεί μια σειρά από ελέγχους και μέτρα προστασίας, όπως, μεταξύ άλλων, επικαιροποίηση της Α' φάσης ελέγχων, διεύρυνση της Β' φάσης και εκκίνηση της Γ' φάσης για τα ήδη διαπιστωμένα επισφαλή κτίρια, ενισχύσεις και επεμβάσεις στα διαπιστωμένα επισφαλή κτίρια, σχεδιασμό και οργάνωση ολιστικής αντιμετώπισης δευτερογενών επιδράσεων, καθώς και μέτρων ετοιμότητας, ασκήσεων και κατασκευή διόδων άμεσης διαφυγής, εγκατάσταση συστημάτων παροχής της ηλεκτροδότησης σε περίπτωση διακοπής της από το δίκτυο και αυτοματοποιημένης με ειδικούς αισθητήρες παύσης ανεξέλεγκτης παροχής δικτύων αγωγών (π.χ. φυσικού αερίου κ.ά.), καθώς και έκτακτη κρατική χρηματοδότηση για τις ανάγκες των παραπάνω δράσεων.