Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ο μόνος συνθέτης, στα νεοελληνικά μουσικά χρονικά, που ασχολήθηκε με όλα τα είδη της μουσικής. Με το λαϊκό τραγούδι, με τη μελοποίηση της μεγάλης ποίησης, με το ορατόριο, τη μουσική του αρχαίου δράματος και γενικότερα του θεάτρου, τη μουσική μπαλέτου, τη συμφωνική και μετασυμφωνική μουσική, την όπερα. Ποσοτικά, το μεγαλύτερο τμήμα της πολύτροπης συνθετικής δημιουργίας του, είναι η μελοποιημένη ποίηση. Και σ' αυτήν αναφέρεται η τρίτομη έκδοση «Μίκης Θεοδωράκης "Μελοποιημένη Ποίηση"», που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις «Υψιλον», πραγματοποιώντας ένα «όνειρο» του κορυφαίου συνθέτη, το οποίο ξεκίνησε με την έκδοση στο παρελθόν, από τον «Κάκτο», ενός βιβλίου με ποίηση που μελοποίησε, «όνειρο» που τώρα ολοκληρώθηκε, όπως ο ίδιος είπε στη χθεσινή παρουσίαση του Γ` τόμου.

«Με το πέρασμα του χρόνου, θεωρώ ότι το πιο σημαντικό που έκανα είναι η μελοποιημένη ποίηση. Από μικρός αγαπούσα την ποίηση. Εγραφα κι εγώ ποιήματα. Κι από μικρός βάσισα το έργο μου στην ποίηση. Το '42, άρχισε το ενδιαφέρον μου για τη συμφωνική μουσική. Κι έτσι όταν ένιωσα ώριμος μπόρεσα να συνδυάσω τη συμφωνική μουσική με την ποίηση και να κάνω ολοκληρωτική μουσική για αρχαίες τραγωδίες και όπερα», είπε ο συνθέτης.

Η παρουσίαση του Γ` τόμου έδωσε αφορμή για μια «αναδρομή» του Μ. Θεοδωράκη στην ιστορία και εξέλιξη της μουσικής από την ελληνική αρχαιότητα και εντεύθεν. Στην εμφάνιση των οργάνων ως συνοδεία της φωνής και στα συστήματα παρασημαντικής, που δημιούργησαν οι πρωτοπόροι αρχαίοι Ελληνες. Αναφέρθηκε στο υδραυλικό όργανο (σαν πιάνο), που, ενώ το ανακάλυψαν οι Βυζαντινοί, απαγορεύτηκε να μπει στην εκκλησία και ο Γρηγόριος το χάρισε στους Δυτικούς καθολικούς επισκόπους, οι οποίοι το αξιοποίησαν, «οικοδομώντας» σταδιακά τη συμφωνική, την απόλυτη μουσική, «ενώ θα μπορούσαν και αυτή να την έχουν δημιουργήσει οι Ελληνες», είπε και τόνισε: «Η απόλυτη μουσική είναι ένας "Παρθενώνας". Για μένα ο Παρθενώνας είναι ένα απόλυτο "μουσικό" έργο». Ο Μ. Θεοδωράκης, του οποίου τα τραγούδια «φτερώθηκαν» από το λαό, αλλά και «φτέρωσαν» το λαό, είναι πεπεισμένος ότι «ο λαός είναι εκείνος που νιώθει και τη συμφωνική, την απόλυτη μουσική, κι όχι η άρχουσα τάξη, που ποτέ δεν ενδιαφέρεται ούτε για τη λαϊκή, ούτε για τη συμφωνική μουσική».

Να σημειώσουμε συνοπτικά στο περιεχόμενο των τριών τόμων, στο οποίο θα επανέλθουμε αναλυτικότερα. Ο α` τόμος (450 σελ.) υποτιτλίζεται «Τραγούδια». Ο Β` (386 σελ.) «Συμφωνικά - Μετασυμφωνικά - Λαϊκά Ορατόρια». Γ` τόμος (188 σελ.) «Λυρικές Τραγωδίες». Στον Γ` τόμο περιλαμβάνονται και: Ξεχωριστό κεφάλαιο, ο «νόμος της συμπαντικής αρμονίας» εισάγει τον αναγνώστη στην «κοσμοθεωρία» του συνθέτη. Μουσικό βιογραφικό του συνθέτη και πίνακας των έργων του.