MotionTeam |
Η κυβέρνηση της ΝΔ στοχεύει με άθλια τεχνάσματα και μεθοδεύσεις να προχωρήσει το σχέδιο της παραπέρα ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ, της ολοκληρωτικής παράδοσης της ύδρευσης και της αποχέτευσης της πόλης στα χέρια μεγαλοεργολάβων και επιχειρηματικών κολοσσών που λυμαίνονται και παρασιτούν στον κλάδο.
Βεβαίως, οποιοδήποτε ανάχωμα στήνεται απέναντι σε αυτά τα σχέδια κρίνεται θετικό και το στηρίζουμε. Η απόφαση του ΣτΕ πρέπει να γίνει σεβαστή. Ομως, προχωρώντας τη σκέψη κάποια βήματα παρακάτω, το διακύβευμα για τους εργαζόμενους της ΕΥΑΘ και τον λαό της πόλης είναι: Τι κατεύθυνση και ποιους στόχους πρέπει να έχει ο αγώνας για τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του νερού; Ποιοι είναι εχθροί και ποιοι πραγματικοί σύμμαχοι σε έναν τέτοιο αγώνα;
Εχουμε πλούσια πείρα για να διακρίνουμε όσους υπηρετούν τον αγώνα προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων από εκείνους που ποντάρουν στις ελληνικές καλένδες των κυβερνητικών εναλλαγών.
Απαντώντας στο αρχικό ερώτημα για τον στόχο που πρέπει να έχει ο αγώνας σήμερα, αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από την υποχρέωση του κράτους οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης να εξασφαλίζονται φτηνά και ποιοτικά για όλο τον λαό.
Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει στο σημερινό πλαίσιο της οικονομίας και του ισχύοντος νομικού οπλοστασίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανάκτηση κόστους ύδατος που περιγράφεται στην ευρωπαϊκή Οδηγία - Πλαίσιο για το Νερό, 60/2000, που πρακτικά δεν αφήνει περιθώρια κοινωνικής τιμολογιακής πολιτικής. Κόμματα και φορείς που υποκλίνονται στην ΕΕ και στην παραπάνω Οδηγία υποκρίνονται όταν εμφανίζονται ως υπερασπιστές στον αγώνα για να είναι το νερό κοινωνικό αγαθό. Για να πάψει το νερό να είναι εμπόρευμα απαιτείται σύγκρουση με τους νόμους της αγοράς, να ξεριζωθούν η ανταποδοτικότητα, η ανάκτηση κόστους και το κριτήριο του κέρδους.
Δεν ξεχνάμε ποιοι είναι οι εχθροί του λαού σε αυτήν την υπόθεση. Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ ξεκίνησε με την είσοδό της στον «ναό» του τζόγου, το Χρηματιστήριο, επί ΠΑΣΟΚ το 2001. Από τότε ενισχύεται ο εμπορευματικός χαρακτήρας στην ύδρευση και στην αποχέτευση, σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς.
Ενα κοινωνικό αγαθό δεν μπορεί να τζογάρεται στο χρηματιστήριο. Ενώ κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς νερό, αυτό να έχει υψηλότατα τέλη σύνδεσης ύδρευσης - αποχέτευσης. Να κινδυνεύει κανείς με διακοπή ύδρευσης αν δεν έχει να πληρώσει. Να μπαίνει η ύδρευση - αποχέτευση στη λογική της κερδοφορίας, των μερισμάτων και της ανταποδοτικότητας αλλά να λέγεται ότι είναι «δημόσιο αγαθό» και όχι εμπόρευμα.
Δεν ξεχνάμε ούτε ότι η προσφυγή του Σωματείου κινήθηκε κατά διοικητικής πράξης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η τροπολογία της ΝΔ «προστάτευσε» πρόβλεψη νόμου του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι φανερή η σύμπλευση αυτών των κομμάτων στους κοινούς «εθνικούς» στόχους εξυπηρέτησης της αντιλαϊκής ατζέντας. Οι ίδιοι που τώρα υποκριτικά αντιδρούν είχαν στρώσει τον δρόμο από κυβερνητικές θέσεις.
Υποπτο ρόλο παίζουν και μια σειρά πολιτικές δυνάμεις που εμφανίζονται ως αγωνιστές, αλλά σε τελική ανάλυση σπέρνουν αυταπάτες για τον ρόλο του σημερινού αντιλαϊκού κράτους και της αστικής Δικαιοσύνης.
Εφόσον η απόφαση του ΣτΕ λέει ότι το νερό πρέπει να είναι κοινωνικό αγαθό και οι ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ δημόσιες υπηρεσίες, αρκεί μόνο μια αλλαγή στη μετοχική σύνθεση με την επιστροφή του 50%+1 των μετοχών στο υπουργείο Οικονομικών; Εξετάζοντας την υπόλοιπη μετοχική σύνθεση, το 24% ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ, που είναι υπεύθυνο για τις ρευστοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας, και το 26% είναι στην ελεύθερη διασπορά, στη διάθεση διαφόρων funds και πολυεθνικών, όπως της «Suez», που κατέχει περίπου 5%. Μπορεί αυτό το καθεστώς - συνονθύλευμα να διαχειρίζεται ένα κοινωνικό αγαθό;
Είναι υποκρισία να μιλάει κανείς για δημόσια επιχείρηση χωρίς να ανοίγει μέτωπο με τους εργολάβους που λυμαίνονται τον χώρο. Σήμερα η ΕΥΑΘ χρειάζεται 800 - 900 εργαζόμενους για να λειτουργήσει σε όλες τις εκφάνσεις της, τεχνικές και διοικητικές. Μόνο το 1/3 αυτών εργάζονται στην ΕΥΑΘ ΑΕ. Οι υπόλοιποι εργάζονται σε εργολαβίες, σε κακοπληρωμένες και απαιτητικές εργασίες, χωρίς πλήρη δικαιώματα, για να συμπιέζεται το μισθολογικό κόστος και να έρχονται οι εργολάβοι να «τσιμπάνε» την επιταγούλα τους από την ΕΥΑΘ. Δεν διαλέγουμε το μικρότερο κακό, αν θα είναι ένας γιγάντιος, πολυεθνικός εργολάβος ή πολλοί, μεγάλοι και μικροί ντόπιοι εργολάβοι.
Η «μεγάλη εικόνα» σε όλες τις καπιταλιστικές οικονομίες είναι αποκαλυπτική. Παντού λειτουργεί το ίδιο «εκκρεμές» μεταξύ ιδιωτικοποιήσεων και κρατικοποιήσεων για το καθεστώς διαφόρων «υπηρεσιών κοινής ωφέλειας» όπως το νερό, η Ενέργεια, οι Μεταφορές. Πρόσφατα το γερμανικό κράτος κατέβαλε δισεκατομμύρια παίρνοντας υπό τον έλεγχό του τον ενεργειακό κολοσσό «Uniper», αφού προηγουμένως είχε στηρίξει τη ρευστότητά του με «ζεστό» επιδοτούμενο χρήμα.
Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο έχει ως εξής: Το κράτος με χρήματα του λαού στήνει τις υποδομές και «σβήνει» τις ζημιές, ο ιδιώτης βάζει τα «επενδυτικά σχέδια» και καρπώνεται τα κέρδη. Οι ανάγκες της οικονομίας πότε επιβάλλουν ιδιωτικοποίηση και πότε κρατικοποίηση. Γι' αυτό δεν πέφτουμε από τα σύννεφα όταν σοσιαλδημοκράτες βάζουν σφραγίδα σε ιδιωτικοποιήσεις, ή όταν φιλελεύθεροι προχωρούν σε μερικές κρατικοποιήσεις.
Σε κάθε περίπτωση ο λαός είναι ο μοναδικός χαμένος, που επωμίζεται τα βάρη είτε άμεσα, με αύξηση των τιμολογίων και χειροτέρευση των υπηρεσιών, είτε έμμεσα, μέσω της αύξησης της φορολογίας, είτε ακόμα και με τους δύο τρόπους ταυτόχρονα.
Τα συνθήματα περί «δημοκρατικής εκτροπής» στην πραγματικότητα θολώνουν τα νερά. Από πού ακριβώς εκτρέπει η τακτική της ΝΔ; Από τη λεγόμενη δημοκρατία που καθορίζεται και υπηρετεί τους νόμους της αγοράς; Από το νομικό πλαίσιο που επιτρέπει να ακυρώνονται αποφάσεις ανώτατου δικαστηρίου; Από τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που πρώτες αυτές μιλάνε για νερό - εμπόρευμα και εισάγουν τις έννοιες της ανταποδοτικότητας και του «κόστους - οφέλους»; 'Η μήπως από τους νόμους του ελληνικού κοινοβουλίου, που εναρμονίζουν τα ελληνικά δεδομένα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία;
Δεν επαρκεί μία απόφαση του ΣτΕ για να πάψει το νερό να θεωρείται εμπόρευμα. Δεν χωράνε αυταπάτες για τον χαρακτήρα της αστικής Δικαιοσύνης, που έχει αποδεχτεί ως συνταγματικά ένα σωρό αντιλαϊκά εκτρώματα:
-- Το ΣτΕ είναι που νομιμοποίησε τα μνημόνια. Με απόφασή του κρίθηκε συνταγματική η σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, ενώ για τους φοιτητές που παστώνονται σε αίθουσες και πέφτουν από τα παράθυρα δεν κουνιέται φύλλο. Η πρόσληψη των εργαζομένων στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» με μόνιμη σχέση εργασίας εμποδίζεται από τις αποφάσεις του ΣτΕ, οδηγώντας τους σε ομηρία και ανασφάλεια χρόνων.
-- Σέρνονται στα δικαστήρια εργαζόμενοι και συνδικαλιστές με νόμους όλων των κυβερνήσεων. Ο ΓΓ της Ομοσπονδίας Οικοδόμων διώκεται με το άθλιο νομοθέτημα του ΣΥΡΙΖΑ, που βάφτιζε «ιδιώνυμο» αδίκημα τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς. Πρόσφατα εισαγγελέας στη Θεσσαλονίκη επικαλέστηκε τον νόμο Λάσκαρη, του 1976, για να συλλάβει απεργούς συνδικαλιστές στη «Μαλαματίνα». Κηρύσσονται παράνομες 9 στις 10 απεργίες με βάση τους αντεργατικούς νόμους Αχτσιόγλου - Βρούτση και πρόσφατα του Χατζηδάκη.
-- Ακόμα και θετικές αποφάσεις, όπως η επιστροφή αναδρομικών στους συνταξιούχους ή η επαναφορά των μισθών των νοσοκομειακών ιατρών στα προ περικοπών επίπεδα, με διάφορες μεθοδεύσεις μένουν στα χαρτιά.
Αποδεικνύεται ότι οι νόμοι και η επίπλαστη δημοκρατία που επικαλούνται είναι τρύπια σαν ελβετικό τυρί όταν αφορούν τα λαϊκά συμφέροντα. Ακόμα και μια δικαστική απόφαση σε ανώτατο επίπεδο, όπως του ΣτΕ, μπορεί να γίνει σουρωτήρι αν αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα μπορεί να επιβάλει θετικές εξελίξεις μόνο μέσα από τον δρόμο του οργανωμένου αγώνα.
Η δυναμική του αγώνα για να μην προχωρήσει η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση εξαρτάται και από το αν στοχεύουμε σωστά, για μια πραγματικά φιλολαϊκή προοπτική. Απαιτείται μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας, με τις υποδομές και τους υδάτινους πόρους να αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία, με κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής και ενιαίο φορέα διαχείρισης όλων των υποδομών. Ετσι θα κατοχυρώνεται το νερό ως κοινωνικό αγαθό και θα διασφαλίζεται η συνδυασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Να μη πατήσουμε τις μπανανόφλουδες των (επανα)δημοτικοποιήσεων και των πολυμετοχικών σχημάτων. Να δυναμώσει η πάλη για συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, να ξεριζωθεί ο ανταγωνισμός των χρήσεων και της αξιοποίησης του νερού με γνώμονα το κέρδος, τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από μεικτές επιχειρήσεις και ΣΔΙΤ. Να δυναμώσει η κοινή πάλη των μαζικών φορέων του λαού για:
-- Φραγμό στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση και άμεση χρηματοδότηση των απαραίτητων τεχνικών έργων και υποδομών, χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης.
-- Φτηνό νερό, χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα, με άμεση μείωση όλων των τιμολογίων και κύρια σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους, μαζί με μια ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα νερού για την αξιοπρεπή διαβίωση. Να μη διανοηθούν να μετακυλήσουν το ενεργειακό κόστος στα τιμολόγια και σε βάρος των μισθών των εργαζομένων στον κλάδο.
-- Πλήρη, σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο, με ουσιαστικές αυξήσεις μισθών. Να γίνουν προσλήψεις και να φύγουν όλοι οι εργολάβοι.
-- Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου της Κοινοτικής Οδηγίας για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Αποκλειστικά κρατική διαχείριση των υδατικών πόρων, που θα αφορά την έρευνα, την προστασία και τη διασφάλιση υδατικής επάρκειας σε κάθε διαμέρισμα.
Μέσα στο κλίμα αντιλαϊκής επίθεσης, με την ακρίβεια, την ενεργειακή κρίση, το κατάκοπο σύστημα Υγείας, τους καθηλωμένους μισθούς, τις υπόλοιπες υποδομές σχεδόν στο σύνολό τους ιδιωτικοποιημένες, δεν πρέπει να υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι η ύδρευση και η αποχέτευση θα παραμείνουν αλώβητες, θα σωθούν από την πλήρη ιδιωτικοποίηση, αν δεν υπάρξει αγώνας δυνατός, ταξικός σε όλα τα επίπεδα. Ενώνουμε τις φωνές μας ώστε αυτός ο αγώνας να γίνει υπόθεση όλων των μαζικών φορέων, των συνδικάτων, των συλλόγων, σε κάθε χώρο δουλειάς και στις γειτονιές.
Το γαλατικό χωριό είναι πολύ όμορφο, αλλά είναι μόνο για τα κόμικς του Αστερίξ. Το νερό δεν σώζεται αν δεν σωθεί όλη η κοινωνία, αν δεν το πάρει απόφαση ο λαός για το νερό και μαζί για όλα τα άλλα που τον καίνε. Και εμείς, οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ, θα είμαστε εκεί. Πρώτοι στη δουλειά και στον αγώνα!