Η πρόσφατη μελιστάλαχτη συνάντηση του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν διέγειρε τις φαντασιώσεις πρώτα απ' όλα των κυβερνητικών παραγόντων και των ΜΜΕ, που έκαναν λόγο για «θεμελίωση καλού κλίματος».

Η αλήθεια είναι ότι σε ανάλογα «θεμέλια» τα προηγούμενα χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν κάτι να επιδείξουν. Η παλαιότερη κυβέρνηση της ΝΔ έθετε «θεμέλια» με κουμπαριές, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με ζεϊμπεκιές, και του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ με κοινές «χορωδίες» των υπουργών Εξωτερικών στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ. Πάνω σε αυτό το «καλό κλίμα» οικοδομήθηκαν τα «ανώτατα κοινά υπουργικά συμβούλια», στήθηκαν «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης», τραβήχτηκαν «κόκκινες τηλεφωνικές γραμμές», υπογράφηκαν εμπορικές και οικονομικές συμφωνίες.

Συνήθως δεν πέρναγε ούτε βδομάδα και κάθε φορά, σαν το «γεφύρι της Αρτας», «το καλό κλίμα το έτρωγε ο γάιδαρος», εξαιτίας των ανταγωνισμών των αστικών τάξεων και των συνεχιζόμενων τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ολα τα παραπάνω ούτε στιγμή δεν εμπόδισαν τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τα τουρκικά μαχητικά, τις υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά. Δεν έκοψαν τις προκλητικές «βόλτες» στο Αιγαίο των τουρκικών πολεμικών πλοίων. Δεν σταμάτησαν την τουρκική αστική πολιτική ηγεσία να διακατέχεται από τη φιλοπόλεμη αντίληψη των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, που διευρύνθηκε στη λεγόμενη «Γαλάζια Πατρίδα». Ούτε βέβαια πήγε στην άκρη το «casus belli», η απειλή του πολέμου.

Βεβαίως, τώρα η κυβέρνηση παρουσιάζει τη ρωσο-ΝΑΤΟική σύγκρουση στην Ουκρανία ως «νέο παράγοντα», ούτε λίγο ούτε πολύ ως «καταλύτη» θετικών εξελίξεων και για τα Ελληνοτουρκικά, στο πλαίσιο της ενίσχυσης της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Μητσοτάκης και Ερντογάν συμπλέουν στους βασικούς ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς περικύκλωσης της Ρωσίας, που ρίχνουν «λάδι στη φωτιά» του ιμπεριαλιστικού πολέμου και στο ανθρώπινο μακελειό, με την Τουρκία να υλοποιεί συγχρόνως, σε συνεργασία με το Ισραήλ, και τον ρόλο του ...«πυροσβέστη».

Επιπλέον, όμως, πλασάρεται στον λαό μας η θέση περί εξεύρεσης συναινετικής λύσης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Ως «τροχιοδεικτικές βολές» πέφτουν στο τραπέζι έννοιες όπως «ΝΑΤΟικό έδαφος», «ΝΑΤΟική θάλασσα» κ.ο.κ. Εννοιες που φωτογραφίζουν «λύσεις» της περιβόητης συνεκμετάλλευσης και αποτελούν «αέρα στα πανιά» των διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης, και ταυτόχρονα αντιστοιχούν στα συμφέροντα των ενεργειακών αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων και στους σχεδιασμούς για απρόσκοπτη έρευνα και εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και του περιβάλλοντος.

Συνεκμετάλλευση όμως σημαίνει μοιρασιά χωρίς αρχές, παζάρι του οποίου οι συνέπειες θα επιστρέψουν ως μπούμερανγκ κατά του λαού μας και των άλλων λαών. Τέτοιου είδους ρυθμίσεις δεν λύνουν τα προβλήματα των τουρκικών αμφισβητήσεων για τα σύνορα, ούτε μπορούν να φέρουν δίκαιη λύση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Αντίθετα περιπλέκουν τα προβλήματα, τα εμπλέκουν σε πιο διευρυμένο πλαίσιο ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και ανταγωνισμών, μέσα στο οποίο οι αντιθέσεις της αστικής τάξης της Ελλάδας και της Τουρκίας θα εκδηλωθούν στην πορεία με μεγαλύτερη σφοδρότητα.

Ο αντίλογος πως η «Pax NATOicana» θα αποδώσει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, διότι είναι προτιμότερη η ειρηνική διευθέτηση και ο συμβιβασμός από μια πολεμική αναμέτρηση, επαναφέρει ένα χιλιοπαιγμένο δίλημμα. Είναι όμως ένα αβάσιμο και ψεύτικο δίλημμα, ένα μέσο εκβιασμού των λαών, γιατί η συνεκμετάλλευση θα γεννήσει όρους νέων εντάσεων, θα κινήσει εκ νέου τον μοχλό των επόμενων «θερμών επεισοδίων» ή και γενικευμένων συγκρούσεων.

Βεβαίως, οι σχέσεις συνεργασίας και ανταγωνισμού της αστικής τάξης της Τουρκίας με την αστική τάξη της Ελλάδας λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο πολύ σκληρότερων ανταγωνισμών, όπως αυτές που εκδηλώθηκαν στην αιματηρή σύγκρουση στην Ουκρανία.

Ομως το «σερμπέτι» που σερβίρισαν στην πρόσφατη συνάντηση είναι δηλητήριο και επιδιώκει να τυφλώσει τους εργαζόμενους, ώστε αυτοί να μη δουν τον «φαύλο κύκλο» των κοινωνικών αδιεξόδων του καπιταλισμού, που παράγει εξαθλίωση και πολέμους. Η λύση για τους λαούς βρίσκεται στη ρήξη και στην ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για να δυναμώσει η κοινή πάλη των λαών στην περιοχή μας.

(Αναδημοσιεύεται από το pontiki.gr)