Στην ομιλία του στην εκδήλωση ο Κ. Ιωαννίδης αναφέρθηκε στην παρέμβαση των εκπαιδευτικών στα σχολεία για το θέμα του πολέμου στην Ουκρανία και στο απαράδεκτο, όπως είπε, κείμενο του ΙΕΠ, που στάλθηκε στα σχολεία για να το αξιοποιήσουν οι εκπαιδευτικοί και να μιλήσουν για τον πόλεμο στους μαθητές.

Οπως σημείωσε, «φυσικά και είναι σωστό να μιλήσουμε στους μαθητές μας για τον πόλεμο, με προσαρμογές ανάλογα με την ηλικία τους. Με στόχο τα παιδιά να μάθουν να κρίνουν, να βγάζουν συμπεράσματα και αναπτύσσοντας την κριτική τους σκέψη να μάθουν να απορρίπτουν τον πόλεμο και να αγωνίζονται για την ειρήνη. Γιατί, όπως όλα τα αγαθά στη ζωή, έτσι και η ειρήνη κατακτιέται με αγώνα.

Στα σοβαρά όμως θα αρχίσουμε συζήτηση για τον πόλεμο λέγοντας ψέματα, όπως μας καλεί το ΕΙΠ και το υπουργείο; Θα πούμε ότι "ο πόλεμος επέστρεψε στην Ευρώπη", αγνοώντας ότι έχει προηγηθεί πόλεμος στην Κύπρο, που οδήγησε στην κατοχή από την Τουρκία του 37% του νησιού, θα κρύψουμε τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία, τις ματωμένες αλλαγές συνόρων για τα κέρδη του κεφαλαίου; Δηλαδή θα κάνουμε τα φερέφωνα μιας ελεεινής προπαγάνδας που κρύβει τα εγκλήματα του ενός ληστή (ΝΑΤΟ - ΕΕ) για να καταδείξει την ενοχή ενός άλλου ληστή (Ρωσία);

Ο εκπαιδευτικός που οφείλει να μιλήσει για τον πόλεμο πρέπει να μιλήσει για την αιτία του πολέμου, κάνοντας στην άκρη όλα τα υποκριτικά προσχήματα που υιοθετούν οι ιμπεριαλιστές.

Μπορούμε να πούμε ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ νοιάζονται ξαφνικά για τον λαό της Ουκρανίας που δεν θέλει αλλαγή συνόρων; Και πού πάει αυτή η ευαισθησία όταν συζητάμε για την Κύπρο, τη Γιουγκοσλαβία, την Παλαιστίνη, τη Συρία; Τι θα απαντήσουμε;

Μπορούμε να πούμε ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ νοιάζονται για τους πρόσφυγες; Και τι λέει η πραγματικότητα σε νησιά όπως η Σάμος με το Κέντρο - φυλακή για τους πρόσφυγες, τι λένε τα πτώματα των κατατρεγμένων που ξεβράζονται σε ελληνικά νησιά και όχι μόνο;

Μπορούμε να πούμε ότι ο Πούτιν καθοδηγεί αντιναζιστικό αγώνα, την ώρα που απαγορεύει κάθε αντίδραση στη χώρα του, χτυπά με λύσσα τα εργατικά δικαιώματα προς όφελος των Ρώσων μεγιστάνων;

Πρέπει να πούμε καθαρά στους μαθητές μας ότι ο πόλεμος γίνεται για τα συμφέροντα των λίγων, μιας χούφτας που θησαυρίζουν από τον κόπο των πολλών. Οι νεκροί και οι πρόσφυγες του πολέμου είναι η άλλη όψη της φτώχειας και της ανεργίας της ειρήνης τους.

Είναι οι συνέπειες του πολέμου ίδιες για όλους; Σήμερα οι Ουκρανοί μεγαλοεπιχειρηματίες είναι στα σαλέ τους στις Ελβετίες και παρακολουθούν και καθοδηγούν από τη σκοπιά τους τις εξελίξεις. Αντίστοιχα οι Ρώσοι μεγαλοεπιχειρηματίες πάνε τα κεφάλαιά τους στις Μαλδίβες και όπου αλλού και αφήνουν τον ρώσικο λαό να "γεύεται" τις συνέπειες των οικονομικών κυρώσεων. Είναι για όλους το ίδιο; Δεν θα μιλήσουμε για το πώς βιώνει τις συνέπειες ένας λαός και πώς οι κεφαλαιοκράτες μιας χώρας, ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο;

Θα πούμε ότι αρκεί η διπλωματία για να βρεθεί ειρηνική λύση και ότι χρειάζεται να μάθουμε να αποφεύγουμε τις συγκρούσεις; Λες και οι πόλεμοι γίνονται από καπρίτσια και δεν είναι η συνέχεια μιας βάρβαρης πολιτικής σε καιρό ειρήνης με άλλα μέσα;».