Η άλλη όψη της ίδιας αντιλαϊκής στρατηγικής είναι η «κοινωνική συνοχή», η ανοχή δηλαδή, ακόμα και η ενεργή στοίχιση του λαού με τους στόχους του κεφαλαίου, με το καρότο και το μαστίγιο. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδιαφημίζεται στο κεφάλαιο ως ο «μετρ του είδους» και στην περίπτωση της ακρίβειας προτείνει «μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στην Ενέργεια στα κατώτερα επιτρεπτά ευρωπαϊκά επίπεδα». «Τόσο όσο», δηλαδή, επιτρέπουν οι κατευθύνσεις της ΕΕ και τα κέρδη των ομίλων! Και εδώ, λοιπόν, το κεφάλαιο βρίσκει στα μάτια του ΣΥΡΙΖΑ έναν «ακριβό» φίλο, στον γνωστό ρόλο του «υπουργείου αντιπολίτευσης». Ο λαός πάλι βρίσκει άλλη μια επιβεβαίωση ότι δεν έχει να περιμένει από παλιούς και νέους «σωτήρες», από την κυβερνητική σκυταλοδρομία, αλλά μόνο από τον δικό του αγώνα για μέτρα ενίσχυσης του λαϊκού εισοδήματος, σε σύγκρουση με τους στόχους του κεφαλαίου και τις «αντοχές» της καπιταλιστικής κερδοφορίας.