Πρόκειται για τίτλο ψευδεπίγραφο καθώς, όπως ανέδειξαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο, αυτό που διαπερνά τις ρυθμίσεις του είναι οι Οδηγίες και κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης που την πρόληψη, την αντιμετώπιση κακοποίησης - παραμέλησης, τις υπηρεσίες βρεφικών, παιδικών σταθμών, την αναδοχή και υιοθεσία, την προστασία των ατόμων με αναπηρία, τις βάζουν στο ζύγι κόστους - οφέλους, τις εμπορευματοποιούν για να εξασφαλίσουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις εναποθέτουν στην ατομική ευθύνη. Ενώ και εκεί που με κάποια άρθρα πάνε κάπως να αμβλυνθούν κάποιες γωνίες, αυτό που κυριαρχεί είναι η υποχρηματοδότηση, η έλλειψη κοινωνικών υποδομών και εξειδικευμένου μόνιμου προσωπικού.

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής, αναπτύσσοντας τους άξονες του νομοσχεδίου, αναφέρθηκε καταρχήν στο πρόγραμμα «Κυψέλη». Πρόκειται για πρόγραμμα του οποίου οι συντάκτες είναι μια «δεξαμενή σκέψης» του ΣΕΒ, η «ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ», «η οποία με μια τεχνοκρατική ομάδα οικονομολόγων, τελείως ξένη με την ελληνική πραγματικότητα και την καθημερινότητα των ελληνικών παιδικών σταθμών, επιδιώκει στην ουσία να συγχρονίσει τις οικονομικές προτεραιότητες και τα ωράρια της εργασιακής ζούγκλας των γονιών, που ολοένα αγριεύει, με τη λειτουργία των παιδικών σταθμών». «Ξεπατικώνει πρόγραμμα που εφαρμόζεται ήδη από τη δεκαετία του '70 ακόμα στην Τζαμάικα και σε ορισμένες άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, το μακιγιάρει και το εμφανίζει ως σύγχρονο». Θα δοθούν 14 εκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης για την περίοδο 2021 - 2024, με τους μεγάλους κερδισμένους να είναι οι ιδιοκτήτες των παιδικών σταθμών που είναι και οι μόνοι που καλωσόρισαν το νομοσχέδιο.

Συμπληρωματικά κατατέθηκε από το υπουργείο Εργασίας τροπολογία για τις «νταντάδες της γειτονιάς», που επιβεβαιώνει απλώς ότι η μεγάλη και χρόνια αυτή έλλειψη των κρατικών δομών Προσχολικής Αγωγής θα συνεχιστεί και με ένα χαρτζιλίκι θα φυλάει κάποιος ένα παιδί στο σπίτι του ή στο σπίτι του παιδιού.

Για την πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου της παιδικής κακοποίησης και παραμέλησης, το άρθρο 2 του νομοσχεδίου τα λέει όλα καθώς αναφέρει ότι τα μέτρα αντιμετώπισης αλλά και τα μέτρα πρόληψης θα τα εφαρμόζουν φορείς δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, δηλαδή θα είναι αρμοδιότητας... ΣΔΙΤ!

Το άρθρο που δείχνει όλη τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου είναι το άρθρο το οποίο ο Γ. Δελής χαρακτήρισε εκτρωματικό. Προβλέπει, με το πρόσχημα της αποϊδρυματοποίησης, ότι ανήλικα παιδιά 15 - 17 ετών που για διάφορους λόγους δεν είναι με τις οικογένειές τους, θα μπορούν να στέλνονται να διαμένουν και σε διαμερίσματα, όπου εκεί θα αναπτύσσουν, λέει, διάφορες δεξιότητες κ.ο.κ. Το άρθρο αυτό ενδεχομένως να «κουμπώσει» με τη νομοθετική ρύθμιση που πέρασε η κυβέρνηση το καλοκαίρι και ανοίγει τον δρόμο της παιδικής εργασίας από τα 15 έτη. Με άλλα λόγια, αντί η κυβέρνηση να βοηθήσει τα παιδιά αυτά να συνεχίσουν απρόσκοπτα στο σχολείο τους, «τα βγάζετε στο κουρμπέτι», όπως ανέφερε ο Γ. Δελής.

Το συγκεκριμένο άρθρο σχολίασε και η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, η οποία πήρε τον λόγο τονίζοντας ότι τα παιδιά αυτά είναι εκτεθειμένα σε κάθε είδους κίνδυνο, χωρίς προστασία. Χαρακτήρισε εκ του πονηρού τη ρύθμιση της κυβέρνησης για υποχρεωτικό σχολείο μέχρι την ηλικία των 15 χρονών αντί για ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για εργασία, ενώ υπενθύμισε πως είναι νομοθετημένη ήδη η παιδική εργασία. Οσον αφορά τους αναπήρους, σημείωσε πως η οικογένεια σηκώνει όλο το βάρος της φροντίδας καθώς δεν υπάρχουν δομές Πρόνοιας για να στηρίξουν αυτούς τους ανθρώπους.

Ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, παρουσίασε το νομοσχέδιο ως «αναβάθμιση της κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα», ενώ ειδικά για το πρόγραμμα «Κυψέλη» ανέφερε πως είναι «καινοτόμο» και αυτό «το αποδεικνύει και η ένταξή του στα σχετικά κοινοτικά προγράμματα, στο Ταμείο Ανάκαμψης, διότι προφανώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που το εξέτασε είδε ότι έχει μια προστιθέμενη αξία», προφανώς για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αντίστοιχα την έγκριση, όπως είπε, της ΕΕ έχει και το πρόγραμμα «νταντάδες της γειτονιάς». Ενώ για το αισχρό άρθρο 40 είπε πως βοηθούμε τους νέους μας παρέχοντάς τους ένα περιβάλλον που προσομοιάζει στο οικογενειακό, προκειμένου να ενταχθούν ευκολότερα στην κοινωνία...

Στην παρέμβασή του και με αφορμή όσα ...εύηχα ακούστηκαν από τους βουλευτές της ΝΔ και τα κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδιά, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος επισήμανε ανάμεσα σε άλλα πως 1 στα 4 παιδιά ζει σε καθεστώς φτώχειας και εξαθλίωσης, δεν έχουν τα επαρκή για τη διατροφή και τη θέρμανσή τους τον 21ο αιώνα! Και συμπλήρωσε: «Ποιος φταίει γι' αυτό; Το σύστημα το οποίο υπηρετείτε και οι πολιτικές σας οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα. Δεν φταίει το κακό το ριζικό τους. Ο λαός το πληρώνει, αναδιανομή της φτώχειας κάνετε, οι λιγότερο φτωχοί να πληρώνουν για τους περισσότερο φτωχούς και οι κεφαλαιοκράτες στο απυρόβλητο. Μοίρασμα της φτώχειας κάνετε. Και τσακώνεστε ποιοι καλύτερα θα εφαρμόσουν επιδοματικές πολιτικές. Και περηφανεύεστε ότι η ΕΕ έχει κοινωνικό πρόσωπο και θα δώσει το 25% του νέου ΕΣΠΑ στους κοινωνικά αποκλεισμένους, δηλαδή ομολογεί ότι μια πολύ μεγάλη ομάδα του πληθυσμού τα επόμενα χρόνια δεν θα μπορεί να καλύπτει τα στοιχειώδη».

Αναφερόμενος στην πρόβλεψη για τις «νταντάδες της γειτονιάς» σημείωσε πως «αντί να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο ευρύτατο βρεφονηπιακών σταθμών που θα καλύψει τις ανάγκες όλων των παιδιών, με δημόσια ευθύνη, όχι με πληρωμή, που σήμερα μόνο το 50% εξυπηρετείται από δημόσιες και ιδιωτικές δομές, εσείς τι βρήκατε για να λύσετε αυτό το πρόβλημα; Τις "νταντάδες της γειτονιάς", σαπουνόπερα! Δηλαδή, θα δώσετε χαρτζιλίκι σε κάποιες γυναίκες πιστοποιημένες να φυλάνε τα παιδιά αντί να δημιουργήσετε πραγματικές δομές που θα καλύπτουν το σύνολο των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, των νέων ζευγαριών, αντί να λέμε αυτά θα έχουν άδεια, θα έχουν ανθρώπινο ωράριο να μπορούν να βλέπουν τα παιδιά τους».

Μιλώντας για την αποασυλοποίηση σημείωσε: «Η λογική της αποασυλοποίησης, είπατε κ. υπουργέ, ποιος θέλει να μένει σε άσυλο; Κι εμείς δεν υπερασπιζόμαστε τα άσυλα που δεν μπορούν να προσφέρουν τα απαραίτητα, και λέτε ότι θα το λύσουμε με αποασυλοποίηση και να πάνε τα παιδιά σε κατοικίες και να έχουν υπηρεσίες ενδυνάμωσης, ενίσχυσης των δεξιοτήτων και της επαγγελματικής καθοδήγησης οι οποίες θα περιλαμβάνουν ανάπτυξη δεξιοτήτων, εργασιακή συμβουλευτική και διασύνδεση με την αγορά εργασίας (...) Μα ένα παιδί 15 έως 17 χρόνων που θέλει να πάει στο σχολείο, το βγάζετε βίαια και του λέτε ότι το μέλλον του είναι να αποκτήσει δεξιότητες και εργασιακή εμπειρία...».