Χιλιάδες είναι οι άνθρωποι που χρήζουν θεραπειών αποκατάστασης και διαπιστώνουν από πρώτο χέρι τη γύμνια του δημόσιου συστήματος Υγείας - Πρόνοιας, αφού οι ανύπαρκτες δημόσιες δομές στέλνουν πελατεία στα ιδιωτικά κέντρα. Μια πελατεία που λόγω της πανδημίας αυξάνεται ...ανέλπιστα για τους επιχειρηματίες του κλάδου, με όσους έχουν ανάγκη τέτοιες θεραπείες να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Χαρακτηριστική είναι η «οικονομική πρόταση» που δόθηκε σε ασθενή και η οποία έφτασε στην εφημερίδα μας, αποτελώντας μια τραγική επιβεβαίωση της εγκληματικής πολιτικής που θεωρεί την πρόληψη, τη θεραπεία και την αποκατάσταση της υγείας του λαού είτε εμπόρευμα για ομίλους είτε «κόστος προς εξορθολογισμό» για το κράτος:

«Το κόστος της ημερήσιας συμμετοχής σας και πέραν της χρήσης του ασφαλιστικού σας φορέα ΕΟΠΥΥ καθορίζεται στο ποσό των 74,40 ευρώ (...) Πριν την εισαγωγή σας στο Κέντρο απαιτείται κατάθεση των πρώτων 30 ημερών νοσηλείας, ύψους 2.232 ευρώ» (!) και προβλέπονται «επιπλέον δαπάνες που τυχόν απαιτηθούν», όπως «ιατρικές επισκέψεις δερματολόγου, νευρολόγου κ.ά., διαγνωστικές εξετάσεις, γεύματα συνοδών».

Σημειώνεται ότι από την αρχή της πανδημίας, μόνο οι ασθενείς με Covid-19 που έχουν εξέλθει από τις ΜΕΘ είναι 3.160 και οι περισσότεροι από αυτούς απαιτείται να περάσουν από ένα κέντρο αποκατάστασης. Βέβαια, η υπηρεσία είναι ζωτικής σημασίας και για όσους έχουν υποστεί εγκεφαλικό ή άλλο αγγειακό επεισόδιο, πάσχουν από σοβαρές νευρολογικές παθήσεις, για τα θύματα σοβαρών τροχαίων (πάνω από 13.000 κάθε χρόνο), εργατικών «ατυχημάτων», βαριά κινητικά αναπήρους κ.ά. καθώς συμβάλλει στην ολική ή μερική αποκατάσταση των βλαβών που έχουν προκληθεί.

Την ίδια ώρα, στο μεγαλύτερο δημόσιο Κέντρο Αποκατάστασης στη χώρα, το ΕΙΑΑ, υπάρχουν οργανικά κενά ακόμη και σε ειδικότητες όπως φυσικοθεραπευτές, λειτουργούν μόλις 130 κρεβάτια αποκατάστασης (ελάχιστα διαθέτουν το ΚΑΤ και το Ασκληπιείο Βούλας) και δεν άνοιξε ούτε ένα από τα 70 που παραμένουν κλειστά εδώ και μια δεκαετία, λόγω έλλειψης προσωπικού. Η αναμονή πριν από την πανδημία για ένα κρεβάτι ήταν 4 μήνες και πλέον ξεπερνά τους 9, δηλαδή όταν πάρει κάποιος ασθενής σειρά, οι βλάβες πια μπορεί να είναι ανεπανόρθωτες.

Ετσι, οι ασθενείς και οι οικογένειές τους εξωθούνται να πληρώνουν οι ίδιοι για πρόσθετες θεραπείες, αφού εξαιτίας των ελλείψεων το πρόγραμμα αποκατάστασης κρατά το πολύ μία ώρα τη μέρα, ενώ το καλοκαίρι και τις γιορτές ένα μισάωρο κάθε δύο - τρεις μέρες. Την ίδια στιγμή καλούνται επίσης να πληρώσουν για αποκλειστικές νοσοκόμες ή συνοδούς.

Συνολικά τα δημόσια κρεβάτια αποκατάστασης στη χώρα είναι μόλις 200, ενώ απαιτούνται τουλάχιστον 2.500. Ως «λύση» αποφασίστηκε η σύμπραξη με τον επιχειρηματικό τομέα, καθώς τα προηγούμενα χρόνια αναπτύχθηκε και στην αποκατάσταση, φτάνοντας να λειτουργεί πάνω από 1.100 κρεβάτια, με τα νοσήλια να φτάνουν τις 2.000 - 3.000 ευρώ/μήνα και τις 7.000 ευρώ αν πρόκειται για παιδιά, και τον ΕΟΠΥΥ να καλύπτει ένα τμήμα και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που συνήθως δεν επαρκεί για την ολοκλήρωση της θεραπείας.