Ο «Ρ» συνομίλησε με εργαζόμενους στο Ειδικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά «Μεταξά» και με καρκινοπαθείς. Οι δραματικές επιπτώσεις της υποχρηματοδότησης και του εμπορίου σε Υγεία - Φάρμακο δεν μπορούν να κρυφτούν: Οι ασθενείς αργούν να ξεκινήσουν τη θεραπεία. Πολλές φορές αφήνονται στο φιλότιμο, στη διάθεση αλληλεγγύης και την εξουθενωτική δουλειά των εργαζομένων που φτάνουν να νοσούν κι οι ίδιοι με καρκίνο. Οι φαρμακευτικές εταιρείες και άλλοι επιχειρηματίες προμηθευτές κρατούν «στο χέρι» το δημόσιο νοσοκομείο, που με ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση πρέπει να πουλάει υπηρεσίες και θεραπεία σε όσους έχουν ανάγκη.

Το κρίσιμο ζήτημα για κάθε εργαζόμενο, συνταξιούχο, χρόνια πάσχοντα, νέο, είναι αν θα το ανεχτούμε αυτό ή αν θα παλέψουμε ασυμβίβαστα για να κερδίσουμε την πρόσβαση όλων και δωρεάν στην Υγεία, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αν θα διεκδικήσουμε και θα πάρουμε τη ζωή με τα ίδια μας τα χέρια.

Η κρατική επιχορήγηση προς τον ΕΟΠΥΥ και τα δημόσια νοσοκομεία έχει ελαχιστοποιηθεί. Στο «Μεταξά» ο ΕΟΠΥΥ δεν έχει καταβάλει ούτε ένα ευρώ από την ίδρυσή του -τον Γενάρη του 2012- και η κρατική επιχορήγηση στο νοσοκομείο συμψηφίζεται με τα χρέη του ΕΟΠΥΥ. Είναι πολύ μειωμένη σε σχέση με τις ανάγκες και φτάνει, κατά μέσον όρο, το 1,5 εκατ. ευρώ ανά δίμηνο, σύμφωνα με στοιχεία της Διοίκησης. Την ίδια ώρα, κάθε μήνα, το νοσοκομείο καταβάλλει 500.000 ευρώ μόνο για 4 φάρμακα σε συγκεκριμένη φαρμακευτική εταιρεία που έχει την πατέντα τους και μάλιστα απαιτεί άμεση εξόφληση για να τα αποστείλει.

Τα έξοδα για τη λειτουργία του νοσοκομείου (φάρμακα, υλικά, μισθοδοσία κ.λπ.) για το α' τετράμηνο του 2013 έχουν φτάσει τα 26 εκατ. και το υπουργείο έχει εγκρίνει επιχορήγηση 7 εκατ. ευρώ. Το κράτος δε βάζει ούτε τα μισά και το νοσοκομείο πρέπει να βρει τα δικά του έσοδα. Με ποιο τρόπο; Με πώληση υπηρεσιών, δηλαδή χαράτσωμα των ασθενών και με περικοπές λειτουργικών εξόδων. Σαν να πρόκειται για οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση, το «Μεταξά» έχει ληξιπρόθεσμα χρέη που ξεπερνούν τα 20 εκατ. ευρώ και ο στόχος φέτος είναι η φαρμακευτική δαπάνη του νοσοκομείου να πέσει στα 18,5 εκατ., όταν πέρσι έφτασε τα 22 εκατ. ευρώ.

Από το υπουργείο Υγείας καλύπτεται η μισθοδοσία μόνο του μόνιμου προσωπικού που στερεύει γιατί δε γίνονται πια προσλήψεις στο Δημόσιο σύμφωνα με τις κυβερνητικές και ευρωπαϊκές αποφάσεις. Το νοσοκομείο οφείλει να πληρώσει από το δικό του προϋπολογισμό:

• Τις εργολαβικές εταιρείες και συγκεκριμένα, στο «Μεταξά», της καθαριότητας, της σίτισης, της φύλαξης, των λογιστικών εργασιών, των τεχνικών εργασιών και συντηρήσεων εγκαταστάσεων και μηχανημάτων.
• Το επικουρικό ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
• Τις επιπλέον (εκτός πλαφόν) εφημερίες των γιατρών. Το αποτέλεσμα είναι και οι εφημερίες των γιατρών να είναι απλήρωτες για μήνες και να μην εφημερεύουν όλες οι ειδικότητες.

Το ήδη λιγοστό προσωπικό μειώθηκε κατά 72 άτομα σε δυο χρόνια (από 750 το 2010 σε 678 το 2012) και κατά 17 άτομα το τελευταίο τρίμηνο (από 678 σε 661 το Μάρτη του 2013). Το «Μεταξά» έχει το 50% του νοσηλευτικού προσωπικού που απαιτείται για το κατώτατο όριο ασφαλούς λειτουργίας του, δηλαδή δεν εξασφαλίζεται καν η στοιχειώδης ασφάλεια. Εχει συμβεί στη Γυναικολογική Κλινική να δουλεύει μια νοσηλεύτρια από το πρωί μέχρι το βράδυ προκειμένου να βγουν οι βάρδιες. Πώς «λύθηκε» αυτό; Με τη συγχώνευση του Γυναικολογικού και του Θωρακοχειρουργικού Τμήματος και την κατάργηση 6 και 12 κρεβατιών αντίστοιχα. Αλλα παραδείγματα είναι: Η συγχώνευση της Γαστρεντερολογικής Κλινικής με την Ενδοκρινολογική, με κατάργηση 8 κρεβατιών στην καθεμιά. Τρία κρεβάτια της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας -που εξυπηρετεί όλη τη χώρα- κινδυνεύουν να κλείσουν επειδή νοσηλεύτριες απουσιάζουν λόγω εγκυμοσύνης και το προσωπικό δεν επαρκεί.

Απαιτείται πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, ωστόσο η κυβέρνηση, οι κατευθύνσεις της ΕΕ μαζί με τις διοικήσεις επιβάλλουν το δρόμο των συγχωνεύσεων και μάλιστα με τον εκάστοτε υπουργό Υγείας να ισχυρίζεται πως αυτό είναι σε όφελος των παρεχόμενων υπηρεσιών, αφού καταπολεμάται η σπατάλη! Οταν η κυβέρνηση επικαλείται «ασφαλείς και ποιοτικές υπηρεσίες», εννοεί πως αφού στη βραδινή βάρδια του «Μεταξά» αντιστοιχεί 1 νοσηλευτής για 40 ασθενείς, καταργούνται τμήματα και κρεβάτια. Τι θεωρεί ως «σπατάλη»; Την πρόσληψη του απαραίτητου μόνιμου προσωπικού ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες και μάλιστα δωρεάν για όλους.

Από το «Μεταξά» λείπουν σύγχρονος αξονικός τομογράφος, ψηφιακός μαστογράφος που είναι καίριος για την πρόληψη και την καλή διάγνωση και μαγνητικός τομογράφος. Δηλαδή, το «νοικοκύρεμα» δεν είναι τίποτε άλλο παρά περικοπές σε βασικό εξοπλισμό. Ταυτόχρονα, γύρω από το νοσοκομείο τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα «τρίβουν τα χέρια τους» περιμένοντας την πελατεία που βρίσκεται σε ανάγκη. Στο νοσοκομείο δε γίνονται όλες οι εξετάσεις. Λείπουν αντιδραστήρια και περιμένουν να συγκεντρωθούν πολλές αιμοληψίες, τα αποτελέσματα των οποίων βγαίνουν σε 25 περίπου μέρες.

«Αυτό είναι επικίνδυνο. Αν νομίζεις πως ο ασθενής παίρνει αυξημένο ένα φάρμακο, πώς θα πάρεις έγκαιρα μέτρα αφού τα αποτελέσματα θα τα έχεις 25 μέρες μετά; Οπότε, σπρώχνονται σε ιδιώτες», σημειώνει στο «Ρ» ο Νίκος Μπουντούρογλου, ακτινοθεραπευτής - ογκολόγος στο «Μεταξά» και μέλος της 5μελούς επιτροπής ΕΙΝΑΠ του νοσοκομείου.

Οι εργαζόμενοι στο «Μεταξά» είναι κατηγορηματικοί: «Οι συγχωνεύσεις δεν έφεραν ούτε ενδυνάμωση των τμημάτων, ούτε περισσότερο προσωπικό, ούτε καλύτερες υπηρεσίες. Μειώθηκε το προσωπικό, αυξήθηκε η δουλειά. Λείπουν βασικά υλικά, όπως σύριγγες. Τα γάντια είναι τα πιο φθηνά και χείριστης ποιότητας, το χαρτί υγείας το αγοράζουμε εμείς οι ίδιοι. Ακόμη και δικές μας εξετάσεις τις κάνουμε πλέον έξω από το νοσοκομείο...».

Η αποτίναξη του «βάρους» των δωρεάν υπηρεσιών Υγείας από την αποκλειστική ευθύνη του κράτους και η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα Υγείας είναι ο μοναδικός στόχος της κυβερνητικής πολιτικής. Ο ασθενής - πελάτης που θα αγοράζει υπηρεσίες «ζωής και θανάτου» είτε από το δημόσιο τομέα, είτε από τον ιδιωτικό. Υποκριτικά η κυβερνητική προπαγάνδα επικεντρώνει στη διαφθορά και στο «φακελάκι» αφού την ίδια ώρα αδιαφορεί για τις πληρωμές ασθενών κι ασφαλισμένων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα για εξετάσεις, φάρμακα, θεραπείες, νοσηλεία.

Οπως π.χ. στα απογευματινά ιατρεία, όπου πληρώνει κανείς 40-60 ευρώ για να γλιτώσει τη μεγάλη αναμονή. Αυτό, όμως -λένε- φέρνει έσοδα στο νοσοκομείο και βάζουν και τους ίδιους τους εργαζόμενους στη λογική «να τα πάρουν» από τον ασθενή, προκειμένου να πληρωθούν οι γιατροί τις εφημερίες, να έχει έσοδα το νοσοκομείο - επιχείρηση για να μην κλείσει, να μη συρρικνωθεί κλπ. Μόνο που η ίδια η επιχειρηματική λειτουργία του δημόσιου νοσοκομείου, με ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση, είναι αυτή που οδηγεί τα νοσοκομεία σε συγχωνεύσεις και κλείσιμο και τους εργαζόμενους στον «αέρα». Ομως γίνεται προσπάθεια να τους διαχωρίσουν από τους ασθενείς επειδή η κοινή τους πάλη για αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας δωρεάν για όλους είναι η μόνη διέξοδος που μπορεί να υπάρξει.