Σάββατο 25 Σεπτέμβρη 2021 - Κυριακή 26 Σεπτέμβρη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 19
47ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ ΟΔΗΓΗΤΗ
Αθάνατα λαϊκά τραγούδια του Γιώργου Μητσάκη

«Για τον καημό, το γλέντι, το μεράκι του λαϊκού ανθρώπου»... Αυτά τα λόγια του «δασκάλου» Γιώργου Μητσάκη έδωσαν τον τίτλο στο αφιέρωμα που «άνοιξε» το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Λαϊκής Σκηνής του Φεστιβάλ την Παρασκευή. Αφιέρωμα στον Γιώργο Μητσάκη με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του, αφιέρωμα στον μισό και πλέον αιώνα της καλλιτεχνικής του διαδρομής, που μας πρόσφερε πάνω από 5.000 λαϊκά τραγούδια, στα περισσότερα των οποίων υπέγραφε και τους στίχους.

Από τα βαριά του ζεϊμπέκικα μέχρι τα χαρούμενα χασαποσέρβικα που εμπνεύστηκε, μας ταξίδεψε στη ζωή και στο έργο του μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών: Ελένη Καρακάση, Βαλέρια Κουρούπη, Κατερίνα Παπουτσάκη, Κωστής Σαββιδάκης, Γιωργής Τσουρής. Η καλλιτεχνική επιμέλεια του αφιερώματος ήταν της Κίρκης Καραλή και η ενορχήστρωση του Γιάννη Παπαζαχαριάκη.

Στα τύμπανα ήταν ο Γιώργος Κατσίκας, στο μπάσο ο Μίμης Ντούτσουλης, στο ακορντεόν ο Τάσος Αθανασιάς, στο πιάνο ο Θανάσης Βήχος, στο μπουζούκι ο Γιάννης Σινάνης.

«Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ»... ήχησαν οι πρώτες νότες που καλωσόρισαν τον κόσμο, που τραγουδούσε μαζί με τους ηθοποιούς της σκηνής και ακολούθησαν μια πλειάδα γνωστών και αγαπημένων τραγουδιών του Μητσάκη: «Οπου Γιώργος και μάλαμα», «Να 'χεις χάρη μάγκα», «Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου»...


«Αυτά τραγουδούσα», έλεγε ο ίδιος ο συνθέτης σε παλιότερη συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη» και τα λόγια του μεταφέρονταν από σκηνής: «Τα βάσανα και τις ελπίδες του λαϊκού ανθρώπου. Αυτόν τον κόσμο αντιπροσώπευα στα τραγούδια μου. Εκεί έπιανε το τραγούδι. Τον εφοπλιστή τι να τον συγκινήσει αυτό το είδος; Δεν θα το καταλάβει, όσο σπουδαγμένος και να είναι»...

«Συννεφιές», «Πάρε το δαχτυλίδι μου», «Μου 'φαγες όλα τα δαχτυλίδια», τραγούδια που όλοι έχουμε ενώσει τις φωνές μας σ' αυτά στα γλέντια μας, εναλλάσσονταν στη σκηνή με διηγήσεις περιστατικών από τη ζωή του και δικά του λόγια: «Κάθε λέξη που τοποθετούσα και είχε έναν πόνο, έναν καημό, ένα μεράκι, μια απόγνωση, έβρισκα ότι στα 9/8 επάνω μπόραγε να φανεί ο στίχος και έδειχνε ολοκληρωμένος», εξηγούσε ο ίδιος την προτίμησή του για τον ρυθμό του ζεϊμπέκικου.

Ενώ δεν έλειψαν και τραγούδια για την πόλη όπου έζησε, την αγάπησε και έγραψε γι' αυτήν: «Στον Πειραιά συννέφιασε», «Ενα καράβι απ' τον Πειραιά» ακούστηκαν μαζί με άλλα, με ωραιότατες ερμηνείες και με θερμή συμμετοχή του κόσμου.

Και όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε στο κλείσιμο του αφιερώματος: «Ο Μητσάκης, ως ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους του ρεμπέτικου, κατάφερε να ταιριάξει τις νέες συνθήκες της ζωής μέσα στη μουσική του, όπως τις νότες στο πεντάγραμμο. Προσαρμοστικότητα, εξέλιξη ή διορατικότητα; Σίγουρα πάντως καθρέφτισε την εποχή του, τη φτώχεια και τον έρωτα με έναν τρόπο τρυφερό και άμεσο, αξέχαστο στα αυτιά μας και ασταμάτητο στο στόμα μας».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ