Την απόλυτη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησής του στη μάχη για τη διατήρηση της διεθνούς πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ έναντι του ισχυρού ανταγωνισμού με την Κίνα και τη Ρωσία, καθώς και την ανάγκη για ανεβασμένη «συναίνεση» όλων των δυνάμεων του κεφαλαίου «για να κερδίσουμε τον ανταγωνισμό με τον υπόλοιπο κόσμο για τον 21ο αιώνα», όπως επανέλαβε πολλές φορές, υπογράμμισε την περασμένη Πέμπτη ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, μιλώντας στο Κογκρέσο για τις πρώτες 100 μέρες της θητείας του.

Αναφερόμενος ειδικά στην Κίνα, υπογράμμισε πως ξεκαθάρισε στον Κινέζο ομόλογό του, Σι Τζινπίνγκ, ότι οι ΗΠΑ «θα διατηρήσουμε μια ισχυρή στρατιωτική παρουσία στον Ινδο-Ειρηνικό, ακριβώς όπως κάνουμε με το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη», τάχα «όχι για να ξεκινήσουμε μια σύγκρουση αλλά για να την αποτρέψουμε». Κατά τ' άλλα, σε ένα τέτοιο φόντο ισχυρίστηκε ότι «καλωσορίζουμε τον ανταγωνισμό και δεν αναζητούμε μια σύγκρουση», αλλά «θα υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε όλα τα πεδία».

Σε ό,τι αφορά τη Ρωσία, ο Τζο Μπάιντεν ισχυρίστηκε ξανά ότι δεν επιθυμούσε κλιμάκωση, αλλά η κυβέρνησή του με τις κυρώσεις που επέβαλε έδωσε «άμεση και αναλογική απάντηση» σε φερόμενες ρωσικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Εκανε λόγο για περιθώρια αποτελεσματικής συνεργασίας, με παράδειγμα την 5ετή παράταση της αμερικανο-ρωσικής συμφωνίας START για τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα, χωρίς να αναφερθεί στην κλιμάκωση της αντιπαράθεσης γύρω από την Ουκρανία.

Για το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα έκανε λόγο για «διπλωματία και ισχυρή αποτροπή», μαζί με τους εταίρους των ΗΠΑ, απέναντι στη «σοβαρή απειλή» που συνιστούν τα πυρηνικά τους προγράμματα (τοποθέτηση που προκάλεσε δημόσιες αντιδράσεις από την Πιονγιάνγκ). Αναφέρθηκε επίσης στον «τερματισμό του ατελείωτου πολέμου» στο Αφγανιστάν, σπεύδοντας να ξεκαθαρίσει ότι οι ΗΠΑ «διατηρούμε την ικανότητά μας σε όλο τον κόσμο για καταστολή μελλοντικών απειλών», στο όνομα της «μετάστασης» της «Αλ Κάιντα» και του «Ισλαμικού Κράτους» σε Σομαλία, Συρία, Υεμένη «και αλλού σε Αφρική και Μέση Ανατολή».

Στο πλαίσιο πάντα του «ανταγωνισμού για να κερδίσουμε τον 21ο αιώνα», ο Μπάιντεν αναφέρθηκε ξανά στα τεράστια κρατικά πακέτα στήριξης της καπιταλιστικής οικονομίας, για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών (μεταφορές, Ενέργεια, ύδρευση κ.ά.), για τις μπίζνες των μονοπωλίων της «πράσινης ανάπτυξης» κ.ο.κ., επαναλαμβάνοντας ότι «ο υπόλοιπος κόσμος δεν μας περιμένει» και ότι σε τομείς όπως η Ερευνα και Ανάπτυξη (R&D) «υστερούμε σε σχέση με τον ανταγωνισμό».

Επιχειρώντας να ντύσει με «φιλολαϊκό» μανδύα αυτό το προωθούμενο «new deal» για τα μονοπώλια, ανέφερε 43 φορές στην 100λεπτη ομιλία του τη λέξη «δουλειές», υποσχόμενος στους Αμερικανούς πολίτες εκατομμύρια καλές θέσεις εργασίας, όταν έχει «σκαλώσει» σε αντιλαϊκά παζάρια ακόμα και η καθιέρωση των 15 δολαρίων για κατώτατο ωρομίσθιο, που «δεν φτάνουν ούτε για ζήτω». Υπενθύμισε επίσης την ολιγόμηνη επέκταση ορισμένων επιδομάτων με ημερομηνία λήξης για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, ενώ αναφέρθηκε και στο σχέδιο ενίσχυσης της «αμερικανικής οικογένειας», με έμφαση σε τομείς της Εκπαίδευσης (Προσχολική Αγωγή, κοινοτικά κολέγια κ.ά.), για την καλύτερη προσαρμογή και προετοιμασία του αμερικανικού εργατικού δυναμικού στις σημερινές ανάγκες του ανταγωνισμού των μονοπωλίων της χώρας με Κίνα, Ρωσία και άλλες χώρες. Στο ίδιο πλαίσιο, «διαφήμισε» και τις προτάσεις του για ένα «δίκαιο φορολογικό μερίδιο» από το «πλουσιότερο 1% των Αμερικανών», οι οποίες αποσκοπούν στη μεγαλύτερη συγκέντρωση πόρων για τις ανάγκες του συνολικότερου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού αλλά και την αποτελεσματικότερη ενσωμάτωση λαϊκών στρωμάτων στους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου.