Την Πρωτομαγιά ο Τζ. Μπάιντεν συμπληρώνει 100 μέρες στην Προεδρία και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι δεν έχει αφήσει ήδη το «αποτύπωμά» του στις διεθνείς εξελίξεις. Οχι όμως για τους λόγους που τον εκθείαζαν όλοι προεκλογικά, προβλέποντας ότι με την εκλογή του ο κόσμος θα γίνει πιο «συνεργατικός», πιο «ειρηνικός» και πιο «ασφαλής», αλλά για τα ακριβώς αντίθετα. 100 μέρες μετά, ο κόσμος μας είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από «ειρηνικός» και «ασφαλής», όπως συνέβαινε άλλωστε και επί Τραμπ. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία και στα άλλα μέτωπα το μαρτυρούν. Αλλά και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, η αλλαγή των συνθημάτων του Τραμπ δεν άλλαξε και τις προτεραιότητες στην οικονομική και εξωτερική πολιτική, που είναι να διαφυλάξει το αμερικανικό κεφάλαιο με κάθε τρόπο την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία έναντι των ανταγωνιστών. Οσο για τη φυλετική βία, που ήταν από τα βασικά ζητήματα στην προεκλογική αντιπαράθεση, η αστυνομία συνεχίζει κανονικά τη «δουλειά» της, δολοφονώντας έναν Αφροαμερικανό ή Λατινοαμερικάνο σχεδόν κάθε μέρα. Με αφορμή λοιπόν τις 100 μέρες της κυβέρνησης Μπάιντεν, πέφτει και στη χώρα μας το τελευταίο φύλλο συκής όλων εκείνων των αστικών κομμάτων, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΜέΡΑ25, που έσταζαν μέλι για τον Μπάιντεν, καλλιεργώντας προσδοκίες για την κυβερνητική εναλλαγή στις ΗΠΑ, που σύντομα αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός...