Στις Θέσεις αναδεικνύεται ο ανεβασμένος πήχης της επαναστατικής μας δράσης σε αντεπαναστατικές συνθήκες, που έχουν επιδράσει βαθιά στη συνείδηση των νέων. Το τελευταίο διάστημα, όλο και πιο έντονα εκδηλώνονται στη ζωή μας τα αδιέξοδα του συστήματος, κρίσεις, ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, η ταξική διαχείριση της πανδημίας. Φαινόμενα που δημιουργούν αντικειμενικά σκιρτήματα αγανάκτησης και οργής. Ομως την ίδια ώρα κυριαρχεί η αντίληψη ότι ο καπιταλισμός, με τα στραβά του, μπορεί να αυτορρυθμίζεται, να είναι δημοκρατικός, με καλή διαχείριση να μας χωράει όλους. Γίνεται προσπάθεια το κίνημα είτε να απαξιώνεται, είτε να παίρνει τον ρόλο μιας «αντίδρασης πού και πού» με στόχο να βάζει όρια στην ασυδοσία.

Βασική πλευρά της ΚΝΕ, ως επαναστατικής νεολαίας του ΚΚΕ, είναι να προετοιμάζει αυτούς που σήμερα κάνουν το πρώτο βήμα της αμφισβήτησης του συστήματος, ώστε να γίνουν νέοι επαναστάτες, μέλη του ΚΚΕ.

Η αγανάκτηση απέναντι στην αδικία να μετουσιώνεται σε συνειδητή, αταλάντευτη στάση απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Ο ενθουσιασμός και η μαχητικότητα να γίνονται επαναστατική δράση με μαζικούς όρους σε όλες τις συνθήκες. Ραχοκοκαλιά αυτής της πορείας είναι η ικανότητά μας να δένουμε το κάθε ζήτημα με την προοπτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, με τη στοιχειοθέτηση ότι ΤΩΡΑ μπορεί να δώσει λύση.

Φυσικά δεν είναι απλό.

Δεν είναι μόνο οι δυσκολίες στον χρόνο, τα άστατα ωράρια, η ανεργία που βιώνουν οι νέοι και επιδρούν και στις γραμμές μας. Σχεδόν όλες οι επιλογές της καθημερινότητας έχουν το στίγμα ενός συστήματος που πάντα βάζει στο ζύγι τις σύγχρονες ανάγκες από την μία, τον «ρεαλισμό» από την άλλη, τον ατομικό δρόμο κόντρα στον συλλογικό αγώνα. Ας μην πάμε μακριά: Θα επιλέξω μια κακοπληρωμένη δουλειά γιατί αυτό βρίσκω τώρα, θα δουλέψω κάπου άσχετα με το πτυχίο μου, θα χρυσοπληρώσω το μεταπτυχιακό μου, θα δεχτώ την τηλεργασία γιατί δεν έχω πού να αφήσω το παιδί μου. Οπως μπαίνει στη Θ.32. «Είναι προβλήματα που έχουν μεγαλύτερο βάθος από αυτό που συχνά αντιλαμβανόμαστε, ότι σχετίζονται με τον τρόπο οργάνωσης της εργασιακής και κοινωνικής ζωής».

Είναι ζητήματα που βαραίνουν διαφορετικά ανά κλάδο, σχολή, ηλικία, φύλο. Είναι θέμα καθοδηγητικό να τα εντοπίζουμε και να προνοούμε.

Για παράδειγμα, είναι καθοδηγητικό ζήτημα των Κομματικών στελεχών χρεωμένα στην ΚΝΕ να καλλιεργήσουν σε μια νέα συντρόφισσα ότι δεν είναι στέλεχος τώρα επειδή έχει χρόνο ή δεν έχει άλλες υποχρεώσεις. Να βλέπει την αισιοδοξία και τη μαχητικότητα των γυναικείων κομματικών στελεχών. Να μαθαίνει για τη στάση των κομμουνιστριών που στις πιο άθλιες συνθήκες λέγανε «δεν θα λυγίσουμε», γιατί βλέπανε τον εαυτό τους ως κομμάτι του συλλογικού αγώνα. Νέες συντρόφισσες να γνωρίζουν τη θέση μας για το γυναικείο ζήτημα και τις σύγχρονες εκφράσεις της ανισοτιμίας, να εμπλακούν στον Σύλλογο Γυναικών, να δουν τα πρακτικά μέτρα στήριξης.

Αντίστοιχα, να προετοιμάσουμε τον μαθητή του ΕΠΑΛ για τις μάχες στο χώρο δουλειάς του, να μάθει για την κοινωνική συμμαχία, για τους αγώνες της τάξης μας. Θα είναι διαφορετικές οι απαιτήσεις αν δουλεύει στην οικογενειακή επιχείρηση, αν ψάχνει για δουλειά, αν θέλει να περάσει σε σχολή ή ΙΕΚ.

Σύντροφοι που έκαναν βήματα πίσω συχνά έβαζαν ότι «δεν συνέβαλα, δεν στρατολόγησα, άρα μπορώ να συνεχίσω και έξω από το Κόμμα». Νομίζω ότι αναδεικνύει τη δυσκολία να εκτιμάμε τη δουλειά μας μετά από κάθε μάχη. Οτι αυτά στα οποία μετριόμαστε είναι φυσικά η στρατολογία και οικοδόμηση, είναι όμως ταυτόχρονα πώς εμείς βελτιώνουμε το ιδεολογικοπολιτικό μας επίπεδο, πόσο βαθαίνει η συμφωνία ενός κόσμου με τη στρατηγική μας, πόσους νέους εντάσσουμε στον αγώνα, πόσο προχωράει η ανασύνταξη του κινήματος. Δεν φαίνονται όλα με την ατομική εμπειρία. Η φράση «μπορεί τώρα να μην κινητοποιείς, αλλά την κρίσιμη στιγμή θα σε ακούσουν» είναι σωστή, αλλά δεν φωτίζει το αντικειμενικό έδαφος που δρούμε, ούτε τα συλλογικά βήματα που μετράμε.

Βοηθάει σε αυτό η συζήτηση ευρύτερων συμπερασμάτων. Φάνηκε όταν συζητήσαμε την πείρα από τις μαθητικές κινητοποιήσεις, σημειώματα των Οργάνων, τις Αποφάσεις της ΚΕ στην πανδημία. Είναι ένας τρόπος δουλειάς που πρέπει να μείνει και στα ΤΣ και στις ΟΒ, για να ανέβει η συλλογική σκέψη, να μεταφέρεται η πείρα στα όργανα, να προχωράει παρακάτω.

Είναι συχνό φαινόμενο να σηκώνουμε ένα ζήτημα στην περιοχή, Κόμμα - ΚΝΕ, να βγάζουμε ανακοίνωση, να τη συζητάει η Οργάνωση με κόσμο, να έρχεται μια εικόνα στο ΤΓ - κι αυτή όχι δουλεμένη - και τέλος. Ούτε μεταξύ τους οι αντίστοιχοι καθοδηγητές στο Κόμμα και την ΚΝΕ τη συζητάνε, ούτε τα στελέχη, πόσο μάλλον οι ΟΒ - ΚΟΒ. Χρειάζεται να επιμείνουμε ώστε μετά από κάθε μάχη, αλλά κυρίως μέσα στη μάχη, ο κάθε κρίκος να παίξει το ρόλο του, να υπάρχει συνεργασία του ιδεολογικού υπεύθυνου του Οργάνου με τον γραμματέα, των αντίστοιχων υπευθύνων σε Κόμμα και ΚΝΕ, ώστε να μαζεύεται η συζήτηση, η διαπάλη, να μπαίνουν νέα επιχειρήματα.

Ετσι θα μπορεί να αντιμετωπίζεται η κάθε εξέλιξη, όπως βάζουν οι Θέσεις, και ως σταθμός ελέγχου της δουλειάς μας. Π.χ. με τα γεγονότα στη Ν. Σμύρνη χρειάζεται τα Οργανα να μετρήσουν: Η επιχειρηματολογία που έχουμε δώσει εδώ και καιρό για το κράτος και την καταστολή, αξιοποιήθηκε σε αυτή τη φάση από την Οργάνωση; Βοήθησε ώστε και ο περίγυρος να έχει κριτήριο; Πού χρειάζεται να ενισχύσουμε;

Τώρα που φουντώνουν τα αντιδεξιά καλέσματα, θα αξιοποιήσουμε για να πείσουμε την πείρα από την πάλη του Κόμματος με τον οπορτουνισμό και τη σοσιαλδημοκρατία διαχρονικά, τα συμπεράσματα από το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, από τη δράση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ; Αρα θα μπει μπροστά η μελέτη του Δοκιμίου;

Υπάρχουν επεξεργασίες των Οργάνων του Κόμματος για διάφορους αστικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς και γίνεται προσπάθεια εξειδίκευσης στους Τομείς, ειδικά στις εκλογές κάπως έφτασε και μέχρι τις ΚΟΒ - ΟΒ. Ομως χρειάζεται να υπάρχει ο προσανατολισμός ώστε να φτάνει και στα Οργανα της ΚΝΕ ή έστω στους καθοδηγητές των αντίστοιχων ΟΒ.

Σίγουρα δεν μπορούν όλα να συζητηθούν σε ξεχωριστή συνέλευση αυτοτελώς. Ομως χρειάζεται να υπάρχει ο προσανατολισμός από το ΤΓ σε Κόμμα και ΚΝΕ στο πώς θα φτάσουν με διάφορους τρόπους όλα τα ζητήματα που ιεραρχούμε χωρίς εκπτώσεις. Από ξεχωριστή συνέλευση, μέχρι εκδήλωση, προτάσεις για βιβλία, ταινίες κ.λπ. Να στηρίζουν πρωτοβουλίες με βοηθητικά σημειώματα. Αρα χρειάζεται ένα μάτι παραπάνω καθοδηγητικά που θα προσανατολίζει, θα ιεραρχεί, θα σχεδιάζει και δεν θα αφήνεται στο τι ενδιαφέρει γενικά, στο «να πουν οι σύντροφοι στην ΟΒ».