Οσοι παριστάνουν ότι έπεσαν από τα σύννεφα με τη δήλωση Τζόνσον «τέρμα τα lockdowns, αφήστε τα πτώματα να στοιβάζονται», μάλλον συναγωνίζονται σε υποκρισία τον Βρετανό πρωθυπουργό, που προσπαθεί άρον άρον να διαψεύσει τη δήλωση. Το lockdown στη Βρετανία, βέβαια, και σε όλα τα κράτη, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ομολογία των κυβερνήσεων για το χάλι στα δημόσια συστήματα Υγείας, για τα οποία μάλιστα ελάχιστα έχουν κάνει σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Και επειδή τώρα οι συνέπειες της κρίσης στις οικονομίες γίνονται ασφυκτικές για το κεφάλαιο, εξαιτίας και των παρατεταμένων περιορισμών της πανδημίας, ο Τζόνσον λέει φωναχτά αυτό που σκέφτονται ψιθυριστά οι μονοπωλιακοί όμιλοι: «Τέρμα με τους περιορισμούς που επιβάλλονται για να εκτονωθεί η πίεση στο διαλυμένο σύστημα Υγείας. Προκειμένου να ανασάνει η οικονομία, ας πεθάνουν από ασφυξία μερικές χιλιάδες παραπάνω, δεν έγινε και τίποτα!». Τι διαφορετικό έλεγε ο Σόιμπλε πριν από ακριβώς έναν χρόνο, όταν σε συνέντευξή του δήλωνε πως «δεν είναι με απόλυτο τρόπο ορθός ο ισχυρισμός ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ζωής»; Μήπως αυτό δεν αποδείχθηκε τόσους μήνες που διαρκεί η πανδημία σε όλο τον κόσμο; Μήπως και στη χώρα μας το ίδιο δεν γίνεται, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Τουρισμός ανοίγει με εκατονταπλάσια ενεργά κρούσματα σε σχέση με πέρυσι, αλλά με τα ίδια ακριβώς πρωτόκολλα που οδήγησαν στην αναζωπύρωση της πανδημίας; Παντού στο ζύγι μπαίνουν η υγεία του λαού από τη μία και η «υγεία» της οικονομίας από την άλλη. Το πού γέρνει η ζυγαριά δεν χρειάζεται ο κυνισμός του Τζόνσον για να το καταλάβει κανείς. Το αποδεικνύει η ίδια η πραγματικότητα...