Τις μεταρρυθμίσεις στην Εκπαίδευση και τη σχέση τους με την οικονομία και κοινωνία από τη σκοπιά της αστικής στρατηγικής αφορούσε η εκδήλωση που διοργάνωσε χτες το ΙΟΒΕ.

Στο επίκεντρο βρέθηκαν το πώς η Εκπαίδευση θα υπηρετήσει τους αναπτυξιακούς στόχους, οι παθογένειες όπως χαρακτηρίζονται μια σειρά από ζητήματα που εμποδίζουν την απόλυτη στοίχιση της Εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς και οι αναδιαρθρώσεις που επιχειρούνται και από αυτήν την κυβέρνηση, απέναντι και μακριά από τις αυξημένες σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες, τα καθημερινά προβλήματα.

Μιλώντας στην εκδήλωση, ο καθηγητής Χριστόφορος Πισσαρίδης σημείωσε πως «η απόδοση του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα υστερεί», συμπληρώνοντας πως «για να πετύχει ένα σύστημα Εκπαίδευσης πρέπει να υπάρχει αυτοαξιολόγηση και μια αλλαγή προς το καλύτερο», με οδηγό τις μελέτες και έρευνες που γίνονται.

Σημείωσε μεταξύ άλλων πως η μεταρρύθμιση στα εκπαιδευτικά ιδρύματα πρέπει να ξεκινήσει με χαλάρωση της γραφειοκρατίας, «με επίβλεψη αλλά όχι παρακολούθηση κάθε κίνησης, κάθε διορισμού, κάθε μισθού και ωραρίου» σε τοπικό επίπεδο για τα σχολεία και ανέφερε τη συνεργασία των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις ως στοιχείο ενός καλού πανεπιστημίου.

Στη σύνδεση των μεταρρυθμίσεων στην Εκπαίδευση με τις αλλαγές στην κοινωνία και την οικονομία αναφέρθηκε η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, δηλώνοντας την πρόθεση της κυβέρνησης να συνεχίσει τις αναδιαρθρώσεις. Απαρίθμησε πέντε μεταρρυθμιστικές προκλήσεις, όπως τις χαρακτήρισε, που περιλαμβάνουν: Την καλλιέργεια δεξιοτήτων. Τη διασύνδεση της Εκπαίδευσης με τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς εργασίας, αναφέροντας πως σε αυτό απαντούν ο νόμος για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και η ενίσχυση της σύνδεσης των πανεπιστημίων με τη βιομηχανία. Την πρόσβαση και συμπερίληψη. Αυτονομία και αξιολόγηση, σημειώνοντας πως το ελληνικό είναι από τα πιο υπερσυγκεντρωτικά εκπαιδευτικά συστήματα, χωρίς στην ουσία αξιολόγηση και επαναλαμβάνοντας πως η επόμενη νομοθετική πρωτοβουλία θα περιέχει ρυθμίσεις για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την αυτονομία των σχολείων, ενώ ο νόμος - πλαίσιο θα ενισχύει ακόμα περισσότερο την αυτονομία των πανεπιστημίων.