Περαιτέρω κινητοποίηση στα διπλωματικά επιτελεία όλων των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων προκαλούν οι εξελίξεις για τη Λιβύη στο στρατιωτικό πεδίο, αφού το προβάδισμα που φαίνεται να αποκτούν οι δυνάμεις του δοτού πρωθυπουργού Φαγιέζ Αλ Σάρατζ (στενού συμμάχου της Τουρκίας, με έδρα στη δυτική Λιβύη) αυξάνει την ανησυχία για πλεονεκτήματα που κάθε πλευρά διεκδικεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Την ίδια στιγμή, τίποτα δεν μπορεί να προδικάσει τις εξελίξεις, στρατιωτικές και διπλωματικές, όπως ανέδειξε και το «πράσινο φως» που αρχές της βδομάδας έδωσε το αιγυπτιακό κοινοβούλιο στην κυβέρνηση Σίσι (που στηρίζει τις δυνάμεις του στρατάρχη Χάφταρ και το κοινοβούλιο του Τομπρούκ στην ανατολική Λιβύη), για να προχωρήσει ακόμα και σε στρατιωτική επιχείρηση, αν αυτό κριθεί απαραίτητο για την «υπεράσπιση της σταθερότητας» της περιοχής, αλλά και στο όνομα της ασφάλειας της Αιγύπτου.

Στο μεταξύ, ενδεικτικό των διαύλων που παραμένουν ανοιχτοί μεταξύ Ρωσίας - Τουρκίας είναι το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε μετά τη συνάντηση για τη Λιβύη που είχαν στην Αγκυρα αντιπροσωπείες των δύο ΥΠΕΞ, με επικεφαλής τους υφυπουργούς Σεργκέι Βερσίνιν και Σεντάτ Ονάλ. Μεταξύ άλλων, Μόσχα και Αγκυρα συμφώνησαν να εξετάσουν «τη δημιουργία μιας Κοινής Ομάδας Εργασίας για τη Λιβύη», αλλά και «τη σύγκληση επόμενου γύρου διαβουλεύσεων (σ.σ. για τη Λιβύη) στη Μόσχα στο κοντινό μέλλον». Επέλεξαν να θυμίσουν την πρωτοβουλία που τον περασμένο Γενάρη είχαν εγκαινιάσει από κοινού Ερντογάν και Πούτιν, «για την αποκλιμάκωση της κατάστασης και την προετοιμασία του εδάφους για μια πολιτική διαδικασία στη Λιβύη» και τόνισαν «τη δέσμευσή τους να συνεχιστεί η διμερής αλληλεπίδραση, ώστε να επιτευχθούν ασφάλεια και σταθερότητα στη Λιβύη», «να συνεχίσουν τις κοινές προσπάθειες, περιλαμβανομένης της ενθάρρυνσης των λιβυκών πλευρών, με στόχο τη διαμόρφωση συνθηκών για μια μακρά και βιώσιμη κατάπαυση του πυρός».

Αλλωστε, με δεδομένο ότι η Λιβύη αυτήν τη στιγμή αποτελεί το επίκεντρο αναμετρήσεων που αφορούν όλο το «τόξο» Μέσης Ανατολής - Μεσογείου - Βόρειας Αφρικής, η Ρωσία προσπαθεί επίμονα να διατηρήσει σταθερό ρόλο στις εξελίξεις. Τη βδομάδα που πέρασε, ο ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ συζήτησε με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σάμεχ Σούκρι συμφωνώντας για την αξία «διοργάνωσης ενός ενδο-λιβυκού διαλόγου χωρίς αποκλεισμούς, για τρόπους οικοδόμησης της μεταπολεμικής τάξης στη Λιβύη». Συζήτησε όμως και με τον Αλγερινό ομόλογό του Σάμπρι Μπουκντούμ, σε μια περίοδο κατά την οποία το Αλγέρι μιλά για «πρωτοβουλία για τη διευθέτηση της κρίσης στη Λιβύη» που επεξεργάζεται, την οποία μάλιστα ο Πρόεδρος της χώρας, Αμπντελματζίντ Τεμπούν, φέρεται να επεξεργάζεται σταθερά και με τον Τούρκο ομόλογό του, Ρ. Τ. Ερντογάν.

Από τη δική της μεριά, η Τουρκία διαμήνυσε μέσω του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας ότι δεν θα διστάσει να «λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα» για να στηρίξει την κυβέρνηση Σάρατζ. Μάλιστα, ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραχήμ Καλίν τόνισε ότι η Τουρκία «βρίσκεται στη Λιβύη κατόπιν πρόσκλησης», ενώ απαντώντας σε ερώτημα για το αν η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη θα είναι μόνιμη, είπε: «Η Λιβύη είναι μια κυρίαρχη χώρα και εξαρτάται από εκείνους (σ.σ. τους Λίβυους) τι είδους συμφωνίες θέλουν να κάνουν με τις άλλες χώρες, είτε αυτές είναι πολιτικές, είτε στρατιωτικές, κοινωνικές και οικονομικές...». Ακόμα, επέκρινε τον Χάφταρ ότι «δεν είναι αξιόπιστος εταίρος» και πρόσθεσε ότι «υπάρχουν άλλοι παίκτες στη Βεγγάζη. Οι διαπραγματεύσεις θα πρέπει να πραγματοποιηθούν μεταξύ τους...».