Οταν γίνεσαι ορμητήριο... γίνεσαι και στόχος. Η εικόνα από την Αλεξανδρούπολη

Την ίδια στιγμή που πανηγυρίζει για την εκπλήρωση της αυτονόητης υποχρέωσης να καταβάλλει με διαδικασίες που αντιστοιχούν στις σημερινές δυνατότητες της τεχνολογίας, χωρίς πολύμηνες καθυστερήσεις και ταλαιπωρία για τους ασφαλισμένους, τη σύνταξη που δικαιούνται, με το σχέδιο της «ομάδας Πισσαρίδη» περιλαμβάνει ως βασικό στόχο την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων. Δίπλα στην κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, τις περικοπές που έχουν μετατρέψει τις συντάξεις σε προνοιακά βοηθήματα, τους νόμους που αναγκάζουν σε δουλειά μέχρι την ηλικία των 72 ετών, τώρα προωθούνται το γενικευμένο τζογάρισμα των αποθεματικών και η παράδοση των επικουρικών συντάξεων στα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης. Ζητήματα, δηλαδή, που εκτός από αντικείμενο έρευνας για τον ...ιστορικό του μέλλοντος αποτελούν αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σήμερα.

Αρχές του μήνα, μιλώντας στο κρατικό ραδιόφωνο, ο πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα, απαντώντας σε ερώτηση για τον «αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας» στην περιοχή, τόνισε ότι το Ισραήλ δεν αντιμετωπίζει την Τουρκία ως «αιτία τριβών» σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή. Αντίθετα προσβλέπει στη συνεργασία όλων των χωρών, όπως και στη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Πιάνοντας το νήμα, την Πέμπτη, ο Ιμπραχίμ Καλίν, εκπρόσωπος της τουρκικής Προεδρίας, επισήμανε: «Θέλουμε μοίρασμα των ενεργειακών αποθεμάτων. Θέλουμε να γυρίσουμε νέα σελίδα, να ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις για όλα τα θέματα, για αποκατάσταση εμπιστοσύνης, πιστεύουμε ότι όλα μπορούν να λυθούν μέσω διαπραγματεύσεων». Οι δηλώσεις και κινήσεις τους, με τις «πλάτες» ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, «κουμπώνουν» απόλυτα με τον ...αέρα διευθετήσεων που φυσά στην περιοχή, οι οποίες περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων συνεκμετάλλευση Αιγαίου και Ανατ. Μεσογείου, όπως και αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ, με στόχο τη σταθεροποίηση της ΝΑΤΟικής συνοχής και την ενδυνάμωση του ευρωατλαντικού σχεδιασμού στην περιοχή. Προπομπός για τα ακόμα πιο επικίνδυνα σενάρια που έχει μπροστά του ο λαός.

Μόνο με εμπαιγμό προς τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ μοιάζει η διαφημιζόμενη «στήριξη» από την κυβέρνηση, που αφορά τη μείωση της προκαταβολής του φόρου εισοδήματος. Γιατί από τη μία παραμένει στη θέση του ένα άγριο φοροληστρικό μέτρο και από την άλλη, έτσι κι αλλιώς, η μη είσπραξή του στο 100% είναι αυτονόητη, αφού οι τζίροι χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων «ξύνουν πάτο». Πρόκληση και εμπαιγμός είναι και η διαφήμιση της εξαίρεσης των μικρών αγροτών και αλιέων που έχουν ενταχθεί σε κανονικό καθεστώς ΦΠΑ, από το τέλος επιτηδεύματος για το 2019. Κι αυτό καθώς την ίδια στιγμή παραμένουν στα ύψη οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, το κόστος παραγωγής έχει εκτιναχθεί, τα εισοδήματά τους μειώνονται και η ανασφάλεια μεγαλώνει, με την κυβέρνηση να τους πετάει και την «ατομική ευθύνη» για τις καταστροφές από «ακραία καιρικά φαινόμενα». Η πρόκληση όμως απογειώνεται αν τα παραπάνω συγκριθούν με τα εκατομμύρια ευρώ που μπουκώνει η κυβέρνηση τους επιχειρηματικούς ομίλους, στο όνομα της πανδημίας, αλλά και με τα νέα κονδύλια που ετοιμάζεται να στρώσει μπροστά τους από το «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ. Και την ίδια στιγμή αρνείται ακόμα και το στοιχειώδες, το δίκαιο αίτημα των αυτοαπασχολούμενων για επανένταξη στο αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ. Οπως και να το κάνουμε, η συνέπεια στη φιλομονοπωλιακή πολιτική δεν κρύβεται. Τέτοιες άλλωστε είναι και οι συστάσεις της ΕΕ και του ΣΕΒ, προκειμένου να πέσει το «ρευστό» από το «Ταμείο Ανάκαμψης».

Η υποκρισία των αστικών κυβερνήσεων της ΕΕ, που δήθεν νοιάζονται για την προστασία της δημόσιας υγείας από τον κορονοϊό, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, αποδεικνύοντας ότι το βασικό κριτήριο είναι να μη θιγούν τα συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων, ειδικά στις Μεταφορές και τον Τουρισμό. Χαρακτηριστικά, αξιωματούχοι κυβερνήσεων εμφανίζονται να συμφώνησαν (πρέπει να εγκριθούν και από τις κυβερνήσεις) σε «κοινά πρότυπα» αναφορικά με τα αεροπορικά ταξίδια. Στο διά ταύτα, επανέλαβαν τα περί υποχρεωτικότητας της χρήσης μάσκας στα αεροπλάνα και της διατήρησης αποστάσεων στις ουρές στα αεροδρόμια, αλλά δεν αλλάζουν τίποτε σε ό,τι αφορά την πληρότητα μέσα στα αεροπλάνα, όπου δεν προβλέπονται κενές θέσεις. Σαν να λέμε δηλαδή, για να μην πειραχτούν τα συμφέροντα των αεροπορικών εταιρειών οι επιβάτες μπορούν να στοιβάζονται κανονικά, ενώ στην ουρά θα πρέπει να κρατάνε απόσταση! Τέτοια υποκρισία. Αλλά είπαμε, το κέρδος των καπιταλιστών πάνω απ' όλα.