Σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι σε νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης και της Αττικής χτύπησαν καμπανάκι κινδύνου για τις δυσκολίες που έχει το δημόσιο σύστημα Υγείας να αντεπεξέλθει, αν ο κορονοϊός φτάσει και στη χώρα μας. Τα επιχειρήματά τους είναι τεκμηριωμένα και βασίζονται στο εξής σκεπτικό: Ενα σύστημα που είναι τρύπιο από παντού λόγω των ελλείψεων και της υποχρηματοδότησης, ένα νοσοκομείο που μπλοκάρει ακόμα και σε μια φυσιολογική εφημερία, δεν είναι δυνατόν να σηκώσει το βάρος μιας ενδεχόμενης προσβολής με τον κορονοϊό και να ανταποκριθεί ως «νοσοκομείο αναφοράς», χωρίς να τεντώσει στα άκρα τις αντοχές του, βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια και την υγεία συνολικά των ασθενών. Την εικόνα που περιγράφουν εύκολα μπορεί να τη διαπιστώσει όποιος βρεθεί σε κάποιο νοσοκομείο και καμία σχέση δεν έχει με τη «μαγική εικόνα» της «θωρακισμένης χώρας» που περιγράφουν στις δηλώσεις τους ο υπουργός Υγείας και άλλα στελέχη της κυβέρνησης. Και επειδή κάθε φορά που ο κρατικός μηχανισμός χρειάστηκε να αντεπεξέλθει στα «έκτακτα» (βλέπε φωτιές, πλημμύρες, χιονιάς στην Εθνική οδό και πάει λέγοντας), οι «φανφάρες» περί «ετοιμότητας» αποδείχθηκαν σκέτη κοροϊδία, ο λαός δεν πρέπει μόνο να κρατάει μικρό καλάθι στις εξαγγελίες της κυβέρνησης, αλλά προπάντων να διεκδικήσει ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης κάθε κινδύνου από τον κορονοϊό, με τη στελέχωση όλων των νοσοκομείων με το αναγκαίο προσωπικό και τον ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό.