Το ερώτημα «Πόσο ριζοσπαστική είναι η μεταμοντέρνα τέχνη;» βρέθηκε στο επίκεντρο της πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης που φιλοξενήθηκε την Παρασκευή στο Στέκι Πολιτισμού στο Φεστιβάλ.

Η παρουσίαση έγινε από την Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού. Οπως σημείωσε, πρόκειται για μια πρώτη προσπάθεια ενασχόλησης με το θέμα του μεταμοντέρνου στην Τέχνη, χωρίς να φιλοδοξεί να δώσει τελειωμένες απαντήσεις. «Η επιδίωξή μας - τόνισε - είναι να κατανοηθεί η μεταμοντέρνα λογική. Γιατί το μεταμοντέρνο δεν είναι ένα καλλιτεχνικό ύφος, μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία, αλλά μια αντίληψη, ένας τρόπος σκέψης και προσέγγισης της πραγματικότητας, που εκτείνεται από την καλλιτεχνική και πνευματική δημιουργία και φτάνει ως τον τρόπο ζωής».

Σε αυτό το πλαίσιο, η ομιλήτρια αναφέρθηκε στο πότε εμφανίζεται ο μεταμοντερνισμός στην Τέχνη, κάτω από ποιες συνθήκες, ποια είναι η θεωρία του και τα βασικά χαρακτηριστικά του, ενώ η παρουσίαση συμπληρωνόταν με προβολή εικόνων και παρουσίαση ενδεικτικών έργων του μεταμοντερνισμού. Η Ελ. Μηλιαρονικολάκη στάθηκε και στο πώς αυτός εκφράζεται σε πολλά είδη τέχνης, όπως στα εικαστικά, στη λογοτεχνία, στην αρχιτεκτονική, στον κινηματογράφο. Ολοκληρώνοντας την εισήγησή της σημείωσε μεταξύ άλλων ότι ο μεταμοντερνισμός, αναθεωρώντας και τελικά αποδομώντας τη μόνη επιστημονική κοσμοθεωρία, τη θεμελιωμένη στον μαρξιστικό διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό, αποδομεί όλον τον ψυχισμό του ανθρώπου, τη σκέψη, το συναίσθημα, τη βούληση, «καταλήγει να αποτελεί το δεξί χέρι της αστικής κυριαρχίας, που 60 χρόνια τώρα τον ενισχύει, τον επιβραβεύει και τον αναπαράγει, για τις υπηρεσίες του να διαμορφώνει μια κατακερματισμένη συνείδηση, αδύναμη να συλλάβει το όλον της πραγματικότητας και γι' αυτό απόλυτα προσαρμοσμένη και υποταγμένη όχι στα πολλαπλά συστήματα εξουσίας του μεταμοντερνισμού, αλλά σε ένα και μοναδικό, το καπιταλιστικό».

Σημείωσε πως «αυτό που ολοένα και περισσότερο χρειάζεται σήμερα ο κόσμος μας είναι ακριβώς το αντίθετο. Μια τέχνη που θα εξανθρωπίζει τον άνθρωπο, που θα βοηθά τον άνθρωπο να αποκτήσει συνείδηση της ανθρωπιάς του, της ικανότητάς του να παλεύει για να την μεταμορφώσει σύμφωνα με τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες και τις δυνατότητες που έχει δημιουργήσει η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης. Μια τέχνη που θα ανοίγει το δρόμο σε έναν ανώτερο πολιτισμό, τον πολιτισμό της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας».

(Εκτενή αποσπάσματα από τις εισηγήσεις της εκδήλωσης θα δημοσιευτούν σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη»).