Πιο δυνατοί και πιο ενωμένοι μετά το 10ήμερο απεργιακό τους αγώνα, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο «Αφοί Βλάχου» πέτυχαν να γυρίσει μαζί τους στη δουλειά και ο απολυμένος συνάδελφός τους, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής, Δαμασκηνός (Μάης) Μέντης.

Με κοινή ανακοίνωσή τους, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής, η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Τύπου και Χάρτου χαιρετίζουν αυτόν τον σημαντικό αγώνα «που είχε σαν αποτέλεσμα τελικά να δεχθεί η εργοδοσία στην (σ.σ. χτεσινή) τριμερή στο υπουργείο Εργασίας το δίκαιο αίτημα των εργαζομένων να επιστρέψει στην εργασία του ο συνάδελφος και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Μέντης Δαμασκηνός, έστω και με 6μηνη σύμβαση».

«Μπορεί να μην καταφέραμε την απορρόφηση του συναδέλφου από την εταιρεία με αορίστου χρόνου, όπως συνεχίζει να είναι το πάγιο αίτημά μας για όλους τους εργολαβικούς εργάτες, αλλά μπορέσαμε να εμποδίσουμε την απόλυσή του», υπογραμμίζουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Οι εργαζόμενοι της «Αφοί Βλάχου», επισημαίνει η κοινή ανακοίνωση, «απέδειξαν ότι ο αγώνας τους ήταν αναγκαίος και δίκαιος, παρά τις 4 δικαστικές αποφάσεις που τον έκριναν παράνομο. Απέδειξαν ότι μόνο με τους αγώνες μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα, ότι δεν προσφέρει τίποτα στους εργαζόμενους η ατομική λύση, ότι η γραμμή του συμβιβασμού, της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας που σπέρνει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός πρέπει να ηττηθεί μέσα στα εργοστάσια, χρειάζεται να δυναμώσει ο δρόμος του αγώνα και της διεκδίκησης, με προοπτική την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος».

Αποτιμώντας το δεκαήμερο αγώνα των εργαζομένων, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις υπογραμμίζουν:

«Οι δέκα ημέρες απεργίας στην "Αφοί Βλάχου" έδωσαν πλούσια πείρα στους εργαζόμενους του εργοστασίου, που πιο δυνατοί, ενωμένοι και δικαιωμένοι επιστρέφουν μαζί με τον Μέντη στην εργασία τους. Απέδειξαν ότι η αλληλεγγύη των εργατών, η συλλογική δράση και η συμμετοχή στην υπεράσπιση της ζωής μας είναι πολύτιμα εργαλεία και παρακαταθήκη για τους αυριανούς αγώνες.

Απέναντί τους βρήκαν, εκτός από την εργοδοσία, το κράτος και τη "Δικαιοσύνη" που με εκβιασμούς, καταστολή και ποινικοποίηση προσπάθησαν να λυγίσουν τον αγώνα τους.

Οι εργαζόμενοι σε αυτήν την επίθεση αντέταξαν την ταξική αλληλεγγύη, τη συμπαράσταση εκατοντάδων σωματείων και εργαζομένων που στήριξαν τον αγώνα με ηθική και υλική βοήθεια.

Αυτός ο αγώνας έχει ευρύτερες προεκτάσεις, δεν είναι υπόθεση μόνο των εργαζομένων του συγκεκριμένου εργοστασίου, γιατί η σύγκρουση με τις "ευέλικτες" μορφές απασχόλησης, με το "δουλεμπόριο", όπως και η υπεράσπιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και η προστασία των πρωτοπόρων εργατών είναι αγώνας που συνεχίζεται και στην "ΑΦΟΙ ΒΛΑΧΟΥ" και σε όλους τους χώρους εργασίας και συνεχώς πρέπει να δυναμώνει».

Και καταλήγουν:

«Είναι βέβαιο ότι θα ξεσπάσουν και νέοι αγώνες και σε άλλους χώρους δουλειάς με ίδια ή άλλα αιτήματα. Είναι ανάγκη αυτοί οι αγώνες να γίνουν υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων με κριτήριο τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες της τάξης μας, να στηριχτούν από όλα τα ταξικά σωματεία και τους πρωτοπόρους συνδικαλιστές και εργαζόμενους όπως στηρίχτηκε και ο αγώνας στην "ΑΦΟΙ ΒΛΑΧΟΥ" και ακόμα περισσότερο. Να βοηθήσουμε κάθε σπίθα αντίστασης να γίνεται μαζική, μαχητική εστία αγώνα για να δημιουργεί τις προϋποθέσεις μετάδοσης της απόφασης για αγώνα σε ολόκληρο τον κλάδο, σε όλη την εργατική τάξη.

Οι συνάδελφοι στην "ΑΦΟΙ ΒΛΑΧΟΥ" και γενικότερα χρειάζεται να συνεχίσουν τη διεκδίκηση ΣΣΕ με αυξήσεις για όλους, να πεταχτούν τα "δουλεμπορικά" έξω από τους χώρους εργασίας και οι εργαζόμενοι να απορροφηθούν με συμβάσεις αορίστου χρόνου, για μέτρα υγείας και ασφάλειας στα εργοστάσια, ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι, μισθούς και δικαιώματα με βάση τις δικές μας ανάγκες».