Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη φονική πυρκαγιά που έπληξε την Ανατολική Αττική. Σε αυτήν έχασαν τη ζωή τους 101 άνθρωποι. Τουλάχιστον 164 ενήλικες και 23 παιδιά εισήχθησαν σε νοσοκομεία με τραυματισμούς, ενώ υπάρχουν 35 εγκαυματίες. Στο δήμο Μαραθώνα και στο δήμο Ραφήνας - Πικερμίου, όπου ανήκουν το Μάτι, ο Ν. Βουτζάς και το Κόκκινο Λιμανάκι, σε 4.678 αυτοψίες 469 κατοικίες κρίθηκαν «κόκκινες», δηλαδή κατεδαφιστέες, 1.731 κρίθηκαν «κίτρινες», δηλαδή προς επισκευή, και 2.478 κρίθηκαν «πράσινες», δηλαδή κατοικήσιμες, με φθορές ή χωρίς βλάβες. Επίσης, 380 οχήματα καταστράφηκαν.

Οι κομμουνιστές, τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή της μάχης. Συμμετείχαν με αυτοθυσία από τις πρώτες ώρες στην προσπάθεια κατάσβεσης της πυρκαγιάς με όσα πενιχρά μέσα διέθεταν. Κινητοποιήθηκαν βοηθώντας στον απεγκλωβισμό ανθρώπων αλλά και στο μακάβριο καθήκον της ανεύρεσης των θυμάτων της τραγωδίας. Από την επόμενη μέρα, στελέχη του Κόμματος βρέθηκαν στο πλευρό των πυρόπληκτων, περιόδευσαν στις περιοχές της καταστροφής, συζήτησαν με κατοίκους αλλά και με αρμόδιους. Με την πολιτική συγκέντρωση που διοργάνωσε το ΚΚΕ στις 27/8/2018 στη Νέα Μάκρη, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, εξέφρασε την αλληλεγγύη και τη στήριξή του στους κατοίκους της περιοχής, στηρίζοντας και μ' αυτόν τον τρόπο τις απαιτήσεις και τις διεκδικήσεις τους αλλά προβάλλοντας και τη συνολική αντίληψη του ΚΚΕ για τις βαθύτερες αιτίες της τραγωδίας και την ανάγκη οι αιτίες αυτές να μπουν στο στόχαστρο της λαϊκής πάλης.

Η τραγωδία στο Μάτι είχε συνοδευτεί από έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για τις ευθύνες της τραγωδίας. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η περιφερειακή αρχή της Ρ. Δούρου έσπευσαν να κρυφτούν πίσω από τις «διαχρονικές ευθύνες και πολιτικές» των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η ΝΔ προσπάθησε να ρίξει όλες τις ευθύνες αποκλειστικά στην ανοργανωσιά, στην έλλειψη συντονισμού της κυβέρνησης. Και οι δύο, εκτός από το να απαλλάξουν τους εαυτούς τους, προσπάθησαν συστηματικά να κρύψουν τις βαθύτερες αιτίες αυτής της τραγωδίας, τον βασικό ένοχο.

Σήμερα, παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, τις μεγαλοστομίες της περιφερειακής αρχής, την... εταιρική ευθύνη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ακόμα υπάρχουν διάσπαρτα καμένα απομεινάρια και επικίνδυνα αποτεφρωμένα υπολείμματα. Οι πληγές των κατοίκων παραμένουν ανοιχτές, με παρόντα τα αιτήματα για αποζημιώσεις.

Εξορμήσεις με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη φονική πυρκαγιά που έπληξε την Ανατολική Αττική πραγματοποιούν σήμερα οι ΚΟ Ραφήνας, Ν. Μάκρης, Μαραθώνα και Γραμματικού του ΚΚΕ. Οι εξορμήσεις θα πραγματοποιηθούν το πρωί στην αγορά της Ραφήνας και το απόγευμα στους πυρόπληκτους της περιοχής. Τα μέλη του ΚΚΕ, με την ανακοίνωση της ΚΟ Αττικής, θα ενημερώσουν τους κατοίκους της πυρόπληκτης περιοχής για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, που δεν έχει εκδοθεί καμία άδεια για να χτιστούν σπίτια εκεί όπου είχαν κηρυχθεί «κόκκινα». Επίσης, για την πολιτική που εφάρμοσε πιστά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θεωρεί την προστασία της ζωής κόστος, και θα συνεχιστεί και από τη νέα κυβέρνηση της ΝΔ, γιατί αποτελεί επίσημη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την οποία συνδιαμορφώνουν και υπηρετούν.

Για την πολιτική η οποία από τη μια επιβάλλεται αποφασιστικά «όταν πρόκειται να αφαιμάσσει το πενιχρό εισόδημα των εργαζομένων και του λαού με φόρους δυσβάσταχτους, να προχωρήσει σε πλειστηριασμούς και κατασχέσεις των κατοικιών των λαϊκών οικογενειών, να βγάλει "στο σφυρί" τη δημόσια περιουσία, για να τη δώσει σε ιδιώτες, να ψηφίζει δέκα - δέκα τους αντιλαϊκούς νόμους, να ανοίγει κεφάλια αγωνιστών, να καταδικάζει απεργίες, να βγάζει παράνομους αγώνες, να φτιάχνει χωματερές παρά την αντίδραση των κατοίκων».

Στον αντίποδα, όμως, «όταν πρέπει να προσλάβει προσωπικό για τα Δασαρχεία, για την Πυροσβεστική, την Πολιτική Προστασία, τους δήμους, όταν είναι ανάγκη να στηρίξει τους πυροπαθείς και πλημμυροπαθείς, όταν είναι να καθαριστεί το τοξικό χώμα για να ανασάνουν όσοι καταστράφηκαν, να έρθει το ρεύμα και το νερό στις πληγείσες περιοχές, να δοθεί άμεση αποζημίωση σε όσους έχουν πληγεί, όταν είναι να ικανοποιηθούν λαϊκές ανάγκες, τότε αναδεικνύεται η "γύμνια" του. Οταν, για παράδειγμα, ένα χρόνο μετά, το πολυπόθητο δημόσιο νοσοκομείο στην περιοχή παραμένει ευχή, παρά τις διαμαρτυρίες και τις διεκδικήσεις των μαζικών φορέων της περιοχής, παρά την ίδια την πραγματικότητα που το καθιστά αναγκαίο».