Λίγες μόλις ώρες από τις φονικές καταστροφές στη Β. Ελλάδα, άρχισε ξανά η γνωστή ιστορία με τα «ακραία» και «σπάνια» καιρικά φαινόμενα, όχι βέβαια για να ενημερωθεί και να προστατευτεί ο λαός, αλλά για να δημιουργείται η αίσθηση ότι το κράτος έχει να αναμετρηθεί με ένα «υπερφυσικό» φαινόμενο, που δικαιολογεί τις απώλειες και τις καταστροφές. Από χτες λοιπόν ακούμε για την καταιγίδα τύπου «supercell» («υπερκύτταρο») που χτύπησε τη Χαλκιδική και «εμφανίζεται πολύ σπάνια». Τα ίδια λέγονταν βέβαια και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ... Ποιος δεν θυμάται τη «μετεωρολογική βόμβα» που έπληξε τη Μάνδρα και «συμβαίνει μια φορά στα 100 χρόνια», ή τις αντίστοιχες τοποθετήσεις για την καταστροφή στο Μάτι. Η δοκιμασμένη συνταγή δεν μπορεί να κρύψει ότι όσο «ακραία» είναι τα καιρικά φαινόμενα, άλλο τόσο «ακραίες» είναι οι ελλείψεις σε υποδομές, σχέδιο και κονδύλια για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και περιουσίας, για την ελαχιστοποίηση και γρήγορη αποκατάσταση των καταστροφών από φυσικά φαινόμενα. Στο ίδιο - τραγικό - έργο θεατές, λοιπόν, για μια ακόμα φορά. Γιατί κατά τα συνήθη, «το κράτος έχει συνέχεια» σε όλα: Στις ελλείψεις αλλά και στις «δικαιολογίες», όταν αποκαλύπτεται ότι είναι μανούλα στην υπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, «γυμνό» όμως όταν μιλάμε ακόμα και για τις στοιχειώδεις ανάγκες του λαού.