Χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων των ευρωεκλογών σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ (κάτι που όταν ολοκληρωθεί δεν θα διαφοροποιήσει την κατάσταση που διαμορφώθηκε) επιβεβαιώνεται ότι πρόκειται για ένα αρνητικό για τους λαούς αποτέλεσμα. Αυτό που συνέβη είναι μια εναλλαγή ανάμεσα σε αστικές δυνάμεις, πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου, που όλες μαζί συμβάλλουν στο προχώρημα της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Βασικά χαρακτηριστικά της κάλπης των ευρωεκλογών στη Γερμανία είναι η αποδοκιμασία των Χριστιανοδημοκρατών - Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU), ο καταποντισμός των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), που συγκυβερνούν πολλά χρόνια στη Γερμανία, και η μετακίνηση ψήφων προς τους Πράσινους. Η τάση αυτή είχε εκφραστεί και στις εθνικές εκλογές (2017), αλλά και σε εκλογές που ακολούθησαν σε άλλα κρατίδια (π.χ. Βαυαρία, Εσση) για την ανάδειξη τοπικών κυβερνήσεων.
Τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα δείχνουν τη CDU/CSU πρώτη με 28,9% (-6,4% σε σχέση με το 2014) και 29 έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ το SPD πέφτει στο 15,8% (-11,5%) και στην τρίτη θέση εκλέγοντας 16 ευρωβουλευτές. Στη δεύτερη θέση είναι οι Πράσινοι με 20,5% (+9,8%) και 21 έδρες, ενώ ακολουθούν το εθνικιστικό - ακροδεξιό «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) με 11% (+3,9%) και 11 έδρες, το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα «Η Αριστερά» με 5,5% (-1,9%) και 5 έδρες, οι Φιλελεύθεροι (FDP) με 5,4% (+2%) και 5 έδρες. Επίσης, από δύο ευρωβουλευτές εκλέγουν το «σατυρικό» «Κόμμα» (2,4%) και οι «Ελεύθεροι Ψηφοφόροι» (2,2%) και από μία έδρα μικρότερα κόμματα («Προστασία Ζώων», Κόμμα Οικογένειας, Πειρατές και «Volt»).
Η πρόεδρος του SPD, Αντρεα Νάλες, έκανε λόγο για ένα «πολύ απογοητευτικό αποτέλεσμα», ενώ ήδη στελέχη του κόμματος ζητούν άλλη μια «ανανέωση» και αλλαγή στην ηγεσία ή ακόμη και άμεση αποχώρηση από τον μεγάλο συνασπισμό με τους Χριστιανοδημοκράτες. Πάντως το Σεπτέμβρη - στα μέσα της κυβερνητικής θητείας του μεγάλου συνασπισμού - το SPD έχει ορίσει εσωκομματική συζήτηση για τον απολογισμό της συγκυβέρνησής του με τη CDU/CSU.
Τη συμμετοχή της «Αριστεράς» σε μια μελλοντική «αριστερή ομοσπονδιακή κυβέρνηση» προέκρινε η μια επικεφαλής του κόμματος, Κάτια Κίπινγκ.
Την ανασύνθεση του αστικού πολιτικού χάρτη στη Γαλλία επιβεβαίωσαν και αυτές οι κάλπες. Το ευρωσκεπτικιστικό κόμμα της Μαρίν Λεπέν «Εθνικός Συναγερμός» διατήρησε την πρώτη θέση (όπως και στις ευρωεκλογές του 2014), συγκεντρώνοντας 23,31% και 5.281.576 ψήφους.
Την ίδια στιγμή, πάντως, τη μεγαλύτερη άνοδο είχαν οι Οικολόγοι (Europe Ecologie) που έφτασαν 13,47% και 3.052.406 ψήφους, από 8,95% και 1.696.442 ψήφους το 2014.
Το κυβερνών κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν, το «Εμπρός!» που συστάθηκε το 2016 πήρε 22,41% και 5.076.363 ψήφους.
Οι φιλελεύθεροι Ρεπουμπλικάνοι (το για χρόνια κυβερνητικό κόμμα του Ν. Σαρκοζί) έλαβε 8,48% και 1.920.530 από 20,81% και 3.943.819, ενώ το PS 6,19% και 1.401.978, από 13,98% και 2.650.357.
Την ίδια στιγμή, η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν πήρε 6,31% και 1.428.386, συνεχίζοντας να διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναμόρφωση της ντόπιας σοσιαλδημοκρατίας.
Το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ συμμετείχε μέσα από το σχήμα «Για την Ευρώπη των Ανθρώπων» και πήρε 2,49% και 564.717 και δεν εκλέγει για πρώτη φορά στην ιστορία του ευρωβουλευτή. Το 2014 συμμετείχε στις ευρωεκλογές μέσα από το «Μέτωπο της Αριστεράς» (που τότε είχε πάρει 6,33% και 1.200.713), από το οποίο αργότερα ξεπήδησαν μορφώματα όπως η «Ανυπότακτη Γαλλία», επιβεβαιώνοντας το ρόλο των οπορτουνιστικών κομμάτων στην αναδιοργάνωση της σοσιαλδημοκρατίας και γενικά τη διαμόρφωση διαφόρων αναχωμάτων στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων.
Οι ευρωεκλογές έφεραν στην πρώτη θέση το νέο «Κόμμα του Brexit» του 55χρονου ευρωσκεπτικιστή Νάιτζελ Φάρατζ, στην πέμπτη θέση τους κυβερνώντες Συντηρητικούς της απερχόμενης πρωθυπουργού Τερέζα Μέι και στην τρίτη τους αντιπολιτευόμενους Εργατικούς του Τζέρεμι Κόρμπιν. Η πρώτη θέση στις ευρωεκλογές και η ανάδειξη 29 ευρωβουλευτών από το κόμμα του Brexit ενθάρρυναν τον Ν. Φάρατζ να απαιτήσει ρόλο και λόγο σε επόμενη φάση διαπραγμάτευσης με την ΕΕ με στόχο το Brexit.
Παράλληλα, νέες βουλευτικές εκλογές ή δεύτερο δημοψήφισμα προκειμένου να αποφασίσει ξανά ο βρετανικός λαός την περαιτέρω τύχη των σχέσεων της χώρας με την ΕΕ ζήτησε ο αρχηγός των Εργατικών, Τζ. Κόρμπιν.
Το εκλογικό αποτέλεσμα προκάλεσε έντονη απογοήτευση στην απερχόμενη πρωθυπουργό, Τερέζα Μέι, που ανακοίνωσε πως σήμερα Τρίτη θα μεταβεί στις Βρυξέλλες για συνάντηση με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ.
Οι 73 έδρες στην Ευρωβουλή που αναλογούν στη χώρα μέχρι τη στιγμή αποχώρησης από την ΕΕ μοιράζονται ως εξής: Κόμμα του Brexit του Ν. Φάρατζ 31,6% 29 έδρες, Φιλελεύθεροι Δημοκράτες 20,3%, (+15) 16 έδρες, σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα του Τζ. Κόρμπιν 14,11% 10 έδρες (-10 έδρες από το 2014), Πράσινοι 12,1% 7 έδρες, οι κυβερνώντες Συντηρητικοί της Μέι παίρνουν μόλις 9,1% και 4 έδρες. Επίσης το Σκοτσέζικο Εθνικό Κόμμα με 3,6% παίρνει 3 έδρες και από μία έχουν το ουαλικό κόμμα Plaic Cymru, το Sinn Fein, το βορειοϊρλανδικό κόμμα DUP και το Κόμμα Συμμαχίας Βόρειας Ιρλανδίας, APNI.
Αντιδραστικά κόμματα όπως η «Λέγκα» αλλά και οι ακροδεξιοί «Αδελφοί της Ιταλίας» καρπώθηκαν μεγάλο μέρος της οργής που προκάλεσε όλα τα προηγούμενα χρόνια η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του Δημοκρατικού Κόμματος (PD), της «Forza Italia» (του Μπερλουσκόνι) κ.λπ. Συγκεκριμένα, οι ψήφοι της «Λέγκας» αυξήθηκαν σε 9.153.638 και το ποσοστό της σε 34,33%, από 1.686.556 και 6,16% το 2014.
Στη δεύτερη θέση ακολουθεί το σοσιαλδημοκρατικό PD, με 22,69% από 40,82%. Ο κυβερνητικός «εταίρος» της «Λέγκας», το «Κίνημα 5 Αστέρων», έπεσε στο 17,07%, από 21,16%. Η φιλελεύθερη «Forza Italia» 8,79%, από 16,83%.
Την άνοδο της ακροδεξιάς επιβεβαίωσαν και οι επιδόσεις των «Αδελφών της Ιταλίας» (με τους οποίους η «Λέγκα» συνεργάστηκε στις περσινές βουλευτικές εκλογές που την ανέδειξαν σε κυβερνητικό «εταίρο») που πήραν 6,46%, από 3,67%.
Τέλος, χρήσιμη για συμπεράσματα είναι η πορεία σχημάτων που το 2014 είχαν υπερπροβληθεί, όπως «Η Αλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» που τότε είχε πάρει 4,03%. Το συγκεκριμένο δεν εμφανίστηκε καν αλλά στη θέση του ξεφύτρωσαν άλλα «μανιτάρια» όπως «Η Αριστερά» (μια διάσπαση του PD) που πήρε μόλις 1,74%.
Ελπιδοφόρες είναι οι επιδόσεις που κατέγραψε το ΚΚ Ιταλίας που μετά την ανασυγκρότησή του συμμετείχε για πρώτη φορά στις ευρωεκλογές με αυτόνομο ψηφοδέλτιο. Ελαβε 234.232 ψήφους (0,88%). Η προεκλογική δουλειά αναπτύχτηκε με ζητούμενο τη σφυρηλάτηση δεσμών με εργατικές - λαϊκές μάζες και την αφύπνιση δυνάμεων σε ταξική κατεύθυνση, διαμορφώνοντας σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχεια και την ενίσχυση της οργάνωσης και πάλης στους κλάδους, αλλά και τόπους διαμονής, σπουδών κ.τ.λ., όπου συγκεντρώνονται εργατικές - λαϊκές οικογένειες.
Το ακροδεξιό VOX κατάφερε να φτάσει το 6,20% και παίρνει 3 έδρες. Η συμμαχία της σοσιαλδημοκρατικής Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς Καταλονίας (ΕRC) με άλλα περιφερειακά κόμματα, βασκικό και γαλικιακό πήρε 5,64% και 3 έδρες, και εκλέχτηκε ο πρώην αντιπρόεδρος της αυτονομιστικής καταλανικής κυβέρνησης που βρίσκεται στη φυλακή Οριόλ Γιουνκέρας από την ERC. Η συμμαχία του Δημοκρατικού Ευρωπαϊκού Κόμματος Καταλονίας και του κόμματος «Μαζί για την Καταλονία» πήρε 4,60% και 2 έδρες, με τη μια να πηγαίνει στον φυγά πρώην Πρόεδρο της Καταλονίας Κάρλες Πουιτζντεμόντ. Επίσης άλλη μια συμμαχία κομμάτων από Γαλικία, Βαλένθια, Κανάρια Νησιά πήρε 2,76% και μία έδρα.
Στις ευρωεκλογές συμμετείχε το Κομμουνιστικό Κόμμα των Εργαζομένων της Ισπανίας που κατέγραψε 19.081 ψήφους.